Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από την μέρα που οι προδότες της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β΄, άνοιξαν την πίσω πόρτα για να περάσει μέσα στο σώμα της Πατρίδας – Κύπρος ο εχθρός. Ο κατακτητής, καταπατητής και σύγχρονος πειρατής. Ο τουρκικός Αττίλας.
Μετά από 48 χρόνια η Τουρκία παραμένει εδώ και συνεχίζει να προωθεί τα σχέδια της. Εδραίωση κατοχής σε πρώτη φάση, δημιουργία ψευδοκράτους σε δεύτερη παράλληλη διαδικασία ενσωμάτωσης των κατεχομένων και αναγνώρισης της ιδιόμορφης οντότητας στα κατεχόμενα με στόχευση τα δύο χωριστά κράτη. Και αν της το επιτρέψουν οι συνθήκες και τα λάθη μας να κατακτήσει ολόκληρη τη Κύπρο.
Δυστυχώς 48 χρόνια μετά που η ίδια φρόντισε να μην φτάσουμε ποτέ σε λύση εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ έχουν προκύψει αλλαγές που ευνοούν τους στόχους της. Κύρια η κατάσταση στην Ουκρανία. Εχει εκ νέου καταστεί πέραν από απαραίτητη στη Δύση και ταυτόχρονα ερωτοτροπεί με την Ανατολή. Το Ουκρανικό άλλαξε και τα ισοζύγια και την συμπεριφορά εντός του ΟΗΕ, ενώ η προσοχή της Ε.Ε. είναι στραμμένη στην Ουκρανία και τα δικά της εσωτερικά ανυπέρβλητα προβλήματα που οδηγούν σε σειρά παραιτήσεων πρωθυπουργών κρατών μελών. Μέσα σε αυτό το κλίμα στα γραφεία του Ο.Η.Ε συντάχθηκε μια έκθεση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού περι Κύπρου η οποία στρώνει το δρόμο στις τουρκικές θεωρήσεις και προσεγγίσεις. Ουσιαστικά χωρίς καμία αναφορά στην ουσία των αποφάσεων του ΟΗΕ περι κυπριακού και από την άλλη μας στέλνει το μήνυμα, είσαστε που είσαστε δύο οντότητες στο νησί, καθίστε να τα βρείτε μεταξύ σας. Στην επόμενη έκθεση ίσως μας πούν αλληλοαναγνωριστείτε!!
Και εμείς εδώ στον κόσμο μας. Συνεχίζει η καθημερινότητα ως να μην άλλαξε τίποτα. Συνεχίζει η προεκλογική εκστρατεία με αναφορές περι κυπριακού 90% στο παρελθόν 5% στο παρόν και 5% στο αύριο. Δυστυχώς και αναφορές στο αύριο είτε πνίγονται, είτε θυμίζουν χθες. Όταν λέω πνίγονται εννοώ ότι και όταν οποιοσδήποτε επιχειρήσει να μιλήσει για το αύριο θα τον βομβαρδίσουν με ερωτήσεις για το τι έγινε πριν και τι έκανε προσωπικά πριν 5 ή 10 ή 15 χρόνια και θα πνιγεί η νέα πρόταση, η νέα ιδέα, στα παλιά πεπραγμένα. Τα οποία μάλιστα ορισμένες φορές παρουσιάζονται κατά το δοκούν, με ψέματα και αρκετή δόση μικροπρέπειας. Αλλοτε πάλιν η «νέα» πρόταση θυμίζει χθες. Για παράδειγμα ορισμένοι μετατρέπουν τα ΜΟΕ σε σημαία αγώνα ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι, ούτε να υποκαταστήσουν μια πρόταση λύσης μπορούν, ούτε και η λύση μπορεί να είναι. Γιατί το κάνουν; Προφανώς για να ικανοποιήσουν αυτιά εκτός Κυπριακής Δημοκρατίας ώστε να τους πουν πόσο μεγάλοι πολιτικοί είναι. Τα ΜΟΕ όμως χωρίς επάνοδο εντός της διαδικασίας λύσης του ΟΗΕ θα ήταν μέτρα προσέγγισης δύο πραγματικοτήτων. Εξ ου και η πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η πρόσφατη, δεν περιελάβανε μόνο ΜΟΕ, εξ ου και απορρίφθηκε από τον Τατάρ.
Η επόμενη διαπίστωση είναι η αναφυλαξία που παθαίνουν ορισμένοι όταν ακούουν για «μέτρα και κυρώσεις» ενάντια στην Τουρκία. Καλά γιατί είναι λάθος ο κατακτητής, ο καταπατητής, ο πειρατής, ο παράνομος ληστής να πιεστεί ώστε να συμμορφωθεί με το διεθνή νόμο; Μήπως αγριέψει και άλλο; Αυτός είναι ο φόβος. Μα για να αγριέψει ο τουρκικός γκρίζος λύκος θα πρέπει να του το επιτρέψουν άλλα πιο μεγάλα ζώα όπως ο φαλακρός αετός της Δύσης και η αρκούδα της Ανατολής. Και γιατί κύπριοι πολιτευτές δεν θέλουν μέτρα και κυρώσεις στην περίπτωση του κυπριακού, αλλά γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως για Λευκορωσία, Ρωσία και άλλες χώρες που η δικά μας στάση μπορεί να είναι μόνο στάση αρχών, αλλά χωρίς πρακτική δυνατότητα πίεσης. Ο λόγος για μένα είναι ένας. Αποδέχονται την εκάστοτε λογική που προωθούν εκείνοι που δημιούργησαν και συντηρούν το κυπριακό με την μάταιη ελπίδα να τους αναγνωρίσουν καλή συμπεριφορά και να μειώσουν κατά τι, την ποινή μας. Λάθος.
Ο αγώνας για απελευθέρωση, επανένωση, λύση σημαίνει να χρησιμοποιούνται όλα τα προαναφερόμενα εργαλεία σε συνδυασμούς και προτεραιότητες που ευνοούν οι συνθήκες και συγκυρίες. Σήμερα οι συνθήκες και συγκυρίες επιβάλλουν πλήρη κινητοποίηση όλων, προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε προσφερόμενο μέσο έτσι ώστε από τη μια να αποτραπεί η ομαλή υλοποίηση του τουρκικού στόχου των δύο κρατών και η επάνοδος στη διαδικασία λύσης εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ. Προτάσεις και ιδέες πάνω σε αυτά να ακούσουμε στην προεκλογική και όχι αποκλειστικά και μόνο παρελθοντολογία η οποία μάλιστα εδράζεται σε προσωπικές συζητήσεις ή χειρισμούς που μόνο οι παρόντες σ΄ αυτές μπορούν να μιλήσουν και συνήθως λένε αντιφατικά πράγματα και όποιον πιστέψεις. Επιβάλλεται να ακουστούν προτάσεις στο κυπριακό, ψύχραιμα και νηφάλια για να βρεθούν οι καλύτερες ιδέες για το πώς προχωρούμε στον στόχο.
