Tην ώρα που χάνεται η Αμμόχωστος, δήμαρχοι τσακώνονται για την προεδρία της Ένωσης Κατεχόμενων Δήμων, άλλο ένα από τα πολλά οφίκια του Κυπριακού, στη χώρα όπου η θεωρία του χάους έχει επιβεβαιωθεί με μια σειρά από ασήμαντα συμβάντα που οδήγησαν σε συγκρούσεις. Ας θυμηθούμε το φαινόμενο της πεταλούδας, του μετεωρολόγου Έντουαρντ Λόρεντζ, που είναι η γνωστότερη από τις θεωρίες του χάους: «Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Επιστημονικά είναι το φαινόμενο κατά το οποίο μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί σε μια εξέλιξη πολύ διαφορετική από την αναμενόμενη.
Σε μια χώρα που είναι γεμάτη στρατόπεδα και αποθήκες πυρομαχικών ακόμη και η πιο μικρή σπίθα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική, όπως εξάλλου διδάσκει και η ιστορία μας, την οποία οφείλουν να μην ξεχνούν όσοι έσπευσαν να συγχαρούν τον δεκαεξάχρονο που κατέβασε τη σημαία στη Λύση. Ας μην ξεχνούμε ότι η ιστορία του Κυπριακού έχει καταγεγραμμένες πολλές προβοκάτσιες, που σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν επί τούτου, για να πυροδοτήσουν ένταση και να λειτουργήσουν ως αφορμή για επεισόδια.
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η εντυπωσιακή ευκολία με την οποία συνδέσαμε τη μαντίλα με τη σημαία, ρίξαμε μέσα και δυο-τρία σταυρουδάκια, που δήθεν απαγορεύτηκαν στα σχολεία, τα κτυπήσαμε μαζί στο μπλέντερ της υπερβολής και φτιάξαμε λίγο ακόμη δηλητήριο φανατισμού, που νομίζουμε ότι σκοτώνει το μικρόβιο του απορριπτισμού αλλά στην ουσία εξολοθρεύει όση προοπτική έμεινε για να βρούμε μια υποφερτή λύση, αν ποτέ αξιωθούμε να τη ζήσουμε.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά την τουρκική εισβολή ασφαλώς η σημαία της κατοχικής Τουρκίας εξακολουθεί να προκαλεί τα αισθήματά μας και να μας ενοχλεί. Δεν πρόκειται όμως να φύγει με ενέργειες όπως αυτήν του 16χρονου μαθητή, ο οποίος για να ακριβολογούμε δεν έκανε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από εκείνο που έμαθε ότι αποτελεί πράξη ηρωισμού. Ήταν αγέννητος στη δολοφονία του Σολωμού, γιατί μάς παραξενεύει ότι μπορεί να θέλησε λίγη από τη δόξα που προσφέρει η χώρα που γεννά ήρωες; Ανάμεσα στους πολιτικούς που τον επικρίνουν είναι και αρκετοί που δεν θα είχαν πρόβλημα να σπεύσουν να εκφωνήσουν έναν πατριωτικό επικήδειο στον οποίο υπάρχει χώρος για το σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική» χωρίς να λείπουν και οι νουθεσίες που υπαγορεύει η ρεαλιστική σχολή σκέψης. Το έκαναν ξανά το 1996 στα επεισόδια της Δερύνειας. Προφανώς δεν έχουν πρόβλημα να το επαναλάβουν. Εξάλλου στη χώρα που θέλει να γίνει κανονική ο καθένας κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.
