Έβλεπα χθες τους εκπροσώπους κομμάτων να πασχίζουν να πείσουν ότι ο υποψήφιος τον οποίο υποστηρίζουν ήταν ο κερδισμένος της προψεσινής πρώτης τηλεμαχίας. Τόση πολιτική ανοησία συσσωρευμένη είναι δύσκολο να την αντέξεις. Διότι η πραγματική εικόνα ήταν άλλη. Αντί για λύσεις, για προτάσεις, για πολιτική ευφυΐα που να δύναται να βγάλει την πατρίδα μας από το επώδυνο αδιέξοδο, παρακολουθήσαμε καβγάδες, κτυπήματα κάτω από τη μέση, έως και εξυπνοβλακείες.
Πρώτη τρανταχτή απογοήτευση ο Μαυρογιάννης. Έφτασε σε σημείο πολιτικής μικροπρέπειας. Μετά το Μοντ Πελεράν «μου τηλεφώνησες και μου είπες θα παραιτηθώ γιατί δεν μπορώ να εξαντλώ πολιτικό κεφάλαιο για να προδίδω τον τόπο μου», είπε στον Χριστοδουλίδη. Ακόμη και αν σου είπε κάτι τέτοιο, είναι πολιτικά ανέντιμο να δημοσιοποιείς μια προσωπική συνομιλία. Αν απέρριπτε ότι σου είπε κάτι τέτοιο, θα αιωρείτο ο λόγος σου έναντι του δικού σου. Θα αφηνόταν, όμως, να κυκλοφορεί μια προσβλητική αμφιβολία.
Υπάρχει κάτι χειρότερο. Μπορεί η αναφορά περί εξάντλησης πολιτικού κεφαλαίου να μην κολακεύει όποιον δηλώνει κάτι τέτοιο. Για μένα, όμως, η ουσία έγκειται στην αναφορά περί προδοσίας του τόπου. Αν αυτό συνέβαινε τη δεδομένη στιγμή, έπρεπε ο Χριστοδουλίδης να σιωπήσει; Έπρεπε εσύ να σιωπήσεις; Ήσσονος σημασίας η προσωπική φιλοδοξία του όποιου Χριστοδουλίδη μπροστά στην (κατ’ ισχυρισμό) προδοσία ενός τόπου, κύριε Μαυρογιάννη.
Είχε, όμως, και συνέχεια η πολιτική μικρότητα του Μαυρογιάννη. Περίπου, επέρριψε την ευθύνη ότι όλα πήγαν στραβά στο Κυπριακό στον Χριστοδουλίδη. Ότι εκείνος ευθυνόταν γιατί φύγαμε από το Μον Πελεράν. Σοβαρά; Και ο Αναστασιάδης τι ήταν; Άβουλο όν; Του είπε ο Χριστοδουλίδης «φεύγουμε» και εκείνος μάζεψε τα μπογαλάκια του;
Ακόμη και αν κάτι τέτοιο ίσχυε, ποια ήταν η δική σου ευθύνη κύριε Μαυρογιάννη; Γιατί δεν παραιτήθηκες; Γιατί δεν ενημέρωσες τον λαό ότι χάνεται μια «μοναδική» ευκαιρία; Παρέμεινες στη θεσούλα σου και συνέχισες να πληρώνεσαι αδρά. Έρχεσαι σήμερα, που πρέπει να πείσεις τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ να σε ψηφίσουν και πουλάς «μαγκιά». Κρίμα!
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου βρίσκεται στα σχοινιά. Οι δημοσκοπήσεις εδώ και 7 μήνες, δείχνουν τον ομογάλακτό του να πετά. Βλέπει το όνειρό του για την Προεδρία να εξελίσσεται σε εφιάλτη, αφού, ενδεχομένως, να βρεθεί ακόμη και εκτός πολιτικής αν δεν περάσει στον δεύτερο γύρο. Ως εκ τούτου, θεωρεί ότι πρέπει να πολεμήσει τον Χριστοδουλίδη σκληρά. Εμφανίστηκε προψές, με ένα κακιωμένο ύφος (κιστημένος σύμφωνα με την κυπριακή διάλεκτο). Προσπάθησε να τον μειώσει. Αυτά δεν πιάνουν πλέον. Ιδίως έναντι ενός πολιτικού, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, έχοντας ως βασικά ατού το μειλίχιο ύφος, την πραότητα και τον πολιτικό πολιτισμό τον οποίο εκπέμπει.
Παράλληλα, επέδειξες εκνευριστική εμμονή να προτάσσεις συνεχώς την αξιοπιστία. Λάθος στόχος. Πρώτον, διότι αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους βρίσκεσαι στα σχοινιά. Μεγάλη μερίδα Συναγερμικών δεν σε πιστώνουν με πολιτική αξιοπιστία. Δεύτερον, διότι εμμέσως, όπως έθετες το θέμα, μεταφερόταν ως κατηγορία και για τον Αναστασιάδη. Άρα κατ’ επέκταση και σε σένα ως ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος. Μπορείς να τον κατηγορήσεις για οποιαδήποτε πολιτική πράξη του. Με τέτοιο ύφος, όμως, μόνο πόντους θα του χαρίζεις.
Ο Χριστοδουλίδης έδειξε να αιφνιδιάζεται από τις επιθέσεις. Με αποτέλεσμα να μην απαντήσει στις κατηγορίες. Αυτό, όμως, δεν γίνεται αποδεκτό ούτε και από εκείνους που τον βλέπουν με συμπάθεια. Μίλησες όντως στον Μαυρογιάννη για προδοσία του τόπου; Ουδόλως, με ενδιαφέρει το πολιτικό σου κεφάλαιο (αν το έθεσες έτσι). Με ενδιαφέρει, όμως, ότι δεν βγήκες να καταγγείλεις στον λαό την προδοσία, που υποτίθεται ότι ελάμβανε χώρα. Σε υποστηρίζουν άνθρωποι από όλα τα κόμματα. Αν, ωστόσο, στους 7 εναπομείναντες μήνες θα συνεχίσεις να προσπαθείς να ισορροπείς σε 5 διαφορετικές βάρκες, αφήνοντας αναπάντητες βαριές κατηγορίες, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα βρεθείς στο νερό.
Εν ολίγοις, η πρώτη τηλεμαχία ήταν απογοητευτική. Ριμέικ της ταινίας «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» (στους ρόλους βάλτε όποιον γουστάρετε). Η ουσία δεν έγκειται στο ποιος θα καταφέρει να κάνει δικό του το «σεντούκι χρυσού» (σύμφωνα με την ταινία). Η ουσία έγκειται στην ανάγκη να γυρίσει σελίδα ο τόπος. Συνέλθετε όσο είναι καιρός
