Όταν στην πολιτική υπεισέρχεται η απρέπεια και η αγένεια τότε εκλείπει ο σεβασμός και ο πολιτικός λόγος γίνεται τοξικός και επικίνδυνος.  Όταν χαθεί το μέτρο τότε χάνεται και το ήθος. 

Παραμονές της άτυπης Πενταμερούς διάσκεψης στη Γενεύη ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης δέχεται αντιπολιτευτικά πυρά και όχι μόνο από διάφορες κατευθύνσεις.  Θα μεταβεί στη Γενεύη με τη λιγότερη δυνατή στήριξη που μπορεί να έχει από τις Κυπριακές φίλιες δυνάμεις.  Γι αυτή την κατάσταση ίσως να ευθύνεται και ο ίδιος, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος. 

Ο πρόεδρος δεν χρειάζεται συνηγόρους για να τον υπερασπιστούν και να τον προστατεύσουν. Τα καταφέρνει και μόνος του.  Του αρκεί άλλωστε ο Κυριάκος Κούσιος, γι’ αυτό δεν χρειάζεται τη δική μου στήριξη ή τη δική μου αρθρογραφική υποστήριξη. 

Η δική μου δημόσια παρέμβαση λοιπόν δεν είναι για να προστατεύσει τον πρόεδρο Αναστασιάδη αλλά για να προστατεύσει τον πολιτικό λόγο, ο οποίος δυστυχώς εμβολιάζεται με τοξικότητα με ότι αυτό συνεπάγεται για την απαιτούμενη ενότητα. 

Ως πολίτης ενοχλούμαι και προβληματίζονται για τα όσα θλιβερά και προσβλητικά εκστομίζονται από πολιτικά πρόσωπα, ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν χρόνια στην πολιτική. 

Θλίβομαι απεριόριστα γιατί το κορυφαίο στέλεχος του ΑΚΕΛ Χρίστος Χριστοφίδης τον περασμένο Γενάρη αποκάλεσε τον εκλελεγμένο πρόεδρο της Δημοκρατίας και «κλέφτη και προδότη…». Μια δήλωση που έγινε από τον Χριστοφίδη που δεν είναι τυχαίο πρόσωπο.  Είναι επαρχιακός γραμματέας Κερύνειας – Λευκωσίας του ΑΚΕΛ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος και σήμερα διεκδικεί την είσοδο του στη Βουλή. 

Δεν ακούσαμε έκτοτε καμία απολογία ούτε από τον κ. Χριστοφίδη αλλά ούτε και από το γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ, ο οποίος μεσούσης της πανδημίας πήγε στο προεδρικό και ζήτησε από τον Πρόεδρο, να φροντίσει ώστε τα μέτρα κατά της πανδημίας να μην γίνουν αιτία για περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.  Για ποιους περιορισμούς μιλάμε και για ποια φίμωση λέμε, όταν ο κ. Χριστοφίδης εκστόμισε αυτά που είπε, χωρίς να διαθέτει – έστω για άλλοθι – ασυλία;

Ο Αναστασιάδης έδειξε στη συγκεκριμένη συνάντηση μεγαλοψυχία, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ζητήσει από τον Άντρο να απολογηθεί εκ μέρους του Χριστοφίδη, ο οποίος παρεκτράπηκε επικίνδυνα και στο πέρασμά του παρέσυρε και άλλους. 

Αυτή η Ακελική συμπεριφορά με στεναχώρησε αλλά δεν με ξένισε, αφού φαίνεται πως, το ΑΚΕΛ είναι συνηθισμένο σ’  αυτά. 

Ο Χριστοφίδης έγινε η αιτία να θυμηθώ το εξής: Την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 1996 το ΑΚΕΛ μέσω της εφημερίδας «Νεολαία», (εκφραστικό όργανο της ΕΔΟΝ), με γενικό γραμματέα της νεολαίας του τον νυν βουλευτή Στέφανο Στεφάνου, παρουσίασε τον μ. Γλαύκο Κληρίδη να κλέβει από το καλάθι μιας οικοκυράς. 

Με μια ολοσέλιδη φωτογραφία – μοντάζ στην πρώτη σελίδα ήθελαν να δείξουν πως, επί Κληρίδη υπήρχε ακρίβεια και αφού σας κλέβουν … ψηφίστε ΑΚΕΛ για να τους απαλλαγείτε.

Ούτε και τότε απολογήθηκαν προς τον Γλαύκο Κληρίδη, όπως και τώρα που δεν απολογήθηκαν προς τον Αναστασιάδη από τον οποίο καθημερινά ζητούν να δώσει ότι θα δώσει πριν να πάρει ότι θα πάρει στη Γενεύη. Και δεν είναι μόνο οι Ακελικοί που τον πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση.  Είναι και άλλοι.  

Δεν περιμένουμε τίποτα από το ΑΚΕΛ.  Με τέτοια φρασεολογία ο αριστερός λόγος χάνει τη σοβαρότητα του. 

Αν ο νυν πρόεδρος είναι και «κλέφτης και προδότης» όπως αποφάνθηκε ο Χριστοφίδης που ασχολείται και με θέματα παιδείας, τότε ο Άντρος καλύτερα να μην πάει μαζί του στη Γενεύη.  Ένας τίμιος ηγέτης, όπως είναι ο Άντρος Κυπριανού, τι γυρεύει με ένα κλέφτη και προδότη; 

Ας μείνει στη Λευκωσία.  Και πλαισιούμενος από το Χριστοφίδη και τους υπόλοιπους να παρακολουθήσει την παράσταση της Γενεύης από το διαδίκτυο ή από την τηλεόραση. Έτσι θα γλυτώσει και τα έξοδα του πήγαινε – έλα. 

Υ.Γ.: Έχω την ευλογία ή την τύχη αν θέλετε να έχω καλούς Αριστερούς φίλους με τους οποίους κουβεντιάζουμε ελεύθερα και ανοιχτόκαρδα. Κανένας προς τιμή τους δεν υιοθετεί τις Ακελικές συμπεριφορές που προανέφερα.  Τις θεωρούν ακραίες τοξικότητες. 

*Ο Χρίστος Καρύδης είναι οικονομολόγος – δημοσιογράφος.