Αν παίρνεις μηνιαίο μισθό από το κράτος €6.000 ή €8.000 ή και €10.000 (ναι, τόσα παίρνουν οι εκλεκτοί μας), είναι δυνατό να χρειάζεσαι και υπηρεσιακό αυτοκίνητο, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, για να πηγαίνεις στη δουλειά σου; Δεν μπορείς να πας με το ιδιωτικό σου αυτοκίνητο ή το ποδήλατο ή τη μοτορού, και να χρησιμοποιείς το υπηρεσιακό αυτοκίνητο μόνο για υπηρεσιακούς σκοπούς;

Τι είναι αυτή η μανία με τις λιμουζίνες! Από το 2016, που είχε αφαιρεθεί διά νόμου, το «δικαίωμα» κρατικής λιμουζίνας επί 24ώρου βάσεως από ορισμένους αξιωματούχους, κάθε τόσο επανέρχονται κανονισμοί για να τους επιστραφεί το προνόμιο. Δικαίωμα και προνόμιο, το λένε, και επιδεινώνουν τη δυσφορία. Δεν είναι δικαίωμα, είναι κατάχρηση. Και πρόκληση. Και διαιώνιση κάκιστων απαράδεκτων νοοτροπιών.

Δεν είναι ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν τη βενζίνη για να πηγαίνουν δουλειά με τα ιδιωτικά τους, όπως κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι. Είναι που πιστεύουν ότι είναι οι εκλεκτοί του θεού στην Κύπρο, και ο λαός πρέπει να τους υπηρετεί, να τους πληρώνει λιμουζίνες, να τους βάζει και τη βενζίνη, να τους στρώνει κόκκινο χαλί να περνούν, να τους κάνει να νιώθουν σπουδαίοι. Διότι, πιστεύουν ότι δεν έχουν υποχρέωση να υπηρετούν τον λαό, είναι ο λαός που έχει υποχρέωση να τους υπηρετεί. Νοοτροπία που συναντάς σε όλη την κρατική μηχανή, ακόμα και όταν πηγαίνεις σε μια υπηρεσία και αντί να σε εξυπηρετήσουν, σου λένε κατάμουτρα ότι τους ενοχλείς. Κοστίζει πολύ περισσότερα η… ενόχληση όταν πρόκειται για αξιωματούχους της κρατικής μηχανής. 

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, για παράδειγμα, με μισθό €132.346 τον χρόνο ή της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με €125.893 ή ο γενικός διευθυντής υπουργείου, υφυπουργείου και Βουλής με ετήσιο μισθό €123.881, έχουν ανάγκη υπηρεσιακό αυτοκίνητο για να πηγαίνουν στη δουλειά; Έχουν ανάγκη να πληρώνει ο φορολογούμενος το κόστος της λιμουζίνας και τα καύσιμα και τη συντήρηση, ακόμα και το πλύσιμο του αυτοκινήτου τους; Ο φορολογούμενος, που θέλει να αλλάξει λάστιχα στο σαράβαλό του και ψάχνει μεταχειρισμένα ή φτηνά κινέζικα για να μπορεί να τα πληρώσει; Θα δυστυχήσουν, δηλαδή, αν δεν έχουν δωρεάν λιμουζίνα όλο το 24ωρο και δεν θα αποδίδουν όσο πρέπει στα υψηλά τους καθήκοντα;

Είναι θέμα νοοτροπίας, που πρέπει να ξεριζωθεί, ναι. Διότι, αν δεν ξεριζωθεί θα επιστρέψουμε στα φαινόμενα του Συνεργατισμού. Ποια φαινόμενα; Να θυμίσω ένα: Όταν πληρώσαμε οι φορολογούμενοι το €1,5 δισεκατομμύριο της ανακεφαλαιοποίησης κι έγινε ο Συνεργατισμός κρατικός για να ελέγχεται, δήθεν, καλύτερα, το 2014 αποκαλύφθηκε ότι οι 18 διευθυντές των διαφόρων παραρτημάτων αποφάσισαν πως έπρεπε να διακινούνται με υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Να διακινούνται από το σπίτι στο γραφείο και αντίστροφα, δηλαδή, όχι ότι αλώνιζαν την Κύπρο και το χρειάζονταν. Αποφάσισαν, μάλιστα, ότι έπρεπε να τους αγοράσουμε αυτοκίνητα των €25.000, όχι τίποτα φτηνοπράματα. Κι αυτά μέσα στην κρίση, μέσα στον πανικό των κουρεμάτων και των κόκκινων δανείων. Ε, πάει κι ο Συνεργατισμός, πάνε κι οι διευθυντές του, πάνε και οι λιμουζίνες τους. Το μόνο που μας έμεινε είναι η νοοτροπία. Δεν αλλάζει όσα και να πάθουμε.

Προχτές, ακόμα, έγινε ζήτημα στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου, όταν μεταφέρθηκε καταγγελία ωρομίσθιων εργαζόμενων στο Τμήμα Δασών ότι το κράτος τους παραχώρησε μόνο μία στολή ασφαλείας για πυρόσβεση, τη φοράνε στη δουλειά και όταν επιστρέφουν σπίτι πρέπει να πλυθεί για να τη φορέσουν ξανά την επόμενη. Μάλιστα, ο διευθυντής του Τμήματος Δασών, θύμωσε γιατί έγινε η καταγγελία και είπε ότι, λίγο-πολύ, έπρεπε να είναι κι ευχαριστημένοι, διότι το 2016 στις πυρκαγιές της Σολιάς ήταν ξυπόλητοι και σήμερα πρέπει να είναι περήφανοι με αυτά που τους προσφέρονται. Έγινε πρόοδος, δηλαδή, επειδή τους δίνουν μία στολή και δεν τους άφησαν ξυπόλητους! Γι΄ αυτό είναι προκλητικές οι λιμουζίνες. Ο καημένος ο ωρομίσθιος, που τρέχει να σβήνει φωτιές για ψίχουλα, δεν μπορεί να έχει μια δεύτερη στολή ασφαλείας, αλλά οι εκπρόσωποι του θεού στη γη πρέπει να έχουν και πληρωμένη λιμουζίνα να πηγαίνουν γραφείο, περίπτερο ή για να παίρνουν τα παιδιά σχολείο.