«Τα γρανάζια της εκάστοτε άρχουσας τάξης κινούνται ‘λαδωμένα’ από τα προσωπικά μας συμφέροντα και με κριτήριο το ίδιον όφελος!»
Έξαλλοι όλοι διαμαρτυρόμαστε για τον ηθικό ξεπεσμό, την κοινωνική σήψη, την μπόχα των σκανδάλων, την σαπίλα του πολιτικού μας συστήματος και την αποσάθρωση της εξουσίας. Σε καμιά στιγμή όμως δεν τολμήσαμε να ασκήσουμε αυτοκριτική, και με ωμή ειλικρίνεια να παραδεχθούμε πως για την πολιτική αποβορβόρωση και την κατρακύλα του ηθικού ξεπεσμού ευθύνη φέρουμε όλοι… Τουλάχιστον οι πλείστοι από εμάς. Άλλοι λίγο, κι άλλοι περισσότερο, με τον άλφα η βήτα τρόπο, έχουμε συμβάλει στο να εδραιωθεί το ρουσφέτι στην συνείδηση της κοινωνίας μας σαν κάτι το «επιτρεπτό». Μέρος της καθημερινότητας μας.
Τρόπος ζωής!
Δικαιολογημένα, οι υποψήφιοι πολιτευτές, συνειδητοποιώντας πως αυτό που μετρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, δεν είναι το εθνικό μας ζήτημα, κι ούτε τα οικονομικά σκάνδαλα που οδήγησαν την άρχουσα τάξη στην προσοδοθηρία και στο «φακελάκι κάτω από το τραπέζι», αλλά το προσωπικό ΣΥΜΦΕΡΟΝ του καθενός από εμάς. Για τον λόγο αυτό κατεβαίνουν στους δρόμους σαν εμπορευόμενοι γυρολόγοι, και μετά την πρώτη εγκάρδια «αγκωναψία», με χαμόγελο στα χείλη μας λένε… «Αν έχετε κάποιο πρόβλημα μη διστάσετε να με πάρετε τηλέφωνο κι εγώ θα…»
Έτσι, οι παλιότεροι κυρίως πολιτευτές σιγά σιγά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ισχυρό «πελατολόγιο», εξασφαλίζοντας ψήφους από «πελάτες» ψηφοφόρους· όχι απαραίτητα γιατί είναι άξιοι πολιτικοί, αλλά γιατί είναι άξιοι «θεράποντες του κερδώου Ερμή». Γυρολόγοι. Πραματευτές και πλανόδιοι δοσάδες…
«Χαρίστε μου την ψήφο σας κι εγώ θα… θα βρω μια «θεσούλα» για την κόρη σας σε κάποια τράπεζα… θα βοηθήσω τον γιο σας να βρει δουλειά στην δημόσια υπηρεσία, θα… θα …θα, και τα προεκλογικά φούμαρα και «ροζ σύννεφα» άνε κι έρχονται!
Η μπόχα των σκανδάλων, η χαβούζα της διαφθοράς και πρωτίστως το εθνικό μας ζήτημα έρχονται δεύτερα και καταϊδρωμένα. Θα τα βρούμε στο πίσω κάθισμα της συνείδησης μας γιατί στο μπροστινό κάθισμα στρογγυλοκάθεται σαν τον Βούδα το προσωπικό μας ΣΥΜΦΕΡΟΝ!
Ψηφίζοντας τον φίλο μας «δοσά» και διατηρώντας άριστες σχέσεις μαζί του εξασφαλίζουμε την εύνοια του. «You scratch my back and I’ll scratch yours!» που λέμε και στα Καμπιά. Το χωριό της μάνας μου.
Η αλληλοεξυπηρέτηση θεωρείται δεδομένη. Έτσι, σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει καμιά μικρή «καταστρατήγηση του νόμου» για να λύσουμε κάποιο πρόβλημα που μας ζορίζει, σιγά τα ωά! Μα γι’ αυτό σε ψηφίσαμε ρε φίλε! Έτσι σου δώσαμε την ψήφο μας; Γιατί είσαι όμορφος; «Σειρά σου σειρά μου… έτσι είναι κυρά μου… γυρίζει η σφαίρα!» Που φιλοσοφημένα λέω σε ένα άσμα μου το οποίο κυκλοφόρησε το 1900 τίποτα!
Τώρα θα μου πείτε, δεν πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να προκόψουν; Δεν είναι κρίμα; Τι κακό κάνουμε αν όντως κάποιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο «με ψηλό καπέλο» έχει την δύναμη να τα βοηθήσει;
Βεβαίως και πρέπει! Αν το παιδί μας αξιοκρατικά πήρε μια θέση, μπράβο του. Αν όμως στην ουσία «έκλεψε» την θέση από κάποιο άλλο παιδί, η οικογένεια του οποίου δεν είναι από τζάκι, δεν γνωρίζει κανένα ισχυρό διαφεντευτή της ανφάν γκατέ κοινωνία μας και δεν έχει «μέσο» να βοηθήσει το παιδί της, αυτό αγαπημένοι μου συμπατριώτες δεν λέγεται «βοήθεια»… Λέγεται, και είναι, «βρομοδουλειά».
Πράξη ανέντιμη, ανήθικη και επιλήψιμη!
Ξέρω πως οι βαριές αυτές κουβέντες που ξεστομίζω θα ανεβάσουν το αίμα στο κεφάλι σε αρκετούς από εσάς. Πριν γίνετε μπαρούτι όμως κι αρχίσετε να με πετροβολάτε, αξίζει τον κόπο να κάνετε αυτό που έκανα κι εγώ. Να ασκήσετε αυτοκριτική. Γιατί και εγώ, μην νομίζετε πως είμαι καμιά «αθώα περιστερά». Κουβαλώ κι εγώ τις αμαρτίες μου. Πήρα κι εγώ τηλέφωνο «φίλους» μου με «ψηλά καπέλα» για να με βοηθήσουν όταν καιγόμουνα για κάτι…
«Ο αναμάρτητος (λοιπόν) πρώτος τον λίθον βαλέτω!»
Σε λίγες μέρες έχουμε και πάλι εκλογές. Μόνο αν καταφέρουμε να αποβάλουμε το σύνδρομο του «rüşvet» που μας έμεινε κληρονομιά από τον καιρό της Τουρκοκρατίας θα καταφέρουμε σιγά σιγά να ξεριζώσουμε το ΑΔΙΚΟ από την συνείδηση μας. Κακά τα ψέματα, το ρουσφέτι είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στην συνείδηση όλων μας που με την δική μας συμμετοχή τα γρανάζια της εκάστοτε άρχουσας τάξης κινούνται «λαδωμένα» από τα προσωπικά μας συμφέροντα και με κριτήριο το ίδιον όφελος!
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της καλοπέρασης, το μπεηλίκι και την ευδαιμονία. Η πατρίδα μας είναι υπόδουλη. Έχουμε άλλη μια ευκαιρία να ανατρέψουμε το σημερινό κατεστημένο, το οποίο με δική μας συμμετοχή είναι βουτηγμένο στον οχετό της ακολασίας. Έφτασε η ώρα να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε το εθνικό μας θέμα μυωπικά. Η πατρίδα μας χάνεται. Και χάνεται ακριβώς επειδή όλοι εμείς, η σιωπηλή πλειοψηφία, βάζοντας πάνω από όλα τα προσωπικά μας ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, αρνούμαστε να δούμε το δάσος. Να πράξουμε το «σωστό». Κι ακριβοδίκαια να τιμωρήσουμε τα ΕΝΟΧΑ κόμματα και τους πολιτευτές που διαχειρίστηκαν και συνεχίζουν να διαχειρίζονται το εθνικό μας θέμα και το αύριο των παιδιών μας.
Λούζερ εξουσιαστές οι οποίοι μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Διαπράττοντας προδοτικά λάθη και επιμένοντας να μας επιβάλουν μια υπονομευτική και προβοκατόρικη Άγγλο-Τουρκική λύση η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα καταστήσει την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας.
Επαναλαμβάνω πως για την σημερινή μας κατάντια ευθύνη φέρουμε όλοι. Άλλοι με την αδιαφορία μας κι άλλοι, γιατί αντί να έχουμε σημαία την απελευθέρωση της πατρίδας μας, πιο πάνω από όλα βάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον!
Τώρα, όσον αφορά την μεγάλη μερίδα των αγανακτισμένων πολιτών που σκέφτονται να μην ψηφίσουν κανένα, «γιατί οι πολιτικοί είναι όλοι άχρηστοι», θα τους θερμοπαρακαλούσα να αναθεωρήσουν την απόφαση τους. Γιατί χωρίς να το θέλουν, με τον ζαμανφουτισμό τους, συμβάλουν στην δυσοσμία της διαπλοκής και στην σαπίλα του πολιτικού μας συστήματος. Η ψήφος τους μετρά, και πρέπει να μετρήσει, αν όντως θέλουμε να ελπίζουμε πως «κάτι μπορεί να αλλάξει» κι ο τόπος μας να κάνει έστω κι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση…
Όσοι δε είναι αποφασισμένοι να υποστηρίξουν το κόμμα τους και πάλι, όχι γιατί βαθιά μέσα τους πιστεύουν πως αυτό θα βοηθήσει την πατρίδα τους και το κοινωνικό σύνολο, αλλά γιατί αυτό τους ΣΥΜΦΕΡΕΙ να κάνουν, λόγο της «πελατειακής» σχέσης του «δούναι και λαβείν» που έχουν με το κόμμα αυτό, επιτρέψετε μου να τονίσω πως οι πολίτες αυτοί προδίνουν την πατρίδα και την συνείδηση τους για «τριάντα αργύρια».
Για δυσεξιχνίαστους λόγους που δυσκολεύομαι να κατανοήσω, η κυβέρνηση μας και τα δύο μεγάλα κόμματα της Κύπρου, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, έχουν αποφασίσει να βάλουν «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο» του Ελληνισμού της Κύπρου. Το δε τρίτο κόμμα, το ΔΗΚΟ, τον τελευταίο καιρό έχει το βλέμμα στραμμένο προς στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Έβαλε νερό στο κρασί του – όσο αφορά το εθνικό μας θέμα – και σκαρώνει συμφωνίες με το ΑΚΕΛ με στόχο να εξασφαλίσει το προεδριλίκι. Δηλαδή… «Τα ίδια Παντελάκη μου, μου τα ίδια Παντελή μου». Η αν προτιμάτε «Τα ίδια Νικολάκη μου, τα ίδια Νικολή μου». Σαν τον διπρόσωπο Ρωμαίο θεό Ιανό, χρόνια τώρα, το ΔΗΚΟ στρέφει το βλέμμα του μια «αριστερά» και μια «δεξιά» με κριτήριον, όχι την σωτηρία του τόπου, αλλά τον θρόνο του Δία!
Ο ΛΑΟΣ όμως, δηλαδή όλοι ΕΜΕΙΣ, έχουμε τον τελευταίο λόγο! Στα χέρια μας είναι να σταματήσουμε την κατρακύλα αυτή. Φτάνει πιο πάνω από την τσέπη μας να βάλουμε την ευθυκρισία. Να σβήσουμε από το λεξιλόγιο μας την λέξη «ρουσφέτι». Να δώσουμε τέλος στην πελατειακή σχέση που έχουμε με τους «δοσάδες» πολιτικούς μας φίλους και αυτή την φορά, να ψηφίσουμε με μυαλοσύνη, για το καλό του συνόλου και για την σωτηρία της πατρίδας μας!
Συγγραφέας, Συνθέτης, Παραγωγός & Σκηνοθέτης,
Δημοσιογράφος, Πρόεδρος του συνδέσμου «Χάρισμα»,
Μέλος της UNESCO τεχνών, λόγου και επιστημών Ελλάδος,
Επίτιμος Καθηγητής
