Πριν από 10 χρόνια. Οκτώβριος ήτανε, μετά από ένα ακόμα καλοκαίρι-φωτιά. Όχι τόσο από θερμοκρασίες, όσο από πραγματικές φλόγες. Είχα διαβάσει τότε, θυμάμαι, ένα τεκμηριωμένο, αποκαλυπτικό, ρεπορτάζ του Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην ελληνική έκδοση του περιοδικού Esquire, για «Αυτούς Που Βάζουν Τις Φωτιές». Με συγκλόνισε.
 
Φέτος, πάλι τα ίδια. Η Ελλάδα καίγεται, και ο λόγος ξανά για εμπρηστές. Το κομμάτι του Θ.Γ. καταγράφει πραγματικά γεγονότα και σκιαγραφεί πλήρως το προφίλ τους.
 
Σε μία πυρκαγιά στη Μεσσηνία, κόντεψε να καεί το σπίτι παλιού βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Όταν επικοινώνησε μαζί του ο δημοσιογράφος, εκείνος αποκάλεσε τον ύποπτο «παιδί», και αποκάλυψε ότι σύμφωνα με την προανάκριση, επρόκειτο για ντόπιο με «ψυχολογικά προβλήματα». Αυτές ήταν δύο λέξεις που θα συναντούσα πολύ συχνά στο ρεπορτάζ γι’ αυτό εδώ το κείμενο, έγραψε ο δημοσιογράφος.
 
Τις πρώτες δύο εβδομάδες τ ου Αυγούστου του 1998, ο 30χρονος αγρότης Γιώργος Αναστασόπουλος έβαλε επτά πυρκαγιές σε διάφορα σημεία γύρω απ’ το χωριό του, την Καλίδονα της Ηλείας. Το 2007, ξανακτύπησε. Κάηκαν 18 σπίτια, και από τη φωτιά πέθανε μια 96χρονη γιαγιά. Το καλοκαίρι του ’98, μετά από κάθε εμπρησμό, ο ίδιος ειδοποιούσε τους συντοπίτες του και τις Αρχές, και πρώτος έσπευδε να βοηθήσει στην κατάσβεση. Παντρεμένος και με ένα παιδί, είχε απασχολήσει και στο παρελθόν τις Αρχές για εμπρησμούς, από τότε που ήταν 16 ετών κιόλας –αλλά ποτέ δεν είχε συλληφθεί. «Κάποτε θα συνέβαινε και αυτό», δήλωσε ένας συγχωριανός του μετά τη σύλληψή του. «Σχεδόν όλοι γνωρίζαμε ότι είναι εμπρηστής αλλά ποτέ κανένας δεν τον είχε καταγγείλει».
 
Ιούνιος 1998, ο 35χρονος δασοπυροσβέστης Δημήτρης Χατζηλαγός συνελήφθη ως ύποπτος για εμπρησμό στη Σάμο. Υποστήριξε πως «εξερράγη ο αναπτήρας του όταν θέλησε να ανάψει τσιγάρο, και τον πέταξε σε ξερά χόρτα».
 
7 Αυγούστος 1998, ο 49χρονος Γάλλος τουρίστας Αλέν Ντεφερμόντ προσπάθησε να βάλει φωτιά κοντά στα Σύβοτα όπου παραθέριζε. Έκανε την απόπειρά του στις 6:30 το πρωί ενώ συνελήφθη 2 ώρες αργότερα 25 χιλιόμετρα μακριά, και ομολόγησε –αλλά δεν δικαιολόγησε– την πράξη του. 
 
Την επόμενη μέρα, ο 18χρονος Αλβανός Τζερίμ Αλούστρι συνελήφθη στον Εθνικό Δρόμο Πάτρας-Αθηνών κοντά στο Αίγιο, όταν διερχόμενος οδηγός διαπίστωσε ότι ο νεαρός είχε μαζί του δοχείο με βενζίνη και προσπαθούσε να βάλει φωτιά στα χόρτα δίπλα στον δρόμο.
 
21 Ιουλίου 1999, ο 23χρονος οικοδόμος Παναγιώτης Καλιούπης συνελήφθη κατηγορούμενος για εμπρησμούς σε δασικές και αγροτικές περιοχές στη Μάνδρα και τα Μέγαρα της Αττικής. Ο νεαρός, παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, ομολόγησε πως του αρέσει να βλέπει τις φλόγες και πως το είχε απωθημένο από μικρός. Ευθυνόταν για τουλάχιστον 22 εμπρησμούς μέσα σε δυο μήνες. Γυρνούσε με το μηχανάκι στο δάσος και έβαζε τις φωτιές με σπίρτα.
 
18 Ιουλίου 2000, ο 58χρονος κτηνοτρόφος Ανδρέας Ρήγας συνελήφθη ως υπαίτιος δυο πυρκαγιών στο Ξυλόκαστρο, Πελοπόννησο, στις 11 και 12 Ιουλίου, που στοίχισαν τη ζωή ενός ανθρώπου και έκαψαν 150.000 στρέμματα. Το φοβερό της υπόθεσης: Ο ίδιος άνδρας είχε συλληφθεί και τέσσερα χρόνια νωρίτερα για εμπρησμό στην ίδια περιοχή.
 
Μακρά η λίστα στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Θ.Γ. ο οποίος, ερευνώντας στη συνέχεια τα χαρακτηριστικά στοιχεία που περιγράφουν το προφίλ ενός εμπρηστή, οδηγήθηκε σε έγκυρες μελέτες Αυστραλών εγκληματολόγων, που κατέληξαν ότι τα κυριότερα αίτια πίσω από τους εμπρησμούς είναι: (1) Η κάλυψη ενός εγκλήματος, πχ ληστείας ή φόνου. (2) Οικονομικοί λόγοι. (3) Ασφαλιστική απάτη. (4) Ψυχολογικοί λόγοι. (5) Εκδίκηση. Και (6) Τρομοκρατία.
 
Από αυτούς, σημειώνει, οι συχνότεροι που συναντάμε στην Ελλάδα είναι ο 2ος (ο ι οικοπεδοφάγοι) και ο 4ος (οι πυρομανείς).
 
«Η πυρομανία ανήκει στις διαταραχές ελέγχου των παρορμήσεων, όπως η κλεπτομανία, και η χαρτοπαιξία» είχε δηλώσει ο διακεκριμένος ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας. «Ο ασθενής βάζει φωτιές σκόπιμα για την ευχαρίστηση, την ηδονή που αντλεί από την πράξη. Τη στιγμή αμέσως πριν βάλει τη φωτιά νιώθει μια έντονη διέγερση συναισθημάτων, ‘‘φτιάχνεται’’, η αδρεναλίνη του ρέει, κοκκινίζει, νιώθει ότι κάτι πολύ σπουδαίο θα συμβεί. Είναι ένας ερεθισμός που μοιάζει πολύ με τη σεξουαλική διέγερση. Στη συνέχεια ελκύεται από τη θέα της φωτιάς, γοητεύεται από αυτήν, στη θέα της νιώθει ηδονή. Ο πυρομανής μπορεί να ικανοποιείται ακόμα κι από φωτιές που δεν έχει βάλει ο ίδιος. Η θέα της είναι που τον συναρπάζει».
 
Κατά τον κ. Σούρα, πρόκειται για διαταραχή πολύ δύσκολο να διαγνωστεί και να μελετηθεί, και επισημαίνει ότι, «συνήθως εμφανίζεται σε ανθρώπους που είχαν μαθησιακά προβλήματα, αδέξιους, που δεν έχουν πολύ ανεπτυγμένη κοινωνικότητα».
 
Πηγή: http://www.georgakopoulos.org/work/non-fiction-story/esquire-firestarters/#ixzz4piEMU8qP