Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό είμαστε συνεχώς δέκτες απαξίωσης των εδραιωμένων θεσμών της κυπριακής κοινωνίας. Είναι μία κατάσταση που μόνο λύπη μπορεί να προκαλέσει στον κάθε πολίτη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της απαξίωσης είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τόσο ως θεσμού όσο και ως ατόμου. Μέσα από τα διάφορα δημοσιεύματα των τελευταίων εβδομάδων είδαμε ότι η κυρία Αιμιλιανίδου εμμέσως κατηγορήθηκε ότι παίρνει το μέρος των υπαλλήλων, αφού δεν αρνήθηκε τη θέση της συντεχνίας των τραπεζικών υπαλλήλων (ΕΤΥΚ) ότι οι τράπεζες οφείλουν να αποδώσουν την προσαύξηση και την ΑΤΑ στους υπαλλήλους τους. Η εύλογη απορία που δημιουργείται σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο και ελεύθερο άτομο, αφορά τα επιχειρήματα πίσω από αυτή την αμφισβήτηση. Θα ήταν απολύτως κατανοητό εάν η αμφισβήτηση εδραιωνόταν σε έλλειψη νομιμότητας ή ηθικής βάσης της στάσης της. Ευτυχώς όμως, η κυρία υπουργός δεν στερήθηκε κανένα από τα δύο στις τοποθετήσεις της. Υποθέτω ότι η υποχρέωση της απόδειξης βρίσκεται στα χέρια όσων την αμφισβητούν. Προς τι η έκπληξη και ποια η θέση που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να πρεσβεύει; Μήπως η έκπτωση στη νομιμότητα προς ικανοποίηση κάποιου εργοδότη; Ο θεσμός τον οποίο εκπροσωπεί δεν της επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ας μην μας ξενίζει πλέον το γεγονός ότι υπάρχουν άτομα που στέκονται στο ύψος τους και υποστηρίζουν τη νομιμότητα.
Πιστεύω ότι η ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ θα έπρεπε να έχουν έναν ειλικρινή διάλογο με τα μέλη τους και να τους εξηγήσουν ότι τόσο οι αποφάσεις των δικαστηρίων οφείλουν να γίνονται σεβαστές, όσο και το ότι οφείλουν τουλάχιστον σεβασμό προς την κυρία υπουργό, η οποία όχι μόνο δεν τους διώκει ποινικά –ως οφείλει– αλλά αντιθέτως επιδεικνύει περισσή ανοχή.
Ας τους επισημάνουν επίσης και τις πρόνοιες του Κώδικα Βιομηχανικών Σχέσεων, τον σεβασμό του οποίου ζητά η κυρία υπουργός. Θεωρώ άνανδρο να γίνεται κατ’ επιλογήν εφαρμογή, μόνο όταν τους βολεύει. Δυστυχώς αυτή η «α λα καρτ» στάση τόσο προς τον Κώδικα αλλά και ευρύτερα προς τους νόμους, μας έχει φέρει στο σημείο που είμαστε και μας σπρώχνει ακόμη πιο κάτω.
Ελπίζω τα λίγα λόγια μου να λειτουργήσουν ως κώδωνας για επαναφορά στην κανονικότητα και όχι ως μία γραφική φωνή απευθυνόμενη εις ώτα μη ακουόντων.
