Μπορεί για πολλούς να διαβάζεται ως νοσταλγία του παρελθόντος. Μπορεί και να είναι, μπορεί όμως να είναι απλά ένα ακόμα πάθημα από τα συνεχή παθήματα μιας μικρής χώρας που δεν έμαθε πως δεν είναι σοφό να βάζεις όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι. Τα καλάθια εύκολα σκάνε και μαζί τους και τα αυγά.
Υπήρχε μια εποχή που επικρατούσε φτώχεια στον τόπο, αλλά ταυτόχρονα οι άνθρωποι ήταν αυτάρκεις (και ολιγαρκείς). Για να φάνε ψωμί δεν εξαρτιόνταν από τις καλλιέργειες της Ουκρανίας ή όποιας άλλης μακρινής χώρας. Το σιτάρι περίσσευε και γίνονταν μάλιστα και εξαγωγές. Και δεν ήταν μόνο το σιτάρι. Κάθε κοινότητα είχε σχεδόν από όλα για να μπορεί να επιβιώσει, τουλάχιστον από πλευράς τροφής. Το κάθε νοικοκυριό είχε τη δική του μικρή σοδειά. Λίγα οπωροφόρα, λίγα λαχανικά, κοτέτσι, ζώα που παρήγαγαν γάλα… Υπήρχαν αμπέλια, υπήρχαν σπαρτά, καλλιέργειες πατατών, ελαιώνες, πορτοκαλεώνες… ακόμα κι ο ίδιος ο κάμπος παρήγαγε καρπούς τους οποίους οι άνθρωποι ήξεραν να μαζεύουν και να αξιοποιούν.
Ύστερα ήρθε η πρόοδος. Μαζί της κι η αστυφιλία, η αλλαγή τρόπου ζωής. Πολύ λίγοι απέμειναν να καλλιεργούν τη γη και να εκτρέφουν ζώα. Δεν είναι εύκολη ασχολία, ούτε ο ευκολότερος τρόπος για να κερδίζει κάποιος τον επιούσιο. Ευκολότερο ήταν να πουλάς υπηρεσίες. Γίναμε όλοι μεταπράτες όπως θα έλεγε ο Στέφανος Κωνσταντινίδης. Και καταλήξαμε να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα, πορτοκάλια από το Ισραήλ, κερωμένα λεμόνια από την Ισπανία, ντομάτες από την Ολλανδία, σιτάρι από την Ουκρανία, κοτόπουλα από την Κίνα, καρύδια από την Καλιφόρνια, κρασί από τη Χιλή, κατεψυγμένα ψωμιά από τη Γερμανία… Και στην πρώτη ανατροπή, ως εξαρτώμενοι από άλλους, μετράγαμε τους κόκκους το σιτάρι να δούμε μέχρι πότε θα μας φτάσει.
Δεν είπε κανείς να παραμείνουμε γεωργοί, καλλιεργώντας με την αξίνα και το άροτρο. Η γεωργία σήμερα γίνεται με βάση την τεχνολογία. Ακόμα και στις ταράτσες των πολυκατοικιών, μέσα στις μεγαλουπόλεις, μπορεί κάποιος να παράξει τρόφιμα και να είναι, εν πολλοίς, αυτάρκης. Χώρες όπως η Ολλανδία, με μικρή έκταση, και η οποία κάθε άλλο παρά έχει πάψει να εξελίσσεται, παράλληλα με όλα τα άλλα, έχει καταφέρει να βασίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της στη γεωργία. Εμείς προτιμήσαμε να πουλάμε διαβατήρια και πύργους. Είναι πιο εύκολο, είναι αλήθεια, αλλά τη δύσκολη ώρα δεν μπορείς να φας τα διαβατήρια που έχουν μείνει απούλητα, ενώ οι άδειοι από κατοίκους πύργοι ρίχνουν βαριά τη σκιά τους πάνω από τα άλλοτε καλλιεργήσιμα χωράφια λες και εκδικούνται.
