Άγριος εμφύλιος εδώ και 15 χρόνια. Αρρώστιες απλές για όλους εμάς, που όμως εκεί θερίζουν όλο τον πληθυσμό, ιδίως τα παιδιά. Και τώρα ο κορωνοϊός, που δεν αντιμετωπίζεται καν, απλώς αποτελειώνει όσους είναι ήδη σχεδόν τελειωμένοι.
Εάν νομίζουμε όλοι εμείς, που κάθε μέρα μπαίνουμε στο worldometers για να δούμε τα θετικά περιστατικά και τους νεκρούς στα μέρη μας και αλλού, ότι ζούμε μια τρομακτική κρίση, ας βρούμε πιο ήπια λέξη…
Περιληπτικά:
1. Κορωνοϊός. Μέχρι τώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία εκεί, υπάρχουν 909 επιβεβαιωμένα θετικά περιστατικά και 248 θάνατοι. Δώστε βάση στην αναλογία! Και λάβετε επίσης υπόψη ότι τα στοιχεία ασφαλώς και είναι υπό αμφισβήτηση, και σίγουρα δεν καλύπτουν όλα τα περιστατικά, ιδίως σε περιοχές που ελέγχονται από τους Χούθι στο βορρά.
2. Ο Εμφύλιος, που κρατεί από το 2015, έχει σκοτώσει περισσότερους από 100 χιλιάδες ανθρώπους και έχει εκτοπίσει εκατομμύρια, φέρνοντας τη χώρα στο χείλος μιας επιδημίας λοιμού και κατάρρευσης των δομών της (αποχέτευση, πόσιμο νερό, υπηρεσίες καθαριότητας, υγείας, διατροφική αλυσίδα, κ.λπ.).
3. Άλλες αρρώστιες. Φέτος μόνο κατεγράφησαν 137.000 περιστατικά χολέρας και διάρροιας. Το περίπου ¼ αυτών των περιστατικών είναι παιδιά κάτω των 5 ετών. Σύμφωνα με την UNICEF, που έχει ανθρώπους της εκεί και κάνει ό,τι μπορεί, το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει προ πολλού, δεν υπάρχουν παρά μόνο ελάχιστα κρεβάτια στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις σε βασικά υλικά και φάρμακα είναι τεράστιες, το προσωπικό λίγο και ανεπαρκές, αναγκάζονται να διώχνουν αρρώστους και, λόγω του υποσιτισμού όλος ο πληθυσμός της χώρας έχει από τα χαμηλότερα παγκοσμίως επίπεδα ανοσίας απέναντι σε απλές ή και σοβαρότερες λοιμώδεις νόσους.
Κατά τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 24 εκατομμύρια άνθρωποι στην Υεμένη, δηλαδή σχεδόν το 80% του πληθυσμού της, έχει άμεση ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια. Τα 12 εκατομμύρια αυτών είναι μικρά παιδιά. Δώδεκα εκατομμύρια. Μικρά παιδιά!
Από τον Μάρτιο του 2015 που ξέσπασε η εμφύλια σύρραξη, η Υεμένη είναι για τα παιδιά της μια ζωντανή κόλαση!
Τώρα, με τον covid-19 να εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς και δίχως στοιχειώδεις ιατρικές υποδομές, η χώρα αντιμετωπίζει ακόμα μία κρίση μέσα στις πολλές που έχει ήδη.
Περισσότερα από τα μισά νοσοκομεία είναι εκτός λειτουργίας. Κλειστά. Όσα δεν είναι, δεν διαθέτουν ούτε μάσκες, ούτε γάντια – πόσο μάλλον οξυγόνο, αναπνευστήρες, αντιβιοτικά και ό,τι άλλο χρειάζεται για τα πιο βαριά περιστατικά. Οι περισσότεροι ιατροί και νοσηλευτές, διάβασα στον ενημερωτικό ιστότοπο του Al Jazeera, εργάζονται χωρίς μισθό. Δεν έχουν καν κίνητρα για να δουλέψουν αφού, όπως είπαμε, αναγκάζονται να διώχνουν αρρώστους γιατί πολύ απλά(;) δεν έχουν τίποτα να τους προσφέρουν.
Φανταστείτε λοιπόν ένα παιδί, ήδη πολλαπλά επιβαρυμένο από την πείνα, από την έλλειψη φαρμάκων, καθαρό πόσιμο νερό, από στοιχειώδεις εγκαταστάσεις υγιεινής (αποχέτευση, κ.λπ.), και από το φοβερό ψυχικό φορτίο που αφήνει μέσα τους ο πόλεμος, ο εκτοπισμός, ο φόβος…
… να προσπαθεί, αυτό το ίδιο παιδί, να τα βγάλει πέρα, να αντέξει, να ζήσει, μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού που όλοι ζούμε!
Κοιτάξτε το στα μάτια (φωτογραφία). Νομίζω πως θα συμφωνήσετε πως δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση με αυτό που «τραβάμε» εμείς. Κι όμως είναι και εκείνα παιδιά μας. Ή όχι;
(*) Αυτά που διέφυγαν της προσοχής μας, που υποτιμήθηκαν ειδησεογραφικά, που ίσως να πέρασαν απαρατήρητα, ή που αξίζει να αναδείξουμε πιο πολύ
