Αυτή τη φορά, η Τουρκία διέπραξε ένα «λάθος» σε σχέση με την εν γένει πολιτική της. Για δεκαετίες, διά του εκφοβισμού της σύρραξης, προωθούσε βήμα-βήμα την επεκτατικότητά της εις βάρος του Ελληνισμού, από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο, “φροντίζοντας” ώστε η Αθήνα να έχει πολιτική δυνατότητα να δικαιολογεί στο εσωτερικό της ανάλογα βήματα υποχώρησης. Ούτε η επέκταση της συνεχιζόμενης από το 1974 τουρκικής κατοχής στην Κύπρο με εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ τα τελευταία χρόνια, σήμανε εγερτήριο στην Αθήνα. Άλλωστε, για την αθηναϊκή ελίτ, συνέφερε η Κύπρος να “κείται μακράν” από το 1974. Εντούτοις, η εξαγγελθείσα πρόθεση της Τουρκίας να προχωρήσει σε ακρωτηριασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με εισβολή νοτιοανατολικά της Κρήτης, «εξαφανίζοντας» πρώτα το Καστελλόριζο, δεν αφήνει διέξοδο στην Αθήνα. Όσο και να πασκίζουν διάφορες αριστεροδέξιες ελίτ (από Αθήνα μέχρι Λευκωσία) να ωραιοποιήσουν ένα νέο εθνικό ακρωτηριασμό (π.χ. με δήθεν “τμηματική ΑΟΖ με Αίγυπτο”, ενώ για ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου, που μπορεί να οριοθετηθεί άμεσα, επικρατεί … σιωπή), η κοινωνία έχει αντίληψη της πραγματικότητας. Η απεμπόληση πρόσθετου εθνικού χώρου και κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν αποτελούν συμβιβασμό αλλά ατίμωση. Όποια Κυβέρνηση στην Αθήνα παραμείνει αδρανής σε νέο εθνικό ακρωτηριασμό, θα καταδικάσει τον Ελληνισμό σε υποταγή στον νεο-οθωμανικό σχεδιασμό. Κατά παράδοξο λοιπόν τρόπο, όσο ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας γίνεται περισσότερο ορατό, τόσο προσεγγίζουμε την ανατροπή της πολιτικής προσαρμογής στην τουρκική επεκτατικότητα, η οποία ακολουθήθηκε για δεκαετίες.
Η τουρκική πολιτική του εκφοβισμού διά της στρατιωτικής δράσης, υπήρξε για δεκαετίες αποτελεσματική εις βάρος του Ελληνισμού. Ήδη, δύο στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι θα εντείνεται: α) ξαφνικά… «διέρρευσαν» τουρκικά σχέδια εισβολής στην Ελλάδα, ως να ήταν μυστικό, και β) Τούρκοι αξιωματούχοι προειδοποιούν για το περιθώριο δυόμιση μηνών που έχει η Αθήνα προτού τα τουρκικά γεωτρύπανα φτάσουν στον βυθό έξω από την Κρήτη ή Ρόδο. Πρόκειται για ορυμαγδό απειλών, με σκοπό να υποκύψει η Αθήνα, συνεχίζοντας την πολιτική της υποχωρητικής προσαρμογής. Πάντως, ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει ότι «η Ελλάδα έχει τη γνώση και τη δύναμη να υπερασπίζεται τα δικαιώματά της». Έτσι, θα γνωρίζουμε σύντομα αν η Κρήτη και το Καστελλόριζο είναι και αυτά… μακράν της Αθήνας.
Καταληκτικά, η πιο μακρόπνοη στρατηγική για αντιμετώπιση του τουρκικού θηρίου εδράζεται στην πανεθνική αμυντική αποτροπή και ξεκινά με το πρώτο βήμα: την απόφαση να προασπιστούμε κόκκινες γραμμές. Οι απογοητεύσεις του παρελθόντος δεν αποτελούν λόγο εγκατάλειψης του ορθού αλλά πρόσθετο λόγο υλοποίησής του, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση.
Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο
