Ναι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και ας μην το παραδέχεται κανείς. Αυτή η προεδρολογία ξεκίνησε νωρίς και ήταν αναμενόμενο. Όχι μόνο γιατί οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν αναβληθεί, αλλά γιατί τα αντανακλαστικά των κομμάτων και των πολιτικών στην Κύπρο είναι τόσο προβλέψιμα. Απέναντι λοιπόν στην απαξίωση και το χαστούκι που δέχθηκαν στο σύνολο τους οι πολιτικές δυνάμεις στις Βουλευτικές Εκλογές τον περασμένο Μάιο, αυτό το οποίο έχουν να προβάλουν είναι ένας πρόωρος και πολύμηνος προεκλογικός. Αυτό από μόνο του, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Αυτή η πορεία προς την κοινωνία που έχουν ξεκινήσει σχεδόν όλοι, μπορεί να προσφέρει πολλά, εάν αποτελεί πραγματική κίνηση ουσίας και όχι εντυπώσεων. Διότι εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα το οποίο αδυνατούν ή επιδεικτικά αγνοούν να αντιληφθούν οι κομματικές ηγεσίες και γενικότερα εκπρόσωποι της πολιτικής. Εδώ είναι που χάνεται και η ουσία της όλης αυτής προσπάθειας που προβάλλεται ως ένας διάλογος με τους πολίτες, ως μια ανοικτή συζήτηση με την κοινωνία, ως μία προσέγγιση και επανασύσταση. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο πολύ πιθανόν να κρύβεται και η απάντηση στο μεγάλο και κοινό στοίχημα όλων. Διότι στην πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και δυστυχώς εκ του αποτελέσματος η απογοήτευση που έχει συσσωρευθεί στους πολίτες, οδηγεί στη διαιώνιση και διόγκωση φαινομένων πολιτικής παθογένειας και αποστροφής του κόσμου από την πολιτική. Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν αρκεί μια επίσκεψη στο φεστιβάλ ππαλουζέ σε μια κοινότητα των κρασοχωριών, ή σε μια επιχείρηση με φυτείες παπουτσόσυκων ή ένας καφές στον καφενέ των Λαϊκών Οργανώσεων. Όπως επίσης, θα πρέπει να αναρωτηθούν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους, όταν μιλούν για διάλογο με τη βάση, εάν εξυπηρετεί ή προσθέτει κάτι επί της ουσίας στην άσκηση πολιτικής, το να μαζεύονται τα κομματικά μέλη -που κάθε φορά μετρούν και μικρότερη συμμετοχή- στις επαρχιακές ή τοπικές συγκεντρώσεις για να συζητήσουν θέματα πολιτικής.
Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι μπορεί να ακούγονται ωραίες φράσεις όπως: «ακούμε την κοινωνία» ή «είμαστε σε διάλογο με τους πολίτες» αλλά στην πραγματικότητα κανένας διάλογος δεν υφίσταται. Διότι πλέον στην πλατιά μάζα της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων έχει εδραιωθεί μιας αντίληψης καχυποψίας έναντι των πολιτικών και των κομμάτων. Μια αντίληψη βέβαια για την οποία ο καθένας μπορεί να έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Το ζήτημα είναι όμως να μπορέσει να αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Και για να γίνει αυτό πρωτίστως, θα πρέπει τα ίδια τα κόμματα να ανατρέξουν στο παρελθόν κάνοντας όχι μόνο την αυτοκριτική τους, αλλά επιχειρώντας και μία ανάγνωση του πολιτικού τοπίου με βάση τις εμπειρίες του εκλογικού σώματος. Γιατί η κοινωνία γυρίζει την πλάτη προς όλους; Γιατί η ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου από το ΑΚΕΛ το 2008, έχει ακόμα και σήμερα κόστος για το κόμμα της Αριστεράς; Γιατί ο Νίκος Αναστασιάδης από ηγέτης της κρίσης, όπως παρουσιάστηκε στην προεκλογική του 2013, έχει σήμερα να δικαιολογείται για ξένα δημοσιεύματα και χαρακτηρισμούς ως «offshore Πρόεδρος»; Γιατί το ΔΗΚΟ προσπαθεί εναγωνίως να αποδείξει πως έχει ρυθμιστικό ρόλο, αναζητώντας τρόπο να γίνει ξανά κόμμα εξουσίας; Κάτι το οποίο σε άλλες εποχές ήταν δεδομένο πως το ΔΗΚΟ ή θα ήταν εξουσία ή θα πήγαινε πακέτο στη συγκυβέρνηση, όποιος από τους δύο μεγάλους και εάν ήταν στην εξουσία. Ας μη μιλήσουμε για την ΕΔΕΚ στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα και από την οποία κανένας δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εξέλθει και εάν θα συνεχίσει να έχει ρόλο στην κυπριακή πολιτική σκηνή. Όπως βέβαια και γενικότερα, για όλα τα κόμματα είναι ερώτημα η επόμενη μέρα. Και ποια λοιπόν θα ήταν η εναλλακτική σε αυτά; Μήπως το ΕΛΑΜ που προσπαθεί εναγωνίως στη δεύτερη θητεία του στη Βουλή να αποποιηθεί το αμαρτωλό παρελθόν του;
Σε αυτή την πορεία προς την κοινωνία, μπορεί να χτιστεί ξανά η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες; Μπορεί να οικοδομηθεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο από όλες τις πολιτικές δυνάμεις με τους πολίτες; Αυτό είναι το στοίχημα που έχουν να κερδίσουν αυτή την περίοδο και αυτό θα είναι από μόνο του το μεγαλύτερο κέρδος έναντι της όποιας προεκλογικής…
