Ένας δήμαρχος (Παραλιμνίου) πήρε την μπουλντόζα και ισοπέδωσε όλες σχεδόν τις παραλίες της περιοχής όπου δημαρχεύει, με στόχο να αυξήσει την χωρητικότητά τους σε ομπρέλες και κρεβατάκια και κατ΄επέκταση τα έσοδα του δήμου. Αυτό για κάποιους, όπως τον δήμαρχο Αγίας Νάπας, μπορεί να ερμηνεύεται και ως δημόσιο συμφέρον. Εξ ου και εκφράζει δημόσια τη συμπαράστασή του στον συνάδελφό του, αποδίδοντας τις κατηγορίες εναντίον του σε κάλλο. Κι αυτό αποδεικνύει την έπαρση των δημάρχων. Οι οποιεσδήποτε απόψεις δεν είναι σύμφωνες με τις δικές τους αποτελούν κάλλο ή εκπηγάζουν από ιδιοτελή συμφέροντα. Ακόμα και στη συγκεκριμένη περίπτωση που δεν ήταν απλά θέμα απόψεων, αλλά παραβίασης νόμων.
Ακόμα και τώρα που η υπόθεση έχει φτάσει στη Δικαιοσύνη, ο δήμαρχος Αγίας Νάπας δεν μπορεί να αντιληφθεί τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος και το αναγάγει σε ένα μελόδραμα κατατρεγμού των δημάρχων. «Τελικά οι δήμαρχοι στην Κύπρο είναι η «συτζιά του μαύρου. Φταίνε για όλα τα προβλήματα της χώρας και μένουν ουσιαστικά απροστάτευτοι, έρμαιο του κάθε προσωπικού συμφέροντος!» (Συν 5 θαυμαστικά !!!!! από εμάς).
Είναι αν μη τι άλλο πρόκληση, με τα όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να συμβαίνουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ένας δήμαρχος να αυτοπροβάλλεται ως θύμα μιας αόρατης συνωμοτικής κατάστασης από την οποία υποφέρουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειες τους. «Θα είναι διατεθειμένοι, διερωτάται, να συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται αυτοί και οι οικογένειές τους κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια υλοποίησης μιας δραστικής πολιτικής απόφασης που τυχόν θα διασαλεύσει την «ηρεμία» ορισμένων ή θα «επηρεάσει» τα προσωπικά συμφέροντα των λίγων; Με απλά λόγια μόλις πατήσουν κάποιου τον «κάλλο» αναλόγως της «δύναμής» του, αρχίζει ένας προσωπικός Γολγοθάς με ταλαιπωρία, καταγγελίες, αγωγές, απειλές και πολλά άλλα».
Στο μόνο που θα συμφωνήσουμε με τον δήμαρχο Αγίας Νάπας, Γιάννη Καρούσο, είναι πως «ο θεσμός του δημάρχου έχει απαξιωθεί και τυγχάνει ελάχιστου σεβασμού». Γιατί όμως; Ποιοι φρόντισαν για την απαξίωση του θεσμού; Όσο για τον προβληματισμό του αν αξίζει τον κόπο «εθελοντικά», όπως λέει, να θέτει κάποιος τον εαυτό του υπό την κρίση του λαού για να εκλεγεί δήμαρχος, δεν χρειάζεται απάντηση. Φτάνει να ανατρέξουμε στη σφαγή που γίνεται σε κάθε αναμέτρηση στα κόμματα για το ποιος θα είναι ο εκλεχτός για την υποψηφιότητα του δημάρχου. Για να υπάρχει τόσο ενδιαφέρον μάλλον ούτε αφιλοκερδώς προσφέρει κάποιος τις υπηρεσίες του ούτε τόσο κακό είναι το πόστο. Εκτός πάλι κι αν το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον πηγάζει από το ενδιαφέρον για προσφορά.
