Προτού στεγνώσει το μελάνι στη «συμφωνία κυρίων» που επιτεύχθηκε τον Μάρτιο στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Κυριάκου Μητσοτάκη, και του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για την αποκατάσταση της ηρεμίας στο Αιγαίο, οι τουρκικές προκλήσεις/απειλές συνεχίστηκαν και οι επιθετικές δραστηριότητες της Τουρκίας οξύνθηκαν. Την ώρα που μαίνεται η λαίλαπα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου- στην πραγματικότητα του πολέμου Ρωσίας-Δύσης στο έδαφος της μαρτυρικής Ουκρανίας- και η προσοχή των ηγετών και των λαών των Ευρωπαϊκών χωρών, και όχι μόνο, εστιάζεται στην αντιμετώπιση των δυσμενών επιπτώσεων του πολέμου και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας καθώς και στον κίνδυνο τυχόν αρμαγεδώνα ενός πυρηνικού πολέμου, η Τουρκία με προκλήσεις και επικίνδυνες ενέργειες προωθεί τον εμμονικό της σχεδιασμό όπως καταστεί μεγάλη δύναμη στην περιοχή και στον κόσμο. Στην περιοχή , με την εφαρμογή του δόγματος της «Γαλάζιας πατρίδας» και με την μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο με την μεγάλη γεωστρατηγική σπουδαιότητα. Στην κατεχόμενη από τουρκικά στρατεύματα περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη δημιουργία ορμητηρίου μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones Bayraktar) στο παράνομο αεροδρόμιο Λευκονοίκου και τη μόνιμη παρουσία της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, όπως και με την κατασκευή στην Καρπασία ναύσταθμου και σταθμού παρακολούθησης πλοίων. Ενέργειες οι οποίες στρέφονται σε βάρος και άλλων χωρών της περιοχής όπως και της ασφάλειας των λαών.
Η Άγκυρα θεωρεί ότι οι συγκυρίες που δημιουργούνται τώρα ευνοούν τις επιδιώξεις της να διαδραματίσει ένα σημαντικότερο γεωπολιτικό ρόλο με την ανοχή της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα. Ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατέστησε σαφές, ακόμα και με πρόσφατες δηλώσεις του ότι «θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μέχρι να γίνουμε η πιο ισχυρή χώρα στην περιοχή και στον κόσμο με νέα πλοία, υποβρύχια και οπλικά συστήματα». Με το ξίφος και το σαρίκι, προσθέτουμε εμείς. Ενώ για τον Μουσταφά Κεμάλ «το μέτρο ήταν η χώρα», για τον Τούρκο πρόεδρο είναι ολόκληρος ο κόσμος. Ποιος θα τον σταματήσει; Διερωτάται ο Γάλλος ιστορικός και συγγραφέας, Ζαν-Φρανσουά Κολοσιμό: «Ο Κεμάλ εγκαινίασε τον τουρκικό μεσσιανισμό. Κανένας δεν τον σταμάτησε. Ο Ερντογάν εγκαινίασε τον τουρκικό χιλιασμό. Ποιός θα τον σταματήσει;» Όμως, δεν είναι μόνος ο Τούρκος πρόεδρος στην επιδίωξη του για αναθεωρητισμό και ανατροπή. Τόσο η τουρκική αντιπολίτευση όσο και ο τουρκικός λαός διαπνέονται από τις ίδιες επεκτατικές και μεγαλοϊδεατικές διεκδικήσεις.
Η Ευρώπη και η Δύση επανειλημμένα διακήρυξαν την αντίθεση τους στους αυταρχικούς ηγέτες. Η όλη στάση τους κατά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα πρέπει να τηρηθεί και στην περίπτωση άλλων παραβατών του διεθνούς δικαίου, που είναι ο αναθεωρητικός Τούρκος δικτάτορας. Η χώρα του οποίου συνεχίζει να κατέχει έδαφος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντί να χαρακτηρίζει την Τουρκία ως χρήσιμη και απαραίτητη, παρά το γεγονός ότι προφανής είναι ο ρόλος της του επιτήδειου ενδιάμεσου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση ας αντιμετωπίσει και θεραπεύσει την ανεπάρκεια της στο χειρισμό της Ουκρανικής κρίσης ώστε να δυνηθεί να διαδραματίσει τον σημαντικό ρόλο που της αναλογεί στα ευρωπαϊκά αλλά και διεθνή δρώμενα. Όσο για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που επίσης απεδείχθη ανεπαρκής, χρειάζεται πολλή δουλειά για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του που απορρέουν από τον Χάρτη του.
*Πρέσβης ε.τ.
