Το να δώσεις μια υπηκοότητα σε έναν πραγματικό επενδυτή δεν είναι κακό νοουμένου ότι εξυπηρετείται η κυπριακή οικονομία. Όταν όμως δίνεται μια υπηκοότητα σ’ έναν δικτάτορα που απλά αγόρασε ένα σπίτι για να πληροί κάποια τυπικά κριτήρια, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί εκτίθεται η χώρα μας και δεν την λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στο εξωτερικό, επιβεβαιώνοντας τη φράση του μ. Κληρίδη περί μπανανίας.
Αν θέλεις να ενθαρρύνεις τις επενδύσεις δίνεις άλλα κίνητρα και δεν χρησιμοποιάς τις υπηκοότητες του κράτους σου, την ταυτότητά σου δηλαδή, στον οποιονδήποτε έχει φουσκωμένο λογαριασμό, άσχετα από πού προήλθαν αυτά τα χρήματα και αν κλάπηκαν από τις τσέπες του βασανισμένου λαού του.
Καλώς μπήκαν πιο αυστηρά κριτήρια τώρα, αλλά νομίζουμε ότι αργήσαμε και ήδη η χώρα εκτίθεται διεθνώς.
ΜΙΧ.
