Ο πιο σοφός αρθρογράφος του σουρεαλιστικού μετώπου, μας έκανε μάθημα προχτές για να μας διδάξει να ξεχωρίζουμε την ομοσπονδία από τη συνομοσπονδία. Παρόλο που είναι αστείο να συζητούμε αυτές τις μέρες για τη ΔΔΟ όταν ο κίνδυνος που έχουμε μπροστά μας είναι η τουρκοποίηση όλης της Κύπρου, είτε με μια συμφωνία τουρκικών προδιαγραφών, είτε με την εξαφάνιση των Ελληνοκυπρίων, μερικοί είναι τόσο τυφλωμένοι, που αδυνατούν να αντιληφθούν πού μας οδήγησε η σκοτοδίνη τους κι επιμένουν να παριστάνουν τους ρεαλιστές και να στέφονται σ΄ εμάς ως να είμαστε εμείς το πρόβλημα και όχι οι Τούρκοι. Με τους Τούρκους συνεννοούνται μια χαρά, με τους Ελληνοκύπριους αδυνατούν.
Λοιπόν, περιμένοντας τα αποτελέσματα της νέας τουρκικής επιδρομής στην κυπριακή ΑΟΖ, διαβάζαμε αυτόν τον κορυφαίο αρθρογράφο του ναιναικιστάν, Αλέκος Κωνσταντινίδης λέγεται, που μας παρέπεμπε να μελετήσουμε βιβλία για την ομοσπονδία και τη συνομοσπονδία. Αναφέρθηκε, μάλιστα, σε συγκεκριμένο βιβλίο, αντιγράφοντας από τον πρόλογό του, για να εξηγήσει ότι «εκεί που υπάρχει ένα κεντρικό κράτος, μια κεντρική κυβέρνηση δεν έχουμε συνομοσπονδία». Και όπως αναφέρεται στο βιβλίο (Why Federation Fail του Frank Trager, που γράφει τον πρόλογο), «ένα ομόσπονδο κράτος είναι αυτό στο οποίο οι διάφορες οντότητες και οι αντίστοιχες εξουσίες είναι συνταγματικά ενωμένες, κάτω από την απόλυτη εξουσία ενός κεντρικού κράτους και μίας κεντρικής κυβέρνησης».
Αν διάβαζαν και τίποτε άλλο εκτός από τις δικές τους αμπελοφιλοσοφίες, θα μπορούσαν να αντιληφθούν ότι αυτό ακριβώς λέμε κι εμείς. Ότι, δηλαδή, δεν διαπραγματευόμαστε πραγματική ομοσπονδία, αλλά μια παρωδία ομοσπονδίας, ακριβώς διότι δεν θα έχουμε ισχυρό κεντρικό κράτος, αλλά διακοσμητικό, και οι οντότητες, οι δύο συνιστώσες πολιτείες, ΔΕΝ θα είναι συνταγματικά ενωμένες κάτω από την απόλυτη εξουσία ενός κεντρικού κράτους και μίας κεντρικής κυβέρνησης. Όπως λέει κατηγορηματικά και η συμφωνία της 11/2/2014, που είναι και στους όρους αναφοράς, «οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση». Πώς θα είναι ενωμένες κάτω από την απόλυτη εξουσία μίας κεντρικής κυβέρνησης η «μία Τουρκοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία και η μία Ελληνοκυπριακή Συνιστώσα Πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς» (συμφωνία Χριστόφια – Ταλάτ, 2008) όταν «θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση» (συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου, 2014); Προπάντων, όταν έχουμε ήδη αποδεχθεί ότι οι δύο πολιτείες προϋπάρχουν και αυτές θα ιδρύσουν έναν συνεταιρισμό για να έχουν κοινή διεθνή εκπροσώπηση. Τα βιβλία, οι ειδικοί και οι διεθνείς εμπειρίες σωστά τα λένε, είναι εμείς που δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και τι συμφωνούμε.
Ακόμα χειρότερα όταν συμφωνήσουμε και την εκ περιτροπής προεδρία. Διότι, όπως γράφουν δεκάδες συνταγματολόγοι, ο Πρόεδρος είναι το σύμβολο του κράτους και για να είναι σύμβολο και ενοποιητικό στοιχείο του κράτους πρέπει να εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία. Εκ περιτροπής πρόεδρος με χωριστή ψηφοφορία σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόεδρος να ενώνει ένα κράτος και μία ισχυρή κυβέρνηση, όπως σωστά λέει και ο Frank Trager, υπάρχει ένας κομπάρσος να παριστάνει τον πρόεδρο. «Η επιμονή της τουρκικής πλευράς σε εκ περιτροπής προεδρία υποδηλώνει όχι μόνο συνομοσπονδία αλλά φυλετική συνομοσπονδία αντικείμενη κατά πάντα στην αρχή της δημοκρατίας» έλεγε στον Φιλελεύθερο, 27 Μαρτίου 2016, ο πρώην δικαστής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γεώργιος Πικής. Αλλά, δεν ξέρουν οι φωστήρες αρθρογράφοι και ξέρει ο κ. Πικής;
Η αλήθεια είναι ότι η παρωδία ομοσπονδίας, που καλλωπίζουν με μεταξωτές κορδέλες, είναι ένα μοναδικό πείραμα που στην πραγματικότητα είναι συνομοσπονδία. Κι αυτό με επιμονή των Τούρκων και με αποδοχή των δικών μας. Γιατί δεν πρέπει να το δεχτούμε; Γιατί με όσα το επενδύουν δεν θα αντέξει πάνω από μερικούς μήνες. Δεν θα είναι βιώσιμο και θα καταρρεύσει. Εξάλλου, όλα ή σχεδόν όλα τα συνομοσπονδιακά συστήματα στον πλανήτη έχουν διαλυθεί. Η Σοβιετική Ένωση έγινε 15 κράτη. Η Γιουγκοσλαβία έγινε έξι κράτη. Η Τσεχοσλοβακία δύο κράτη. Ακόμα και η Αίγυπτος με τη Συρία επιχείρησαν το 1958 να κάνουν συνομοσπονδία, την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, και κατέρρευσε τρία χρόνια μετά τη συμφωνία.
Το θέμα, λοιπόν, είναι να βασιστούμε σε πραγματικότητες για να διασφαλίσουμε βιώσιμο κράτος, διότι αν βασιστούμε σε ουτοπίες για να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, θα είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο μετά από 3.000 χρόνια ιστορίας.

[email protected]