Παρακολούθησα διάφορα άρθρα που καταφέρονται εναντίον του Χάσικου για δηλώσεις του στην εκπομπή του Καρεκλά σε σχέση με το επενδυτικό πρόγραμμα. «Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Όσον καιρό δούλευε το σύστημα, όλοι τα παίρναμε. Η Κύπρος όλη έτρωγε, κάποιοι ναι, έτρωγαν περισσότερα», είπε. Για να φάει «ξύλο» από δημοσιογράφους και σόσιαλ μιντιάδες.

Όντως, ούτε φάγαμε όλοι, ούτε μαζί τα φάγαμε. Εγώ πάντως δεν έφαγα γρόσι. Όμως επωφελήθηκα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από την καλολαδιασμένη μηχανή. Επωφελήθηκε και η οικονομία του τόπου από το ζεστό και σπαρταριστό χρήμα. Θα κατέληγαν τα λεφτά στις τσέπες του οικοδόμου που αλλιώς δεν θα είχε δουλειά αν δεν κατασκευάζονταν οκέλλες κατά παραγγελία Ρώσου μεγιστάνα που ανταμείφθηκε με διαβατήριο; Trickle-down economics όπως λέει ο Τραμπ και η παρέα του. Ο μεγιστάνας ρίχνει το χρήμα και το χρήμα ρέει προς τα κάτω.

Επωφελήθηκαν διάφοροι επαγγελματίες, όπως οι developers, τα αρχιτεκτονικά, οι οικοδόμοι, τα υλικά οικοδομής, τα μάρμαρα, οι γρανίτες, οι ανελκυστήρες, τα είδη υγιεινής, οι καθαριστές, οι κουρτινάδες, τα χαλιά, τα βενζινάδικα, τα φαγάδικα, τα περίπτερα, οι υπάλληλοι και οι οικογένειες όλων των πιο πάνω. Αυξήθηκαν τα έσοδα του κράτους, τα έσοδα επενδύθηκαν σε μικρά και μεγάλα αναπτυξιακά έργα, τα οποία άνοιξαν περισσότερες δουλειές, άρα τα λεφτά επέστρεφαν στον κόσμο, μας έμειναν και τα έργα, όπως καλύτεροι δρόμοι και άρα λιγότερα δυστυχήματα. Το χρήμα προφανώς, εκτός από το να προσφέρει μια καλή και αξιοπρεπή ζωή σε μια οικογένεια, μόρφωση για τα παιδιά και ποιοτικό χρόνο, ενίοτε σώζει και ζωές. Ενίοτε αφαιρεί, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Οι μεγιστάνες κατέβαιναν στη μακάρια νήσο με το σόι τους όλο. Το οποίο ξόδευε χρήματα για σχολεία και ιδιαίτερα, για μπαλέτα και πιάνα, για πισίνες και καράτε, για ρούχα και παγωτά και φαγητά σε φτηνά και ακριβά εστιατόρια, ψώνια σε υπεραγορές, σινεμά και τα λοιπά. Οι υπεραγορές τάιζαν τους προμηθευτές που, για να προλάβουν τις δουλειές, έκαναν νέες προσλήψεις και τα λοιπά. Καταλάβατε πού το πάω. Καλό είναι να δαιμονοποιούμε το χρήμα μέσα από ένα ρομαντικό μποέμικο φακό, αλλά άμα τραβηχτεί το χαλί κάτω από μια οικονομία, οι επιπτώσεις είναι αρνητικές για όλο το οικοδόμημα. Και τότε μιλάμε για φτώχια, πείνα, αμορφωσιά και τα λοιπά.

Δεν αποθεώνω το χρήμα, δεν το συμπαθώ καν, δεν το διαχειρίζομαι καλά, υπάρχει αμοιβαίο μίσος εδώ. Αλλά βουαλά. Έτσι έχουν τα πράγματα. Ευπρόσδεκτες ιδέες για νέα μοντέλα ανάπτυξης, λιγότερο υλιστικά, πιο ανθρωποκεντρικά και ίσως πιο αποτελεσματικά απέναντι στη φτώχεια και το περιβάλλον. Το πρόβλημα έγκειται αλλού. Στον σκελετό μέσα στην ντουλάπα. Που απέκτησε σάρκα, χόντρυνε, αποθρασύνθηκε και μας έκλεισε πονηρά το μάτι. Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου και στο DNA του Κυπραίου να βουτάει το χέρι στο μέλι, ακόμη κι όταν έχει χορτάσει. Ιδιαίτερα όταν έχει χορτάσει. Έτσι ξεκινά η διαφθορά, τα στραβά μάτια σε απατεώνες αιτητές, το τσουβάλιασμα μαύρου χρήματος.

Για να φτάσουμε εδώ, βεβαίως-βεβαίως, χρειάστηκε χρόνος και κόπος. Από καταβολής Δημοκρατίας, από το τάισε-τάισε και τάξε-τάξε. «Επιάσαν με στην κυβέρνηση», «Ποιον έβαλες μέσον;», ρωτούσαμε. Όχι «αν» έβαλε μέσον. Στο στρατό μέσον, για τράπεζα μέσον, για προαγωγή μέσον, ακόμη και για να καλάρουν ένα γαμπρό-to be καλούσαν τον βο(υ)λευτή της γειτονιάς τους. Πολλοί που βόλευαν και κάμποσοι που βολεύτηκαν και καρπώθηκαν θέσεις αξιότερων, σήμερα κουνάνε το δάχτυλο στη διαφθορά, λες και το γλείψιμο είναι κατάθεση ψυχής στις καλές τέχνες.

Όχι, δεν φάγαμε όλοι, κύριε. Αλλά επωφεληθήκαμε όλοι. Και στην εποχή των παχιών αγελάδων το στόμα μας ήταν πολύ γεμάτο για να κράξει τους απατεώνες, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, υπήρχαν ανέκαθεν. Αλλά, άμα απλώνεις ζάμπα στο sunrise με το κοκτέιλ ανά χείρας, δεν σε τυφλώνει μόνο ο ήλιος πίσω απ’ το ντιζαϊνάτο γυαλικό. Έτσι; Να επανέλθει το πρόγραμμα με κάποια μορφή, αλλά αυτή τη φορά να βάλουμε καθαρούς φύλακες. Έχουμε;

Φιλελεύθερα, 28.2.2021.