Μετά το «είναι ψεύδος και απάτη το ενωτικό σας αίτημα, γιατί αν ήταν πραγματικότητα θα πολεμούσατε για αυτό» του σερ Ρόμπερτ Άρμιτεϊτζ και το «Ουδέποτε» του Χόπκινσον, ο Ελληνισμός της Κύπρου, το 83% του πληθυσμού της δηλαδή, έκανε ομόθυμα τις επιλογές του. Έτσι, η Ένωσις μπήκε στα αγγλικά λεξικά ως πολιτικός όρος, αλλά και ως πολύτιμη παρακαταθήκη και ως ταυτότητα ενός λαού που διεκδίκησε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και έδωσε το αίμα του για να την κερδίσει. 
Ιδού το λήμμα από το Λεξικό του Cassel:
Enosis (en’ osis) – Gr- n. (pol.) The Union of Cyprus to Greece
Cassel’s English Dictionary
Η λέξη-ταυτότητα, εθνεγερσία, και σύνθημα, εθνικό μεγαλείο και συνείδηση του Έθνους, η λέξη-πατρίδα και πυρακτωμένος θείος έρωτας είχαν συνεπάρει τον κυπριακό λαό. Που στις 15 Ιανουαρίου του 1950 κατέθεσε τη βούλησή του στην ανθρωπότητα. Το Ενωτικό Δημοψήφισμα των Κυπρίων που έγινε επανάσταση, απέδειξε πως δεν ήταν ψεύδος και απάτη το ενωτικό μας αίτημα, αλλά ένοπλη πραγματικότητα. Το 96% του λαού ζήτησε την Ένωση με την Ελλάδα, τη χώρα των λογισμών και των ονείρων.
Η λέξη Ένωση είναι σύμβολο και έντιμη υπόσταση της Ιστορίας και του πόθου για την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη. Εκείνη η λέξη που παραμένει κρυμμένη στις ναφθαλίνες μαζί με τις σημαίες, τους αλατζάδες και τις μυρσίνες των γονιών μας, εκείνη η πανέμορφη Κόρη που την πετροβολούν αφιονισμένοι και υστερικοί αλλενδυμασίες και προβοκάτορες, εκείνο το κοσμογονικό ιστορικό γεγονός που η Κυπριακή Βουλή αρνήθηκε την ύπαρξή του, εκείνη η όμορφη Μάνα, που φιλούσε χαμογελώντας τους μελλοθάνατους γιους της, εκείνη η Κύπρος που όλοι νομίζουν πως χάθηκε για πάντα παραμένει ο ήλιος που φωτίζει κάποιους λιγοστούς ναυαγούς.
Ο λαός τίμησε την επιλογή του στο Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950. Με θυσίες, με απαγχονισμούς και ολοκαυτώματα. 
Το Ενωτικό Δημοψήφισμα συνιστά σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Το «Αξιούμεν Ένωσιν» και το «Ένωσις ή Θάνατος» έγινε το σύνθημα του αγώνα των Κυπρίων για την εθνική αποκατάσταση. Ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση που στόχο είχε να δώσει την πολιτική και τη  νομική νομιμοποίηση στο πάνδημο αίτημα των Κυπρίων για την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Όπως αναφέρουν τα επίσημα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος, το 97% των Ελλήνων ψήφισε υπέρ της Ένωσης. 
«Την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες», έγραφαν οι Κύπριοι στους τοίχους! «Αφήστε μας στην Μάνα μας, στ’ αδέλφια μας να πάμε τζι’ ας τρώμεν χώμαν του Βουνού αν δεν έχει να φάμεν», τραγουδούσαν οι ποιητές.
Μετά την άρνηση του ΟΗΕ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας να συγκατανεύσουν ειρηνικά στην εφαρμογή της αυτοδιάθεσης των λαών και στην Κύπρο, η ένοπλη εξέγερση ήταν μονόδρομος.
H νομιμοποίηση του ένοπλου αγώνα δεν προήλθε μόνο από το κατηγορηματικό OXΙ των Βρετανών στο αίτημα για την Ένωση, αλλά και μέσα από την ίδια τη διαδικασία του δημοψηφίσματος, που νομικώς και πολιτικώς στηρίζεται στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, άρθρο 1 παράγραφος 2, του Χάρτη των Ην. Εθνών, το οποίο θεμελιώθηκε ως δημοκρατική αρχή μέσα από ποταμούς αίματος και βγήκε μέσα από τα συντρίμμια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως ο κεντρικός πυλώνας λειτουργίας του διεθνούς συστήματος, ανεξίτηλα γραμμένος στη χάρτα των Ηνωμένων Εθνών.  
Αυτή είναι η νομική και πολιτική βάση του Δημοψηφίσματος. Είναι η εφαρμογή του διεθνούς νόμου. Αποτυπώνει μια διαδικασία που αποδεικνύει την ορθότητα του αγώνα της ΕΟΚΑ ως γνήσιας επαναστατικής έκφρασης εναντίον της αποικιοκρατίας. 
Το Ενωτικό Δημοψήφισμα είναι η καταγραφή της γνήσιας και άδολης βούλησης των Κυπρίων για την Ένωση, που δεν έγινε ποτέ σεβαστή από τους Βρετανούς. Αντιθέτως, οι αποικιοκράτες άρχισαν να υφαίνουν μαζί με τους Τούρκους ως αντίπαλο δέος στην Ένωση τη διχοτόμηση. Άρχισαν να θέτουν τις βάσεις και τα πλαίσια γεωγραφικού διαχωρισμού της μειονότητας από τη συντριπτική πλειοψηφία. Η μειονότητα ήταν διασπαρμένη σε όλο το νησί και συνεπώς έπρεπε να εκδιωχθούν οι Έλληνες από ορισμένες περιοχές και να μεταφερθούν εκεί οι μουσουλμάνοι. Για χρόνια οι συνετοί και υποταγμένοι και με υβριδική συνείδηση Κύπριοι είχαν ως παντιέρα του «αγώνα» τους αυτήν ακριβώς την έκφραση της βρετανοτουρκικής πολιτικής: Τη χειρίστη μορφή διχοτόμησης.
Τώρα το γύρισαν στα δύο κράτη. Εντελώς ξεδιάντροπα και ξεχνώντας ότι μέχρι χθες κατηγορούσαν όλους τους αντιτιθέμενους στην υποταγή και στη μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό βιλαέτι ότι αρνούμενοι τη ΔΔΟ προάγουν τη διχοτόμηση.
Οι εν λόγω, εκλεκτά στελέχη του βαθέως ανανικού κράτους κατέστησαν επίσημη πολιτική της κυβέρνησης τη γελοιοποίηση και τη χλεύη όσων -ρομαντικά έστω- θεωρούν ως τη λαμπρότερη σελίδα της Ιστορίας μας το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Και το εξανέμισμα στους πέντε ανέμους του ιδεολογικού κεφαλαίου που μας κατέλιπαν οι γονείς μας. Αλλά αυτός είναι ο καθρέφτης της αποτυχίας και του εξευτελισμού τους. Διότι, η Ένωση ήταν ένας υψηλός και μεγάλος στόχος, ο οποίος όμως ποτέ δεν είχε ενταχθεί σε συγκροτημένη στρατηγική και ως εκ τούτου δεν επετεύχθη. Έπεσε θύμα ξένων ραδιουργιών και πολιτικών με βρετανική σφραγίδα. Οι θυσίες του λαού για τον ιερό μας στόχο χάθηκαν από τα δικά μας λάθη.
Για το κείμενο αυτό αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη γνωρίζοντας ότι μπορεί να παραβιάζει τον Νόμο Ακιντζί της Κυπριακής Βουλής. 
Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω την Ιστορία ξεσκίζοντας μια χρυσή σελίδα από τις δέλτους της.