Δύο γεγονότα επισυνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα τις τελευταίες ημέρες: Από τη μία ο τέως μητροπολίτης Κιτίου παραπέμπεται σε απευθείας δίκη ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λάρνακας – Αμμοχώστου και παράλληλα το Υπουργείο Παιδείας επανήλθε με νέο κατηγορητήριο κατά του καθηγητή τέχνης, κ. Γιώργου Γαβριήλ , με το οποίο αυτή τη φορά τον καλεί να αποδείξει εντός 24άρων ωρών, κατά πόσον εφάρμοζε τις εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας για τις εθνικές επετείους και τις θρησκευτικές εορτές. Να υπενθυμίσουμε ότι μεταξύ των εγκυκλίων αυτών συμπεριλαμβάνεται π.χ. ο εορτασμός της επετείου του “ενωτικού δημοψηφίσματος”.

Το πρώτο, με πρωταγωνιστή τον ιερωμένο, συγκαλύφθηκε από την πολιτεία και τα ΜΜΕ, ως προς την ταυτότητα του κατηγορουμένου, μέχρι αυτή η συγκάλυψη να μην καθίσταται αποτελεσματική κυρίως λόγω διαρροών σε ελληνικά μέσα. Στην περίπτωση του εκπαιδευτικού όμως, τα προσωπικά δεδομένα του ούτε καν “κατηγορουμένου” είχαν κάνει τον γύρο των τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και ηλεκτρονικών μέσων και ξεκίνησαν πυρά ένθεν κι ένθεν εναντίων του.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο πρώτος κατηγορείται από δύο διαφορετικά άτομα για βιασμούς, μεταξύ αυτών και μία 16χρονη, ενώ ο δεύτερος για έργα τέχνης τα οποία δημιούργησε και δημοσίευσε, τα οποία έθιξαν τα πατριωτικά και θρησκευτικά φρονήματα ορισμένων, μεταξύ αυτών ιδιαίτερα του αρχιεπισκόπου και του υπουργού Παιδείας.

Ο κ. Προδρόμου, από τον θώκο του υπουργού Παιδείας, φαίνεται να έχει δύο βασικούς εχθρούς: το Ως Δαμέ – μια κυρίως νεανική λαϊκή πρωτοβουλία η οποία προάγει ανθρώπινα δικαιώματα και ομοσπονδία και έναν εκπαιδευτικό – καθηγητή τέχνης. Κατηγορεί τους πρώτους για ανορθογραφία, διχοτομισμό και υπόσκαψη των θεσμών της Κυπριακής Δημοκρατίας και καλεί τον δεύτερο να αποδείξει τα εθνικά και θρησκευτικά φρονήματα που προάγει, μέσω της ιδιότητάς του ως διευθυντή σχολικής μονάδας.

Υπάρχει περίπτωση να υπάρχει λόγος που συμπίπτουν όμως τα δύο γεγονότα; Μπορεί να υποκίνησε κάποιος τις νέες διαδικασίες για κατηγορητήριο ενάντια στον κ. Γαβριήλ, για να παραμερίσει το θέμα του κατηγορούμενου τέως Μητροπολίτη για βιασμούς; Ή είναι απλά μια “άγια σύμπτωσις”;

Σε κάθε περίπτωση, ο καλλιτέχνης στα πλαίσια του αναφαίρετου δικαιώματος του για ελεύθερη έκφραση δεν νοείται να κατηγορείται ή να παραπέμπεται σε διαδικασίες που προσομοιάζουν με ιερά εξέταση. Παράλληλα, ένας βιαστής κληρικός, που δυστυχώς δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο (βλ. Περίπτωση ιερέα που βίαζε τη θετή του κόρη), είναι που αποτελεί υπόσκαψη του θεσμού της εκκλησίας. Παράλληλα βεβαίως με άλλες ατασθαλίες κορυφαίων και μη κληρικών, όπως οι επιθέσεις με πράξεις και λόγια στην φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου, αλλά και κατ’ εξακολούθηση αναπαραγωγή ρητορικής μίσους.

Επιβάλλεται άμεσα να επαναπροσεγγίσουμε τις αξίες και τις αρχές μας ως κυπριακή κοινωνία και αναλόγως να επιλέξουμε τους/τις ηγέτες/ηγέτιδες του αύριο. Αρχές που θα προστατεύουν κάθε αθώο άνθρωπο ισάξια και θα τιμωρούν τους ενόχους παραγωγικά. Αξίες που προβάλλουν την κριτική σκέψη και τον αυτοπροσδιορισμό και θα κατακρίνουν την ρητορική μίσους και τον σωβινισμό. Αρχές και αξίες που θα έσωζαν τα θύματα του Ορέστη και δεν θα έδιναν δικαιώματα για διαλεκτική τύπου “Θέλω να νιώθω ασφαλής στη χώρα μου, αλλά το μεταναστευτικό με απασχολεί πολύ”. Αρχές και αξίες, που θα έφερναν σύσσωμο τον κλήρο στο ειδώλιο με τα εγκλήματα που διαπράττει και θα γιόρταζαν την καλλιτεχνική ιδιοφυία του κ. Γαβριήλ και των ομοίων του. Που θα “στήνουν ‘φτίν” όταν οι νέοι ξεχύνονται στους δρόμους για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο, αντί να τους καταδικάζουν με γελοίες προφάσεις σε κυβερνητικές εξαγγελίες…