Δεν είναι η πρώτη φορά. Δεν θα είναι σίγουρα και η τελευταία. Βουλευτές να γίνονται έρμαιο παρασκηνιακών πιέσεων. Με στόχο την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Στην προκειμένη περίπτωση, πιέσεων του Αρχιεπισκόπου προς ικανοποίηση οικονομικών συμφερόντων της Εκκλησίας. Δύο ολόκληρα χρόνια συζητήσεων για τον εκτρωματικό νόμο περί εισφορών αντί στεφάνων στις κηδείες, ο οποίος παρέχει το δικαίωμα απόφασης στις εκκλησιαστικές επιτροπές και όχι στους συγγενείς των αποθανόντων για το πού θα αξιοποιηθούν οι εισφορές. Δύο χρόνια συζητήσεων τροποιητικής πρότασης νόμου ώστε να τερματισθούν τα ρεζιλίκια που παρατηρήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις. Δύο χρόνια συζητήσεων για να τερματισθούν οι ντροπιαστικοί καβγάδες μεταξύ συγγενών, επιτρόπων και ιερέων. Απόλυτος νικητής του πολέμου ο Αρχιεπίσκοπος με την βοήθεια βουλευτών του ΔΗΣΥ, του ΔΗΚΟ και του ΕΛΑΜ. Άλλοι υπέκυψαν στις παρασκηνιακές πιέσεις, άλλοι αυτόβουλα πούλησαν εκδούλευση και άλλοι πειθάρχησαν αδιαμαρτύρητα.
 
Η πρόταση νόμου που ήθελε να διορθώσει το έκτρωμα, παρέχοντας στους συγγενείς του αποθανόντος το δικαίωμα να αποφασίζουν πώς θα αξιοποιούνται οι –αντί στεφάνων και το τονίζουμε διότι είναι το σημείο που καταρρίπτει κάθε επιχείρημα που επικαλέστηκαν οι 20 βουλευτές- εισφορές, απορρίφθηκε. Προτάσσοντας ένα γελοίο επιχείρημα. Ότι πρέπει να αφεθεί η Εκκλησία να αποφασίζει τα του οίκου της. Αυτοί είναι οι βουλευτές μας. Για να δικαιολογήσουν την όποια εκτός λογικής θέση τους, που στοχεύει να εξυπηρετήσει κάποια συμφέροντα, ρίχνουν ένα «επιχείρημα» και αισθάνονται κιόλας ότι καλύφτηκαν. Ότι έκαναν την δουλειά τους και είναι όλα μέλι-γάλα. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι. Έπρεπε να είχαν ήδη αντιληφθεί ότι η εποχή που οι πολιτικοί (και οι πολιτικάντηδες) επικαλούντο μια δικαιολογία και τελείωνε, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
 
Από πού και ως πού, κύριοι 20 βουλευτές (18 ψήφισαν υπέρ της τροποποίησης του νόμου, 4 κρύφτηκαν στην αποχή και άλλοι 14 επέλεξαν την απουσία από την αίθουσα) οι εισφορές που γίνονται αντί στεφάνων είναι θέμα της Εκκλησίας; Από πού και ως πού, η κατάθεση εισφορών αντί στεφάνων σε ένδειξη εκτίμησης του αποθανόντος είναι θέμα της Εκκλησίας; Από πού και ως πού, η επιλογή μου να συνεισφέρω σε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό ή σε έναν σύνδεσμο στήριξης πασχόντων συμπολιτών μας ή ακόμη και προς στήριξη –σε κάποιες περιπτώσεις- οικογενειών που έχουν οικονομική ανάγκη είναι θέμα της Εκκλησίας; Είναι θέμα που αφορά αποκλειστικά και μόνο τους συγγενείς του αποθανόντος. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή μπορεί να ήταν και η τελευταία επιθυμία του αποβιώσαντος. Θα «ιεροσυλούν» ακόμη και σε αυτό μερικοί ιερείς και μερικοί επίτροποι;
 
Λοιπόν, πρόκειται για ένα σχεδόν «ληστρικό» νόμο, που βάζει χέρι σε εισφορές ανθρώπων με συγκεκριμένη φιλάνθρωπη βούληση και τις παραχωρεί σε αναρμόδιους για να τις διαχειριστούν. Αν η οικογένεια αποβιώσαντος επιθυμεί οι εισφορές να δοθούν σε τοπική εκκλησία είναι δικό της θέμα. Χαρακτηριστικό της εκτρωματικής προέκτασης του εκτρωματικού νόμου η καταγγελία μη κυβερνητικών οργανώσεων στη Βουλή, ότι μέλη εκκλησιαστικών επιτροπών χρησιμοποίησαν καταχρηστικά την εξουσία που τους παρέχει ο νόμος, ζητώντας προμήθεια μέχρι και 40% από τις εισφορές που λάμβαναν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις προκειμένου να δώσουν τη συγκατάθεσή τους.
 
Αυτό που έγινε προχθές στη Βουλή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δουλική εξυπηρέτηση στις πιέσεις που ασκούσαν οι ιεράρχες. Και καταγράφεται ως μια ακόμη ντροπιαστική σελίδα στη μαύρη βίβλο της Βουλής… Γίνεται, μάλιστα, ακόμη βαρύτερο το ολίσθημα, δεδομένου ότι η Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα θα επικυρώσει και την συμφωνία Αρχιεπισκόπου – Κυβέρνησης με την οποία η δεύτερη θα επιχορηγεί τους μισθούς των ιερέων με 7 εκατ. κάθε χρόνο και αυξητική τάση ανά χρόνο. Γίνεται ακόμη χειρότερο όταν από τη μια αναλογιστεί κάποιος το «ιερό» έργο αντικαρκινικών και άλλων οργανώσεων, που με τέτοιες εισφορές συμπαρίστανται σε χιλιάδες πάσχοντες συνανθρώπους μας και από την άλλη αντικρίσει τις πανάκριβες λιμουζίνες με τις οποίες κυκλοφορούν κάποιοι ιεράρχες…
 
Χθες, ο Αρχιεπίσκοπος, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις μερικών επιχειρηματιών ανάπτυξης γης για το τεμάχιο της Αρχιεπισκοπής σε παραλία της Γεροσκήπου, εκσφενδόνισε μια… βαρύγδουπη ατάκα: «Μπορεί να έγιναν εκατομμυριούχοι αλλά δεν έγιναν άνθρωποι». Κι εγώ προσθέτω, κάποιοι μπορεί να έγιναν ιερωμένοι αλλά δεν έγιναν σεβαστοί. Προτίμησαν να είναι επιχειρηματίες και να διαχειρίζονται εκατομμύρια…
 
Αν ξανακατεβεί ο Χριστός στη γη, πρωτίστως, πρέπει να βρει και να εκδιώξει τους εντός της Εκκλησίας «εμπόρους». Τους επιχειρηματίες. Τους ζώντες με χρυσά κουτάλια και πανάκριβες λιμουζίνες. Έτσι ίσως βρουν και κάποιοι βουλευτές την δύναμη να νομοθετούν στη βάση της λογικής και όχι στη βάση της εξυπηρέτησης ρασοφόρων επιχειρηματιών… Μέχρι τότε, θα συμφωνήσω με την προχθεσινή αναφορά του Κωστή Ευσταθίου κατά τη συζήτηση του θέματος στη Βουλή, είναι «καραγκιοζιλίκια»…