Τον Μάιο του 2018, η Art Seen είχε δώσει βήμα στον Παναγιώτη Δουκανάρη να παρουσιάσει δουλειά του στο πλαίσιο της έκθεσης «Ζωγραφικές Σημειώσεις». Τώρα, συστήνει σφαιρικότερα τον ανερχόμενο Κύπριο εικαστικό φιλοξενώντας την πρώτη του ατομική έκθεση, υπό τον τίτλο «Ζωγραφίζοντας πέρα από την εικόνα». Η δουλειά δημιουργήθηκε μετά την πρόσκληση/ ανάθεση της επιμελήτριας και ιδρύτριας της Art Seen, Μαρίας Στάθη και παρουσιάζεται από τις 18 Οκτωβρίου.
 
Η έκθεση σχολιάζει, διερευνά και διευρύνει τα όρια της ζωγραφικής τέχνης όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα.
Το έργο που αντικρίζει ο θεατής είναι ουσιαστικά «η τελευταία πράξη» μιας περφόρμανς μεγάλης διάρκειας, που ξεδιπλώνεται, ξετυλίγεται σταδιακά, όπως οι αναρίθμητες κλωστές που απαρτίζουν, πλέκουν, δια-πλέκουν τα έργα. Καταπονώντας πολλές φορές το σώμα του, ο Δουκανάρης δουλεύει τα τελευταία τρία χρόνια τη μέθοδο που χρησιμοποιεί και στα παρόντα έργα. Περιγράφοντας τη μέθοδο, η Μαρία Χατζηαθανασίου σημειώνει ότι τα δάκτυλα «δακτυλο-γραφούν» πάνω στον καμβά, ενώ αυχένας και κορμός παραμένουν τεντωμένα, υποταγμένα στον καμβά, στην μπογιά, στο βελόνι, στη λεπίδα.
«Το σώμα του καλλιτέχνη αποκτά μνήμη, τη μνήμη των μυών. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας το σώμα, το χέρι, τα δάκτυλα κινούνται με αυτοπεποίθηση, αυτόνομα, αυτόματα, αποφασιστικά, ενστικτωδώς, εμμονικά προσηλωμένα, ταγμένα στη διαδικασία, ρισκάροντας… αφού γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο λάθους. H πορεία του έργου είναι μη αναστρέψιμη. Η λεπίδα χαράσσει τομές, ‘σχίζει’ κυριολεκτικά την πορεία του έργου. Μια λάθος κίνηση το τραυματίζει και το σημαδεύει ανεπανόρθωτα. Το υλικό – ο καμβάς, ευαίσθητο εκ φύσεως, δέχεται τη λεπίδα αγόγγυστα.»
Στη διαδικασία δημιουργίας υπάρχει βία και ένταση την ώρα που το πινέλο εμποτίζει την μπογιά στον καμβά, ενόσω το ίδιο φθείρεται, αναλίσκεται, φτάνει στο τέλος της χρήσης. Ελεγχόμενη βία την ώρα που τα δάκτυλα τραβούν το υφάδι από το στημόνι, έτσι ώστε να αραιώσουν την πύκνωση της ύφανσης. Είναι φορές που ο καλλιτέχνης, εκτός από χρώμα, ντύνει τον καμβά με επιπλέον στρώματα νήματος. Αποκτά, δηλαδή, κάποιες φορές, ο καμβάς, ένα νέο, σύνθετο μόσχευμα, το οποίο προσαρμόζεται και εναρμονίζεται με το υπόλοιπο σώμα του έργου.
Ο καλλιτέχνης δεν εφαρμόζει προσχεδιασμένη πορεία. Η πράξη της δημιουργίας δεν χαρακτηρίζεται από προμελετημένες, υπολογισμένες, επεμβατικές κινήσεις χειρουργικής ακρίβειας. Αντίθετα, η κίνηση των δακτύλων έχει διερευνητική διάθεση. Τα δάκτυλα εξερευνούν το περιβάλλον τους, δηλαδή τον καμβά. Υπό αυτή την έννοια, η διαδικασία δημιουργίας είναι αυθόρμητη, απρόβλεπτη και κυρίως, διαισθητική.
«Έκτισα λεξιλόγιο» λέει ο ίδιος. Έπλεξε αλφαβητάρι. Δακτυλο-γράφησε την ιδιότυπη γλώσσα του στον καμβά.  Τα κρεμαστά έργα μπορούν να ερμηνευθούν και ως γλυπτά, ιδιαίτερα «ευκίνητα» και «ευαίσθητα» αφού αντιδρούν εύκολα σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως τον αέρα και το φως. Ο ίδιος αποκαλεί τα έργα του «ημερολόγιο». Ένα ημερολόγιο στο οποίο καταγράφεται το παρόν του, ένα «ημερολόγιο» που διαβάζεται μετέπειτα από το θεατή όταν αυτό «εκδίδεται», όταν «βγαίνει στη δημοσιότητα».
 
Ο Δουκανάρης σπούδασε Καλές και Εφαρμοσμένες Τέχνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έκανε το μεταπτυχιακό του στο Birmingham City University. Σήμερα είναι διδακτορικός φοιτητής στο ΤΕΠΑΚ.
 
* Λευκωσία, Art Seen (22006624). Εγκαίνια 18 Οκτωβρίου 7μ.μ. Διάρκεια: Μέχρι 22 Νοεμβρίου