Ένας γρίφος που απαντάται με επιτυχία καταφατικά από τις Αρμόδιες Αρχές της Κυπριακής Πολιτείας, με την Κυβέρνηση πρώτο βιολί και τη Βουλή σε χλιαρό σεκόντο.
Δηλώσεις που ορίζουν ένα επιβεβλημένο μέλλον, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θα έπρεπε ήδη να είναι παρόν, δημιουργούν θετικές εντυπώσεις και, κυρίως, προσδοκίες τόσο στους άμεσα ενδιαφερόμενους όσο και στην κοινωνία. Δηλώσεις, όμως, που στην πορεία διαπιστώνεται ότι απλά γέννησαν φρούδες ελπίδες.
Χιλιοειπωμένα τα όσα καταγράφονται. Χιλιοειπωμένες, παράλληλα, και οι συγκεκριμένες δηλώσεις με τα παρεπόμενά τους. Άρα επιβαλλόμενα τα παρακάτω, για να υπάρχει ο αντίλογος και το ζητούμενο.
Ζητούμενο συνιστά η προϋπόθεση ώστε οι δηλώσεις να έχουν άμεση προοπτική έργου.
Σε ό,τι αφορά στις πρόσφατες εξαγγελίες για ψηφιακή αναβάθμιση των σχολείων και ταυτόχρονα συγχαρητήρια από τον Υπουργό για το Υπουργείο ως προς την ανταπόκριση του Δημόσιου Σχολείου στην ανάγκη για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ο κάθε καλοπροαίρετος κριτικός αναγνώστης της κυπριακής εκπαιδευτικής πραγματικότητας γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, γνωρίζει τι έλαβαν και τι στερήθηκαν τα παιδιά των Δημοτικών Σχολείων, των Δημόσιων Νηπιαγωγείων, της Ειδικής Εκπαίδευσης αυτή τη δύσκολη για την παιδική ηλικία περίοδο της πανδημίας. Ταυτόχρονα γνωρίζει και τις προϋποθέσεις για πραγματικά εύρυθμη λειτουργία του Δημόσιου Σχολείου της Κύπρου στον 21ο αιώνα.
Οι υποδομές στα πλείστα σχολεία μας είναι με προδιαγραφές του 20ού αιώνα. Δυστυχώς, για τους αρμόδιους, τα στοιχεία που τις συνθέτουν είναι εκεί και ταλανίζουν μαθητές, εκπαιδευτικούς και κατ’ επέκταση γονείς.
Οι μαθητές μας θα πορευτούν στην αβεβαιότητα του δεύτερου τετάρτου του 21ου αιώνα. Συνεπώς από πλευράς του ΥΠΠΑΝ και της Πολιτείας ευρύτερα καθίσταται υποχρέωσή τους η άμεση αναβάθμιση των σχολικών υποδομών για να υποδεχθούν και να υποστηρίξουν εγκαταστάσεις που θα αφορούν:
Στην άμβλυνση και διαχείριση των ακραίων φυσικών φαινομένων της κλιματικής κρίσης (η οποία έγινε μόνιμη κάτοικος στον τόπο μας εδώ και μια δεκαετία).
Στη λειτουργία και τον εξοπλισμό των σχολείων για Τεχνολογίες της Επικοινωνίας και της Πληροφορίας (στα κυπριακά σχολεία έκαναν την εμφάνισή τους από τη δεκαετία του 1990 – ο καθένας αντιλαμβάνεται πού βρισκόμαστε και τι χρειάζεται να γίνει σε όλα τα σχολεία για όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως).
Στην ασφάλεια των παιδιών και της σχολικής περιουσίας (τα σχολεία δέχονται ολοένα και περισσότερες κακόβουλες επισκέψεις από άτομα με καταστρεπτική μανία, ο οποία εντείνεται λόγω και της ατιμωρησίας που αποδεδειγμένα το Κράτος μας εφαρμόζει.
Ένα έκαστο των πιο πάνω κεφαλαίων χρήζει ενδελεχούς ανάλυσης και, στη βάση αυτής, σφαιρικής, ολιστικής διαχείρισης με στόχο την ποιοτική διαβίωση των ανθρώπων σε κάθε σχολείο, ανάλογα με τα δεδομένα του. Παράλληλα πρέπει να επιτυγχάνεται, μέσα από την αναβάθμιση και τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό των υποδομών η ενίσχυση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, την οποία σαφέστατα τα παιδιά δικαιούνται να απολαμβάνουν.
Όταν τα πιο πάνω κεφάλαια αποτελέσουν προτεραιότητα, αποδεδειγμένη έμπρακτα και μέσα σε χρονοδιαγράμματα που δε θα παραπέμπουν την πραγμάτωσή τους στις ελληνικές καλένδες, τότε οι εξαγγελίες θα αποκτήσουν νόημα, ουσιαστικό περιεχόμενο αλλά και θα καταδεικνύεται πως η Πολιτεία αναλαμβάνει την ευθύνη της απέναντι στα παιδιά και την κοινωνία.
Όταν τα πιο πάνω κεφάλαια αντικριστούν και υιοθετηθούν ως πολιτική επένδυσης στον άνθρωπο του 21ου αιώνα, μακριά από οικονομίστικες αντιλήψεις, τότε οι εξαγγελίες θα πάψουν να είναι συνθήματα ευήκοα, που εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και ο χώρος του σχολείου θα καταστεί περιβάλλον υγιές και δημιουργικό για το παιδί της Κύπρου.
Αυτό ζητούν οι εκπαιδευτικοί, αυτό δικαιούται το κάθε παιδί και η οικογένειά του, αυτό η Κυπριακή Πολιτεία υποχρεούται να μεριμνήσει να διαθέσει για τα παιδιά του 21ου αιώνα.
Η απάντηση που πρέπει να δίνεται στο ερώτημα είναι ξεκάθαρη: όχι, ο 21ος αιώνας δεν χωρεί και δεν μπορεί να χωρεί μέσα στον 20ό αιώνα. Πρέπει να έχει μα και χρειάζεται περισσότερο φως και οξυγόνο!
*Πρόεδρος Α.Κί.ΔΑ.
