Η ΜΕΓΑΛΗ πλειοψηφία των κρατών στηρίζει και εκφράζει την αλληλεγγύη και συμπαράστασή της προς την Ουκρανία, στην οποία εισέβαλε η Ρωσία. Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, χωρίς δεύτερη σκέψη στήριξαν όλες τις αποφάσεις, που έχουν ληφθεί, τις υλοποιούν ενώ έχουν στείλει ανθρωπιστική βοήθεια προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας. Είναι θέμα αρχής, από τη στιγμή που και η Κύπρος είναι θύμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής από την Τουρκία. Σε τέτοιες περιπτώσεις η θέση πρέπει να είναι ξεκάθαρη, χωρίς «ναι μεν αλλά». Αυτό το σημειώνουμε και επιμένουμε.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του Κιέβου παρουσιάζεται να επιμένει και επαναλαμβάνει τη θέση της πως θέλει την Τουρκία να είναι μεταξύ των χωρών, που θα μπορούσε να προσφέρει στην Ουκρανία εγγυήσεις, στα πλαίσια μιας συμφωνίας. «Η Τουρκία είναι μεταξύ εκείνων των χωρών που θα μπορούσαν να γίνουν εγγυήτριες της ασφάλειάς μας στο μέλλον», δήλωσε ο Ιχόρ Ζόκοβκα, αναπληρωτής επικεφαλής του γραφείου του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, πριν από την έναρξη των ειρηνευτικών συζητήσεων ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα που φιλοξενήθηκαν στην κατοχική Τουρκία. Όπως συναφώς επισημαίνεται, το Κίεβο θέλει νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις ασφαλείας, οι οποίες θα προσφέρουν στην Ουκρανία προστασία από μια ομάδα συμμάχων σε περίπτωση μελλοντικής επίθεσης.
ΓΙΝΕΤΑΙ αντιληπτό πως το Κίεβο θέλει να εξασφαλίσει πως δεν θα δέχεται επιθέσεις, εισβολές και πρωτίστως επιδιώκει να προστατεύσει τη χώρα. Θέλει ένα σύστημα εγγυήσεων, που θα διασφαλίσει την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της. Επί τούτου, οφείλουμε, ως χώρα παθούσα, να εκφράσουμε την έντονη διαφωνία μας και ελπίζουμε η Κυπριακή Δημοκρατία να στείλει το μήνυμα αυτό στο Κίεβο. Θα πρέπει να είναι ένα μήνυμα για το τι πρέπει να αποφευχθεί. Καταρχήν θεωρούμε πως εγγυήσεις θα μπορούν να δοθούν μόνο από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και όχι από ομάδα κρατών. Και οι εγγυήσεις αυτές θα πρέπει να διασφαλίζουν πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θα μπορεί να αναλάβει δράση σε περίπτωση που η χώρα θα δεχθεί επίθεση. Αυτό είναι που για χρόνια ζητά η Κύπρος, που μάχεται να απαλλαγεί από τις ξεπερασμένες και όπως αποδείχθηκαν επικίνδυνες εγγυήσεις.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αναφέρουμε και να υπενθυμίσουμε όσους το έχουν ξεχάσει, πως η Τουρκία εισβάλλοντας στην Κύπρο την 20η Ιουλίου 1974 επικαλέσθηκε τη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960, μεταξύ της ιδίας, της Βρετανίας και της Ελλάδος. Κι, όμως, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη Εγγυήσεως, σημειωνόταν, μεταξύ άλλων, ότι η Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960 δεν παρέχει το δικαίωμα χρήσης βίας σε κάποια από τις εγγυήτριες δυνάμεις. Μια τέτοια ενέργεια, μια τέτοια ερμηνεία, προδήλως αντίκειται προς τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και τις διατάξεις του αναγκαστικού δικαίου και καθιστά τη Συνθήκη του 1960, σύμφωνα με τον καθηγητή Άγγελο Συρίγο, άκυρη.
Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ Τουρκία, επικαλούμενη την ιδιότητα της εγγυήτριας δύναμης, εισέβαλε στην Κύπρο και έκτοτε κατέχει τμήμα του εδάφους της χώρας μας. Δεν νομιμοποιείτο να εισβάλει. Δεν νομιμοποιείται να συνεχίζει να κατέχει έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κάνει και χωρίς κανένα κόστος. Ας το ξανασκεφτούν οι Ουκρανοί. Γιατί εάν μπουν σε αυτή τη λογική, να εμπλέξουν τους Τούρκους, δύσκολα θα ξεμπερδέψουν.
