Εξ αφορμής πρόσφατης καταγγελίας οικιακής βοηθού ότι κακοποιήθηκε κατά κάποιον τρόπο ή απειλήθηκε από τον εργοδότη της, επιθυμώ να αναφερθώ ειδικά στο θέμα των συμβολαίων εργασίας των οικιακών βοηθών ως έπραξα πλειστάκις και στο παρελθόν.
Δεν επιθυμώ να αναφερθώ γενικότερα στο θέμα της εξασφάλισης αδείας λειτουργίας των γραφείων που ασχολούνται με την εισαγωγή οικιακών βοηθών, πώς αποκτάται η σχετική άδεια λειτουργίας, από ποιες χώρες κατά κανόνα προέρχονται αυτές οι κοπέλες και υπό τον έλεγχο ποιου κυβερνητικού τμήματος ή/και υπουργείου ευρίσκονται.
Αυτός δεν είναι ο σκοπός του άρθρου, απλώς αναφέρω ότι στην πλειονότητά τους προέρχονται από ασιατικές χώρες, εξού και πρόσφατα υπήρξε και διαμαρτυρία από τους εκπροσώπους των γραφείων αυτών ότι έχουν και αυτοί πληγεί λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί ενάντια στην πανδημία του κορωνοϊού.
Περιορίζομαι μόνο στα συμβόλαια απασχόλησης, το περιεχόμενο των οποίων είναι στην αγγλική γλώσσα! Είναι και αυτά μία… επιδημία.
Και διερωτώμαι, λοιπόν, εάν οι συντάκτες αυτών των συμβολαίων έχουν την απαίτηση μία κοπέλα, π.χ., από το Βιετνάμ ή το Νεπάλ να ομιλεί την Αγγλική και να μπορεί να διαβάζει και να κατανοεί τους όρους και το περιεχόμενό τους.
Αλλά και αν προέρχεται από μία χώρα όπου έμαθε 5-6 Αγγλικά, όπως π.χ. Ινδία, Σρι Λάνκα, Φιλιππίνες και άλλες, είναι σε θέση να κατανοήσει και να ερμηνεύσει το περιεχόμενό τους; Ασφαλώς όχι.
Αλλά επειδή κατά κανόνα σχεδόν ο εργοδότης είναι άτομο του οποίου η μητρική γλώσσα είναι η ελληνική, έχει αυτή τη δυνατότητα. Ασφαλώς και σ’ αυτή την περίπτωση όχι. Γι’ αυτό και συμβαίνουν όλα αυτά τα παρατράγουδα τα οποία ουδέποτε βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Τέλος, εάν η κοπέλα αυτή διαπιστώσει ότι ο εργοδότης δεν τηρεί τους όρους εργασίας, καταστρατηγεί τα δικαιώματά της, την εκμεταλλεύεται ή γενικώς την κακομεταχειρίζεται γνωρίζει ποια διαδικασία υφίσταται –εάν βεβαίως υφίσταται– και πού πρέπει να προβεί σε καταγγελία χωρίς να υποστεί οποιεσδήποτε συνέπειες.
Γι’ αυτό επαναλαμβάνω την εισήγησή μου ως έπραξα και στο παρελθόν προς κάθε κατεύθυνση όταν ακόμα ήμουν στην ενεργό συνδικαλιστική δράση.
Όλα ανεξαιρέτως τα συμβόλαια πρέπει να είναι απαραίτητα σε δύο γλώσσες, ως και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα αφορούν τους όρους απασχόλησης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Στην ελληνική που είναι επίσημη γλώσσα κατά κανόνα του εργοδότη, στη μια σελίδα και στην άλλη σελίδα στη γλώσσα της οικιακής βοηθού.
Αυτό δεν προϋποθέτει την παραμικρή οικονομική επιβάρυνση διότι όλα τα συμβόλαια εργασίας είναι πανομοιότυπα και απλώς συμπληρώνονται κάποια στοιχεία ελάχιστα στην πράξη –ως π.χ. ονοματεπώνυμο, ημερομηνίες, ύψος μισθοδοσία κ.τ.λ.
Για τνο σκοπό αυτό, δηλαδή τη μετάφραση, να χρησιμοποιηθεί το αρμόδιο τμήμα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, ακόμα και οι πρεσβείες αφού διαπιστωθεί από ποιες κυρίως χώρες προέρχονται αυτές οι κοπέλες. Στην Ελλάδα ήταν μεταφρασμένα σε 11 γλώσσες.
Αυτή είναι η βασική και κύρια εισήγησή μας στην οποία θα πρέπει να εγκύψουν τα αρμόδια κυβερνητικά τμήματα και το υπουργείο Εσωτερικών εάν δεν θέλουμε η Κύπρος να μετατραπεί σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, με όσα βλέπουν ή δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Οφείλουμε να πληροφορούμε τις κοπέλες αλλά και τους εργοδότες τους ταυτόχρονα ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της κάθε πλευράς.
Πέραν αυτού, πλείστοι εργοδότες, αντί να προσπαθούν να βοηθήσουν τις κοπέλες να συνεννοούνται στα Ελληνικά, χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα χωρίς και οι ίδιοι να τη γνωρίζουν καλά.
Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν μόνο στο «κράτος της ορκής του Θεού» και σε ουδεμίαν άλλη ευρωπαϊκή χώρα αφού κάποιοι αγγλολιγούρες δημόσιοι υπάλληλοι που ασχολούνται με αυτά τα θέματα έχουν την εντύπωση ότι η Κύπρος είναι ακόμη αγγλική αποικία και η αγγλική γλώσσα είναι μία από τις επίσημες γλώσσες της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Ας μη διερωτώμαστε, λοιπόν, γιατί ουκ ολίγες οικιακές βοηθοί όταν τυγχάνουν εκμετάλλευσης ή κακομεταχείρισης από τον εργοδότη τους δεν τολμούν να τους καταγγείλουν και «εξαφανίζονται» γιατί φοβούνται πιθανές συνέπειες.
*Πρώην συνδικαλιστής
