Το «κυνήγι του μπαμπούλα», αυτό το σίριαλ το οποίο εδώ και έξι χρόνια ανεβάζουν στην κωμικοτραγική πολιτική θεατρική σκηνή μερικοί ατάλαντοι πολιτικοί θεατρίνοι, προσλαμβάνει ήδη νέο τεράστιο ενδιαφέρον. Πλέον, δεν είναι μόνο οι κυβερνώντες που ανταγωνίζονται στο κυνήγι του Οδυσσέα, δίκην Κικόνων, Λαιστρυγόνων και Κυκλώπων. Κάποτε ήσαν οι υπουργοί Εσωτερικών και Οικονομικών, αργότερα ο Πρόεδρος αυτοπροσώπως. Τώρα στο παιγνίδι εισήλθε και η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Πάσχιζε χθες απεγνωσμένα να πείσει ο Άντρος Κυπριανού, ότι δεν είναι φάγωμα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη που επιδιώκει με την πρόταση για αντικατάσταση του Γενικού Ελεγκτή με Ελεγκτικό Συμβούλιο. Πάσχιζε με εμφανέστατο άγχος ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, ότι είναι εκσυγχρονισμό του θεσμού που επιδιώκει και, μάλιστα, χωρίς αναδρομικότητα.
Ακόμη και αν κάποιος τον πιστέψει, όμως, πάλι υπάρχει μείζον πολιτικό θέμα. Διότι ένας πολιτικός αρχηγός οφείλει να προσμετρά κάθε του κίνηση, κάθε δήλωσή του και κάθε χρονικό σημείο στο οποίο επιχειρεί οτιδήποτε. Στην προκειμένη περίπτωση, όφειλε να επιμετρήσει τον αντίκτυπο. Σε μια εποχή κατά την οποία κορυφώνεται η πολεμική υπονόμευσης του Γενικού Ελεγκτή από τους κυβερνώντες και ιδίως από το Προεδρικό, η συμπόρευση του ΑΚΕΛ μαζί τους, ακόμη και αν έχει αθώα κίνητρα, είναι ατυχέστατη έως και εγκληματική. Για τον απλούστατο λόγο ότι γίνεται συνεργός στην εικόνα η οποία πλασάρεται στο λαό, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν στο ξεδόντιασμα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
Είναι τόσο απλό ώστε και ένα αμαθές παιδάριο δύναται να αντιληφθεί ότι το μήνυμα το οποίο θα σταλεί στην κοινωνία είναι πως πλέον δεν είναι μόνο οι κυβερνώντες οι οποίοι επιδιώκουν την καρατόμηση του Γ.Ε. Είναι και το έτερο μεγάλο κόμμα. Άρα, κάτι τρέχει όντως μαζί του. Αναπόφευκτα θα μπουν ψύλλοι στα αφτιά του κάθε πολίτη, που θα αρχίσει να διερωτάται μπας και έχουν δίκαιο τελικά οι κυβερνώντες. Παράλληλα, η χρονική στιγμή είναι ατυχής και για ένα ακόμη λόγο. Λίγες μέρες μετά την αλλαγή Γενικού Εισαγγελέα και ενώ βοούσε ο τόπος ότι οι κυβερνώντες ανέμεναν την αποχώρηση Κληρίδη για να προχωρήσουν στην τελική επίθεση φαγώματος του Οδυσσέα. Τραγικό και το ότι επέλεξε να αναπτύξει τις θέσεις του περί δήθεν εκσυγχρονισμού του θεσμού σε μια εφημερίδα, που εδώ και έξι χρόνια βλέπει κάθε νύκτα εφιάλτες και ξυπνά με βασικό στόχο την υπόσκαψη του Γ.Ε.
Οφείλουμε, ωστόσο, να εστιάσουμε και στην ουσία της πρότασης περί αντικατάστασης του Γενικού Ελεγκτή από τριμελές Ελεγκτικό Συμβούλιο. Πρόκειται για ένα ακόμη θλιβερό πολιτικό παιγνίδι.Για να περάσει μια τέτοια συνταγματική τροποποίηση απαιτείται ένα κομματικό αλισβερίσι μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Μόνο με δική τους συμφωνία μπορεί να εξασφαλιστούν τα 2/3 των ψήφων που απαιτούνται. Αν το Προεδρικό θα έδινε 100 τούμπες για κάτι τέτοιο, για την ηγεσία του ΑΚΕΛ μόνο αρνητικό αντίκτυπο θα είχε μια τέτοια συμπόρευση. Τουλάχιστον, σε ευρύτερους κύκλους από τον στενό κομματικό πυρήνα, αφού η συμπόρευση θα στοχεύει το ξεδόντιασμα ενός από τους ελάχιστους θεσμούς που παραμένουν αμόλυντοι.
Ακόμη χειρότερη, όμως, είναι η ουσία της αλλαγής. Επιδιώκεται η μετατροπή ενός ανεξάρτητου θεσμού σε κομματικά ελεγχόμενο στα πρότυπα των αμαρτωλών εδώ και πολλές δεκαετίες, διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών. Όπου τα κόμματα μοιράζονται τις θέσεις σε μια άγραφη αλλά ανίερη συμμαχία. Σε ένα ανεπίσημο ρουσφετολογικό φαγοπότι στο οποίο γίνεται διαμοιρασμός λαφύρων. Προωθώντας κατ’ αναλογία διορισμούς, προαγωγές και μεταθέσεις.
Αν τελικά επιτευχθεί μια τέτοια τροποποίηση, θα επιτρέπει στον κάθε πολίτη να θεωρήσει ότι εκείνο το οποίο ουσιαστικά επιδιώκουν οι εμπνευστές είναι να παραμένουν εσαεί στο απυρόβλητο. Μάλιστα, δεν εξασφαλίζουν καν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Διότι αν ο πραγματικός στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός του ανεξάρτητου θεσμού, τότε πώς δικαιολογείται ότι η έμπνευσή τους είναι αλά καρτ; Πλασάρουν, τόσο η Πινδάρου όσο και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, ότι η συλλογική σοφία είναι ποιοτικότερη. Εύηχο, πλην όμως, αίολο το επιχείρημα. Διότι, βρε μπαγάσες, για ποια σοφία μιλάτε; Ο Γ.Ε. ελέγχους κάνει. Με αριθμούς. Αυτούς εκθέτει. Και οι αριθμοί μιλάνε καθαρά. Αν τους δουν τρεις άνθρωποι άραγε θα βγάλουν διαφορετική σούμα; Τόσο πολύ υποτιμάτε τη νοημοσύνη του κόσμου;
Γιατί, για παράδειγμα, δεν υποβάλλετε την ίδια πρόταση για τον Γενικό Εισαγγελέα, όπου όντως απαιτείται σοφία. Διότι έχει να κάνει με γνώσεις, ερμηνείες και αναλύσεις νομικές. Απλώς, σας κάθετε στο στομάχι όλους ο Οδυσσέας. Διότι είναι πραγματικά ανεξάρτητος. Και αυτό δεν αρέσει στους πολιτικούς.
Μέσα, όμως, σε όλη αυτή την πολιτική μαυρίλα, μια λάμψη προσφέρει ελπίδα. Έξι ολάκερα χρόνια, επιστράτευσαν ένα σωρό όπλα και ένα σωρό πολεμιστές (έως και τον αρχιστράτηγο Πρόεδρο) για να καρατομήσουν τον μπαμπούλα Οδυσσέα. Κάθε φορά, όμως, τρώνε τα μούτρα τους στην αντίδραση της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας. Που βροντοφωνάζει την στήριξή της στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Που αναγνωρίζει την ακεραιότητα, την εντιμότητα, το πάθος του για καταπολέμηση της διαφθοράς και των σκανδάλων. Επειδή γραπώνεται από την ελπίδα που προσφέρει στο λαό ότι θα αντιμετωπιστεί κάθε λαμόγιο, που στήνει φαγοπότι πάνω στο πάσχον από σηψαιμία σώμα της οικονομίας!
Συνεχίστε! Συσπειρώνετε ολοένα και περισσότερο κόσμο γύρω του!
ΥΓ: Στο μόνο σημείο που μας βρίσκει σύμφωνους η πρόταση του ΑΚΕΛ είναι στον καθορισμό δύο θητειών για τον Γ.Ε. Αυτό πρέπει να ισχύσει σε όλα ανεξαιρέτως τα πολιτειακά αξιώματα.
