Η ΝΕΑ αναταραχή στην παιδεία αποτελεί συνέχεια των προβλημάτων που αντιμετωπίζει διαχρονικά ο τομέας αυτός αλλά ταυτόχρονα συνιστά και απόρροια των παθογενειών που χαρακτηρίζει το σύστημα διαχρονικά. Το θέμα δεν είναι μόνο τα τετράμηνα, που συζητούνται σήμερα στη δημόσια σφαίρα, αλλά γενικότερα ο τομέας της παιδείας, ο οποίος αντιμετωπίζει διαχρονικά προβλήματα. Προβλήματα που δεν επιλύονται όχι γιατί είναι τούτο αδύνατο, ανέφικτο, αλλά πρωτίστως επειδή υπάρχουν εμπόδια εκ των έσω. Από διάφορους εμπλεκόμενους, που έχουν προδήλως διαφορετικές ατζέντες.
ΕΝΑΣ κρίσιμος και σημαντικός τομέας, όπως είναι η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια της χώρας και του πολίτη κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το υπουργείο, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς έχουν ευθύνες. Κάποιοι περισσότερες, κάποιοι άλλοι λιγότερες. Το ζητούμενο δεν είναι η κατανομή ευθυνών, αλλά η ανάληψη πρωτοβουλιών για εκτόνωση της κρίσης, πρωτίστως, όμως, πρέπει να τεθεί ο στόχος για να βρεθούν λύσεις. Να προχωρήσει η παιδεία μπροστά χωρίς αναστολές και εμπόδια. 
ΘΑ πρέπει να τεθούν όλα επί τάπητος. Να υπάρξει ένας εφ΄ όλης της ύλης διάλογος με στόχο και όραμα. Να εξευρεθεί αρχικά ένας «κοινός τόπος», ο οποίος να αποτελεί την κοινή αφετηρία. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο εκτός από την αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης παιδείας. Είναι προφανές πως ο βασικός στόχος είναι να προσφέρονται στα παιδιά τα καλύτερα, τα βέλτιστα εφόδια. Την ίδια ώρα, θα πρέπει και τα παιδιά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους.
ΕΙΝΑΙ για εμάς ξεκάθαρο πως υπάρχουν ευθύνες για τις αποδόσεις των μαθητών. Είναι ένα ζήτημα, σοβαρό και σημαντικό, το οποίο «αγγίζουμε» κάθε φορά που δημοσιοποιούνται αποτελέσματα εξετάσεων. Είναι πρόδηλο πως ο πήχης έχει χαμηλώσει και για αυτό δεν ευθύνεται μόνο, για παράδειγμα, το υπουργείο. Λίγο-πολύ ευθύνες έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Ποσώς δεν μας ενδιαφέρει κατά πόσο θα δικαιωθεί η μια ή η άλλη πλευρά για τα τετράμηνα ή για τα άλλα τόσα προβλήματα αντιμετωπίζει ο τομέας της παιδείας. Μας ενδιαφέρει να μην επηρεασθούν τα παιδιά. Να προχωρήσει ομαλά η σχολική χρονιά. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Να προστατεύσουμε τα παιδιά. Όλοι οι εμπλεκόμενοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να αφήσουν κατά μέρος τα παιχνίδια απόδοσης ευθυνών και να θέσουν τις προτεραιότητες τους. 
ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος, ο οποίος θα υποστηρίξει πως υπάρχουν άλλες προτεραιότητες εκτός από τα παιδιά και την ποιότητα της παιδείας, των γνώσεων που παρέχονται; Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει το αντίθετο. Το ζητούμενο, ωστόσο, δεν είναι τι λένε οι εμπλεκόμενοι αλλά τι κάνουν στην πράξη. 
ΑΠΟ εξαγγελίες, δηλώσεις, θεωρίες έχουμε πραγματικά μπουχτίσει. Πράξεις χρειάζονται αλλά και αποτελέσματα. Σε αυτά κρίνονται όλοι. Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προβούν σε αυτοκριτική. Συνήθως στην αποτυχία- όπως και στην ήττα- δεν υπάρχουν πολλοί πατεράδες. Μόνο στις επιτυχίες συνωστίζονται πολλοί, για να αποκομίσουν όφελος. 
ΕΙΝΑΙ θέση μας, πως ιεραρχώντας προτεραιότητες και στόχους πρέπει να επιτευχθεί συναίνεση, χωρίς ουρές και προϋποθέσεις. Έχουν ευθύνες, έχουν υποχρεώσεις και μια μοναδική αποστολή: Καλύτερη παιδεία, με ποιότητα και γνώση. Το οφείλουμε στα παιδιά.