«Στις 12 Σεπτεμβρίου 2016, όταν το ποτήρι της αγανάκτησης των γονέων είχε ξεχειλίσει και είχαν συγκεντρωθεί έξω από το υπουργείο Παιδείας διαμαρτυρόμενοι, ο Κώστας Καδής έκανε μια «ηχηρή» εξαγγελία. Ότι θα άνοιγε τον φάκελο της Ειδικής Εκπαίδευσης εφ όλης της ύλης, με στόχο να διορθωθούν τα κακώς έχοντα. Την επόμενη μέρα τονίσαμε ότι δεν τον πιστεύαμε. Πως θεωρούσαμε ότι η εξαγγελία του είχε μοναδικό κίνητρο να πείσει τους αγανακτισμένους γονείς να αποχωρήσουν από την είσοδο του υπουργείου. Βλέπετε, αυτό είναι το μόνο που τους ενοχλεί. Η κακή εικόνα!».
Αυτά έγραφε η στήλη στις 20 – 10 -2017, όταν έναν ολόκληρο χρόνο μετά την περιβόητη εξαγγελία, ο τότε υπουργός Παιδείας δεήθηκε να παραστεί σε σχετική συνεδρία της επιτροπής Παιδείας της Βουλής. Εξήγγειλε τον σχεδιασμό μιας νέας πολιτικής για την ειδική εκπαίδευση! Προσέξτε, τον σχεδιασμό, όχι την εφαρμογή. Εξήγγειλε ακόμη, ότι ο σχεδιασμός της νέας πολιτικής θα εφαρμοσθεί το 2020! Αμφισβητήσαμε την εξαγγελία. Εκφράσαμε την πεποίθηση ότι δεν θα υλοποιείτο ποτέ. Όχι επειδή είμαστε άπιστοι Θωμάδες. Αλλά επειδή γνωρίζουμε τις νοοτροπίες στο συγκεκριμένο υπουργείο.
Παρακαλούσαμε, ωστόσο, να διαψευστούμε. Διότι αυτό θα ήταν προς όφελος χιλιάδων ταλαιπωρημένων παιδιών που αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα. Επειδή είχαμε βιώσει τις δυσκολίες που ένα τέτοιο παιδί, ο Νικόλας Μαρκαντώνης, αντιμετώπιζε και τον σκληρό αγώνα των γονέων του για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη ώστε το παιδί να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα.
Φευ. Έξι ολόκληρα χρόνια μετά, βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η περιβόητη νομοθεσία περί Ενιαίας Εκπαίδευσης δεν έφτασε ποτέ στη Βουλή. Καταχωνιάστηκε σε κάποιο συρτάρι του υπουργείου των φωστήρων και η σκόνη που μάζεψε τείνει να τη θάψει δια παντός. Οι γονείς των παιδιών συνεχίζουν να αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν όσα οι διεθνείς συμβάσεις επιτάσσουν. Συνεχίζουν να δίνουν μάχες για εξασφάλιση ενός συνοδού για να μπορεί το παιδί τους να πηγαίνει σχολείο. Συνεχίζουν να σχεδιάζουν μέτρα για να ξεπεράσουν τα αγκυλωμένα μυαλά ενός θλιβερού υπουργείου.
Και όμως, κάποιοι φωστήρες στο συγκεκριμένο υπουργείο διαθέτουν τόσο θράσος ώστε να βγάζουν και ανακοινώσεις και να ζητάνε τα ρέστα. «Γίνονται οι απαραίτητες διεργασίες για να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο που ίσχυε για χρόνια και να προωθηθεί στη Βουλή η σχετική πρόταση…», γράφει χθεσινή ανακοίνωση. Αλήθεια, δεν ξέρω αν ήταν κατόπι οδηγιών του Προδρόμου ή αν επρόκειτο για σοφιστεία του συγγραφέα της ανακοίνωσης. Όποιος και να ευθύνεται, όμως, είναι απλώς τραγικός. Από το 2016 φτάσαμε στο 2022 και ακόμη τολμάτε να μιλάτε για αλλαγή νομοθεσίας βρε αφιλότιμοι; Πόσο θράσος έχετε πια;
Το θράσος τους έχει και συνέχεια. Αμφισβητούν το μέγα πρόβλημα με τους συνοδούς παιδιών. Μάλιστα, με υφάκι άκρως προλητικό. Παράλληλα, ωστόσο, στην ανακοίνωσή τους ομολογούν ότι αυτή την στιγμή εξετάζονται οι περιπτώσεις 400 παιδιών! Αλήθεια, δεν έχετε το Θεό σας. Για 400 παιδιά ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει αν και πώς θα έχουν συνοδό; Το ημερολόγιο σας το κοιτάξατε βρε αθεόφοβοι; 11 Οκτωβρίου σήμερα. Πολλά από αυτά τα παιδιά (αν όχι όλα) παραμένουν ακόμη στο σπίτι τους… Και η ντροπή μαζί σας ντράπηκε!
Αντί λοιπόν αυτοί οι βολεμένοι τύποι στο υπουργείο Παιδείας και ο ανεπαρκέστατος υπουργός τους να είχαν προ ετών εφαρμόσει ένα σχέδιο ενιαίας εκπαίδευσης έχουν τα μούτρα να προσπαθούν να παραμυθιάσουν τους γονείς τόσων χιλιάδων παιδιών και την κοινή γνώμη. Πριν τολμήσουν (ικανούς τους έχω) να ισχυριστούν ότι οι απόψεις μας δεν ευσταθούν, ας διαβάσουν τι τους υποδεικνύει η Επίτροπος των Δικαιωμάτων του Παιδιού: «Το Γραφείο υπέβαλε αναλυτικά σχόλια στο ΥΠΑΝ με εισηγήσεις ως προς το προτεινόμενο Νομοσχέδιο για την Ενιαία Εκπαίδευση, εν τούτοις, όπως διαπιστώνω, δεν φαίνεται να έχουν ούτε κατ΄ ελάχιστον ληφθεί υπόψιν από το Υπουργείο. Αντιθέτως, οι διοικητικές πρακτικές που προωθούνται φανερώνουν άρνηση ή απουσία πολιτικής βούλησης ή μη κατανόηση της έννοιας της ενιαίας εκπαίδευσης».
Αλήθεια, όμως, με υπουργούς στο Παιδείας όπως τον Χαμπιαούρη και τον Πρόδρομο μπορεί να υπάρχει ελπίδα; Γι’ αυτό οι γονείς ορθώς ετοιμάζονται να αποταθούν στο εξωτερικό. Είναι η μόνη ελπίδα…
