Η διάσκεψη για την Κύπρο στο Κραν Μοντάνα ανήκει πλέον στο παρελθόν, παρά το γεγονός ότι ο απόηχος για τα γεγονότα και το πώς τελικά οι διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, συνεχίζεται. Ενόψει μάλιστα προεδρικών εκλογών, όχι μόνο θα συνεχίζεται η αντιπαράθεση, αλλά αναμένεται να ακουστούν και πολλά άλλα. Ανεξαρτήτως ανάγνωσης των δεδομένων και της αποτίμησης της τελευταίας διάσκεψης, το σίγουρο είναι ότι έχουν εξαχθεί αρκετά συμπεράσματα, τα οποία θα πρέπει να αποτελούν και τον καθοδηγητικό φάρο των επόμενων κινήσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό. Διότι αν όχι σύντομα, σε κάποια φάση θα υπάρξει μια νέα κινητοποίηση για το Κυπριακό, σε μια προσπάθεια να συγκολληθούν ξανά τα κομμάτια του παζλ και να επαναρχίσει η διαδικασία.
Το σημαντικότερο, το οποίο ανέδειξε το Κραν Μοντάνα, είναι τα ανυπέρβλητα εμπόδια στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Η διαπίστωση αυτή θα πρέπει να είναι κοινή ανεξάρτητα από ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας. Είναι προφανές ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την Κύπρο, θέλοντας παράλληλα να διασφαλίσει την παρουσία της, όχι μόνο δια του αριθμού των στρατευμάτων που θέλει να διατηρήσει στο νησί, αλλά και μέσω της διαιώνισης ενός συστήματος εγγυήσεων που θα «νομιμοποιεί» την παρέμβασή της στο νησί. Από την άλλη, κανένας νοήμων Ελληνοκύπριος, δεν μπορεί να δεχθεί λύση στην οποία να συνεχίζεται το παράδοξο του δικαιώματος επέμβασης της όποιας τρίτης χώρας, πόσο δε μάλλον σε μια χώρα που κατέχει παράνομα το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας το οποίο κατέκτησε με στρατιωτική εισβολή, σκορπώντας τον θάνατο και εκδιώκοντας με τη βία 200 χιλιάδες πληθυσμό.
Αντιστοίχως, βέβαια, προβάλλεται το επιχείρημα ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν νιώθουν ασφάλεια χωρίς τις τουρκικές εγγυήσεις. Μα το ζητούμενο μιας λύσης στο Κυπριακό είναι η σηματοδότηση μιας νέας εποχής για την Κύπρο. Όταν ξεκινούμε έχοντας ως αφετηρία την καχυποψία, τότε πώς προχωρούμε παρακάτω; Εξάλλου, η μετά το 2003 εποχή, με τη διάνοιξη των οδοφραγμάτων και παρά τα όσα προηγήθηκαν και τις νωπές μνήμες, έχει δείξει ότι κανένας δεν θέλει να μπει σε μια λογική νέου κύκλου διενέξεων. Και αυτό, δεν έχει να κάνει με την παρουσία του τουρκικού στρατού και στην ετεροβαρή ισορροπία του τρόμου που θέλει να επιβάλει η Τουρκία στο νησί, αλλά στο γεγονός ότι ο λαός της Κύπρου, θέλει να ζήσει ειρηνικά στον τόπο του.
Το στοίχημα ως εκ τούτου είναι να βρεθεί μια λύση η οποία και να σέβεται τις ανησυχίες των ανθρώπων στο νησί, να είναι όσο το δυνατό πιο δίκαιη ακόμα κι αν πρόκειται για προϊόν οδυνηρού συμβιβασμού και κυρίως να χτίζει στο μέλλον. Για να χτίσει όμως στο μέλλον θα πρέπει να διαγράψει, όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία υποδαύλιζαν τη διχόνοια και υπέσκαπταν την ενότητα, εξυπηρετώντας στο τέλος της ημέρας, αλλότρια συμφέροντα για τα οποία πλήρωσε βαρύ τίμημα.
 
[email protected]