«Αν δεν ήσουν αθλήτρια κλασικού αθλητισμού, τι θα ’θελες να ήσουν;», ρώτησε ο δημοσιογράφος. Κι εκείνη, 16χρονη μαθήτρια του Παγκυπρίου Γυμνασίου Θηλέων Παλλουριώτισσας, με καταγωγή από την Άλωνα, «ένα αστέρι πρώτου μεγέθους» ως αθλήτρια του Γ.Σ.Π., απάντησε:
«Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική, Ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερού μου χρόνου το περνώ ζωγραφίζοντας».
Ούτω και εγένετο μια από τις πιο επιφανείς ζωγράφους του τόπου μας. Το όνομα αυτής Ελένη Νικοδήμου. Για να φτάσει όμως σε αυτό το σημείο πέρασε από χίλια μύρια κύματα.
Στη συνέντευξη, που έδωσε τότε ως μαθήτρια και αθλήτρια στον αθλητικογράφο Μ. Ζαμπά (εφημερίδα «Φίλαθλος», 28.2.1971), η Ελένη Νικοδήμου ανέφερε ότι έγινε αθλήτρια, γύρω στα μέσα του 1969, δηλαδή σε ηλικία 13-14 χρόνων, από… πείσμα. Απαντώντας στην απορία του δημοσιογράφου, εξήγησε:
«Όλα ξεκίνησαν από ένα δωδεκάρι που μου έβαλε η καθηγήτρια μου της Γυμναστικής στον έλεγχο. Πείσμωσα και αποφάσισα τότε να της αποδείξω ότι άξιζα περισσότερο από τόσο. Άρχισα λοιπόν να κατεβαίνω προπονήσεις, κατ’ αρχάς στο σχολείο μου. Προπονήθηκα για ένα διάστημα εκεί. Ένα απόγευμα, ενώ έφευγα από την προπόνηση, η φίλη μου η Μαρία η Μιλτιάδους με ρώτησε αν ήθελα να γίνω αθλήτρια. Ασφαλώς, απάντησα. Με παρότρυνε τότε να προπονούμαι και στο Γ.Σ.Π., όπου υπήρχαν πιο πεπειραμένοι αθλητές και προπονητές για να βοηθηθώ περισσότερο».
Το πείσμα μετατράπηκε σε αγάπη για τον αθλητισμό, όπως είπε η ίδια, αφού υπερπηδήθηκαν και τα εμπόδια της διακίνησής της από το σπίτι της στους χώρους προπόνησης. Τότε τα μέσα συγκοινωνίας ήταν δυσεύρετα. Στην ερώτηση ποιοι τη βοήθησαν στα πρώτα της βήματα, απάντησε:
«Θα ήμουν αγνώμων, αν δεν αναγνώριζα τη βοήθεια, την πολύτιμη βοήθεια των κ. Ντίνου Μιχαηλίδη και Πάρη Χριστοδουλίδη. Με περιέβαλαν με αγάπη, με ενεθάρρυναν και με εδιόρθωναν συνεχώς. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου».
Όπως μας αφηγήθηκε η ίδια η Ελένη Νικοδήμου, φαίνεται ότι ήταν παρόμοια περίπτωση με τους… Αιθίοπες, λόγω του υψόμετρου, όπου βρίσκεται το χωριό της, η Άλωνα, στις βουνοκορφές του Τροόδους. Δυνάμωσαν τα πόδια της και απέκτησε αντοχή, στις ανηφόρες και τις κατηφόρες.
Όταν διεξήχθησαν μαθητικοί αγώνες στο Γυμνάσιο Θηλέων Παλλουριώτισσας, είπε με πείσμα στις καθηγήτριες ότι θα κέρδιζε όλες τις αθλήτριές τους. Και τα κατάφερε! «Τότε ήταν που με παρότρυνε η συμμαθήτριά μου, Μαρία Μιλτιάδους, που ήταν αθλήτρια του Γ.Σ.Π., να πηγαίνω μαζί της για προπόνηση», μας ανέφερε η Ελένη Νικοδήμου, αναπολώντας εκείνες τις εποχές:
«Περνούσαμε πολύ όμορφα στο στάδιο του Γ.Σ.Π. Ήμασταν όλοι μια παρέα. Αρχικά κάναμε προθέρμανση όλοι μαζί. Μετά ακολουθούσαμε το ατομικό πρόγραμμα που ετοίμαζε και για κάθε αθλητή και αθλήτρια ο Ντίνος Μιχαηλίδης. Άλλοι ασκήσεις αντοχής, άλλοι ασκήσεις ταχύτητας και λοιπά. Μας πρόσεχε πάρα πολύ ο Ντίνος Μιχαηλίδης. Όταν τελειώναμε την προπόνηση, μας κερνούσαν σάντουιτς από τον Γιαπανά».
Η Ελένη Νικοδήμου έκανε προπόνηση με τον Βασίλη Χειμωνή, τον Νίκο Ταύρου, τον Νίκο Μεγάλεμο, τον Μάκη Ονησιφόρου, τον Κυριάκο Ονησιφόρου, τον Γιώργο Κυριάκου, τον Μάριο Κασσιανίδη, τον Ευθύμιο Λοϊζή, τον Ανδρέα Ευθυμίου, τον Δημήτρη Θεοφυλάκτου, τον Γιαννάκη Κυθρεώτη, τον Θεόδωρο Χαραλάμπους, τον Γιάγκο Ταλιάνο, τον Σωτήρη Τσουρή, τον Ρίκκο Θεοχαρίδη, τους αδελφούς Γουίλερ, Ρότζερ και Τζίμη, τον αδελφό της, Παναγιώτη Νικοδήμου, και άλλους. «Μετά την προπόνηση παίρναμε τα ποδήλατά μας και στην κατηφόρα αφήναμε το τιμόνι και ανοίγαμε τα χέρια μας. Είχε πλάκα. Με έπαιρναν στο σπίτι που έμενα και συνέχιζαν. Με είχαν όλοι σαν αδελφή τους», σημειώνει.
Οι κερκίδες του Γ.Σ.Π. ήταν γεμάτες από κόσμο, ακόμη και στις προπονήσεις. Η Ελένη Νικοδήμου θυμάται, ανάμεσα σε άλλους, τον στρατηγό Χαράλαμπο Λόττα που ήταν τακτικός θεατής των προπονήσεων. Έπρεπε όμως να ξεπεράσει τις αντιδράσεις του πατέρα της, όπως μας αφηγήθηκε:
«Ζούσε στην Άλωνα, ενώ εγώ στην Παλουριώτισσα. Θύμωσε πάρα πολύ όταν έμαθε ότι έγινα αθλήτρια και πήγαινα προπόνηση στο Γ.Σ.Π. Τότε τα κορίτσια δεν επιτρεπόταν να ξεμυτίσουν από το σπίτι. Μετά, όταν κέρδιζα σε αγώνες, δημοσίευαν τη φωτογραφία μου οι εφημερίδες και ακουγόταν το όνομά μου από το ραδιόφωνο, καμάρωνε. Εκείνη την εποχή σταρ ήταν οι αθλητές και οι αθλήτριες, που αποτελούσαν πρότυπα για τους νέους. Ενώ προηγουμένως ήμουν “του κλώτσου και του μπάτσου», ας πούμε, άλλαξε ριζικά η ζωή μου προς το καλύτερο. Οι συμμαθήτριές μου με έλεγαν «καθαρόαιμο άλογο» και όταν πηγαίναμε σε αγώνες, ήταν σίγουρες ότι θα κέρδιζα. Μάλιστα, ετοίμαζαν από προηγουμένως φαγώσιμα για πικ-νικ, γιατί κάθε φορά που κέρδιζα οργανωνόταν σχολική εκδρομή για να το γιορτάσουμε. Αυτό βέβαια εμένα με φόρτωνε με περισσότερο άγχος, που ήμουν το φαβορί. Είχα απίστευτο άγχος πριν από κάθε αγώνα».
Κι έτσι ήρθαν οι πρώτες επιτυχίες, αρχικά σε ενδοσχολικούς αγώνες, μετά στον περιφερειακό αγώνα δρόμου επί ανωμάλου εδάφους και βέβαια η τρανταχτή επιτυχία σε διεθνή αγώνα δρόμου (Λίβανος -Ιορδανία – Συρία – Κύπρος) επί ανωμάλου εδάφους, ο οποίος διεξήχθη στον Λίβανο.
Η Ελένη Νικοδήμου αναδείχθηκε και πανελληνιονίκης, με αποτέλεσμα να συμπεριληφθεί στην εθνική ομάδα της Ελλάδας. Κατέλαβε τη δεύτερη θέση στους Πανελληνίους αγώνες εφήβων και νεανίδων στο στάδιο Καραϊσκάκη, στο αγώνισμα δρόμου 1.500 μ. με χρόνο 4.59, που αποτέλεσε νέο παγκύπριο ρεκόρ γυναικών. Δηλαδή ενώ ήταν μικρότερης ηλικίας και ανήκε στην κατηγορία κορασίδων ή νεανίδων, κατάφερνε να καταρρίπτει ρεκόρ της κατηγορίας γυναικών.
Με χρόνο 5.03.0 κέρδισε η Ελένη Νικοδήμου στην απόσταση 1.500 μ. στον Περιφερειακό αγώνα ανωμάλου δρόμου, που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλική Σχολή στον Στρόβολο στις 6 Φεβρουαρίου 1973.
Σημαντική νίκη σημείωσε επίσης σε διμερείς αγώνες στον Λίβανο, όπου κέρδισε το αγώνισμα δρόμου 800 μ. στις 23 Ιουλίου 1973.
Στο διεθνές μίτινγκ Αθηνών στο στάδιο Καραϊσκάκη, στις 13 Ιουνίου 1974, η Ελένη Νικοδήμου κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα δρόμου 800 μ. με χρόνο 2.23.1. Αυτή η επίδοση αποτελούσε νέο παγκύπριο ρεκόρ. Υπήρξε επίσης κάτοχος του παγκυπρίου ρεκόρ στο αγώνισμα δρόμου 1.500 μ. με επίδοση 4.57.8. Δύο χρονιές, το 1973 και το 1974, είχε ανέβει στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου, κερδίζοντας την πρώτη θέση στο ίδιο αγώνισμα δρόμου ημιαντοχής, όπως ονομάζεται (1.500 μ.).
Κι όλα αυτά ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια! Είχε όλο το μέλλον μπροστά της.
Την έκοψαν από την Ακαδημία λόγω… αναστήματος!
Βρισκόταν μπροστά στο σταυροδρόμι της ζωής η Ελένη Νικοδήμου, όταν αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο Θηλέων Παλλουριώτισσας. Ενδιαφέρθηκε για το μέλλον της ο Αντώνης Παπαδόπουλος, βετεράνος αθλητής του Γυμναστικού Συλλόγου «Ευαγόρας» (Γ.Σ.Ε.) Αμμοχώστου, τότε πρόεδρος της ΤΕΣΚ (Τοπικής Επιτροπής ΣΕΓΑΣ Κύπρου), προϊστάμενος Φυσικής Αγωγής στο Υπουργείο Παιδείας. Αφηγείται η Ελένη Νικοδήμου:
«Με ρώτησε ο Αντώνης Παπαδόπουλος τι σκόπευα να κάνω μετά από το σχολείο και του απάντησα βέβαια ότι θα ήθελα να σπουδάσω, αλλά δεν είχα τα χρήματα. Μου είπε τότε ο Αντώνης Παπαδόπουλος ότι θα κανόνιζε με τον ΣΕΓΑΣ για υποτροφία, όπως και για άλλους αθλητές που ανήκαν στην εθνική ομάδα της Ελλάδας».
Αποφάσισε να σπουδάσει στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής και να γίνει γυμνάστρια. Πέρασε όλα τα μαθήματα, διέπρεψε και στα διάφορα αγωνίσματα, αλλά την έκοψαν λόγω… αναστήματος! Για έναν πόντο διαφορά από το όριο.
Μικρού αναστήματος ήταν και ο Βασίλης Χειμωνής, αλλά έγινε δεκτός στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής μετά από τροποποίηση της νομοθεσίας. Ήταν πολύ σπουδαίο ταλέντο στους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων και το απέδειξε στην πράξη, συλλέγοντας πολλά μετάλλια σε διεθνείς αγώνες. Το ίδιο μπορούσε ίσως να πετύχει και η Ελένη Νικοδήμου.
Δεύτερη επιλογή της Ελένης Νικοδήμου ήταν η Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά οι εξετάσεις είχαν ήδη τελειώσει και είχε συμπληρωθεί η επιλογή των φοιτητών. Αποφάσισε τότε να σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ).
«Συναντιόμασταν στο τρένο, με τη Ρένα Παγδατή, που επίσης σπούδαζε στην Αθήνα, και πηγαίναμε στο στάδιο Καραϊσκάκη για προπόνηση. Εγώ έκανα προπόνηση με τον διάσημο Ούγγρο προπονητή Μίχαϊ Ινγκλόι, ο οποίος ήταν γνωστός ότι ξεθέωνε τους αθλητές του στις προπονήσεις. Βασιζόταν στην αρχή ότι είτε θα κλατάρεις, είτε θα γίνεις πρωταθλητής. Για ένα διάστημα ήμουν η μοναδική του αθλήτρια, γιατί άλλες δεν άντεξαν».
* Φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων παραχωρήθηκαν από την Ελένη Νικοδήμου. Ο Γ.Σ.Π. συγκεντρώνει κάθε είδους υλικά, φωτογραφίες, ντοκουμέντα και αντικείμενα, που μπορούν να αποτελέσουν εκθέματα για το υπό σύσταση Μουσείο Γ.Σ.Π.
