Ανεξάρτητα από τη διαδικασία που ακολουθεί το ΑΚΕΛ για να επιλεγεί από την ηγεσία και να επικυρωθεί από τη βάση η υποψηφιότητα Μαυρογιάννη, η οποία διαδικασία μπάζει από εκατό μεριές, ο κ. Μαυρογιάννης δικαιούται να κριθεί δίκαια και ψύχραιμα γι’ αυτά που θα προτείνει στο εκλογικό σώμα. Όταν τα προτείνει. Είναι παράδοξο βέβαια που η ηγεσία του ΑΚΕΛ επέλεξε έναν υποψήφιο που δεν ρίσκαρε καν να υποβάλει άτυπα την υποψηφιότητά του, ενόψει των αποφάσεων των κομμάτων, όπως πχ έκανε ο κ. Δημητριάδης, δεν έχει ετοιμάσει κάποιο αδρομερές, έστω, πρόγραμμα, δεν απευθύνθηκε ακόμα στους ψηφοφόρους και δεν ξέρει κανένας ποιες είναι οι θέσεις του επί βασικών θεμάτων της κυπριακής επικαιρότητας, με εξαίρεση το Κυπριακό, αν και ακόμα και γι’ αυτό έχουμε πολλές απορίες.

Πριν πολλούς μήνες ρώτησα έναν έμπειρο πολιτικό «ποια γνώμη έχεις για τον Χριστοδουλίδη;» και μου απάντησε «καμιά»! Απόρησα, διότι μια παλιά καραβάνα της πολιτικής δεν γίνεται -έτσι μάθαμε στην Κύπρο- να μην έχει άποψη για όλους και για όλα. Με ρώτησε: «Εσύ ξέρεις ποια θέση έχει πχ για το ΓεΣΥ; Για τη μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση; Για τη μεταρρύθμιση στη δικαιοσύνη, στη δημόσια υπηρεσία; Την οικονομία;». Δεν ήξερα, ούτε ξέρω, αφού ακόμα περιμένουμε να ανοίξει το στόμα του ο κ. Χριστοδουλίδης και να μας πει ποιος είναι, εκτός από πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και τέως υπουργός Εξωτερικών.

Θεωρώ, όμως, πως κάτι ανάλογο ισχύει και για τον κ. Μαυρογιάννη. Όλοι (περίπου όλοι) ξέρουμε να τον αναγνωρίζουμε στις φωτογραφίες και στα τηλεοπτικά πλάνα, αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που τον ξέρουν ως άνθρωπο και ως πολιτικό ον. Θα έλεγα μάλιστα πως για τον κ. Χριστοδουλίδη θα μπορούσαμε να υποθέσουμε περισσότερα απ’ όσα για τον κ. Μαυρογιάννη.

Από την άλλη, δίνουμε πίστη σε σεβαστούς συμπολίτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων, που τον γνώρισαν και τον έζησαν, ως προσωπικότητα και ως δημόσιο υπάλληλο, ως διπλωμάτη, αλλά και ως απλό άνθρωπο με ευρύτερες γνώσεις και ενδιαφέροντα και τον επιδοκιμάζουν επώνυμα και αβίαστα. Μπορούμε επίσης να υποθέσουμε πως στις επαφές που προηγήθηκαν με την ηγεσία του ΑΚΕΛ κλήθηκε να τοποθετηθεί επί κάποιων βασικών θεμάτων και λογικά ικανοποίησε και έπεισε. Δεν αρκεί να πείσει μόνο την ηγεσία του ΑΚΕΛ, πρέπει να πείσει και τη βάση του (και πόσο εύκολο είναι να την πείσει, αφού η υποψηφιότητά του θα παρουσιαστεί διά αντιπροσώπων ως κομματικό καθήκον και όχι από τον ίδιο;), πρέπει να πείσει και ευρύτερα ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Και για να πείσει, πρέπει να αποδείξει, με το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει και την αξιοπιστία που θα εκπέμψει ότι έχει κάτι παραπάνω να μας πει, κάτι πιο υγιές να υποσχεθεί και να προσφέρει από ανθυποψηφίους του. Δεν είναι και πολύ δύσκολο άμα το σκεφτείς, αλλά ούτε και εύκολο στην εποχή των έξαλλων ΜΚΔ και του χαμαιλεοντισμού.

Προσωπικά δεν χρεώνω στον κ. Μαυρογιάννη την προϋπηρεσία του ως διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς για 9 χρόνια (και κάποια άλλα προηγουμένως, ως μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας). Του την πιστώνω. Ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη πως σε αυτά τα 9 χρόνια δεν θυμάμαι να επικρίθηκε ο ίδιος για τις επιλογές της Ε/κ πλευράς ή για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Ο κ. Αναστασιάδης ήταν που επικρίθηκε πανταχόθεν. Αυτός που αποφάσιζε, με τη δημοκρατικότητα που τον διακρίνει.

Ανήκω όμως κι εγώ στο τμήμα των πολιτών που διερωτούνται: Διαφώνησε ποτέ με τον κ. Αναστασιάδη; Συμφώνησε με τους κρίσιμους χειρισμούς του στο Κραν Μοντανά; Αν ήταν αυτός Πρόεδρος τότε, σε εκείνες τις διαπραγματεύσεις, τι διαφορετικό θα έπραττε; Συμφωνεί πως φτάσαμε ένα βήμα από τη λύση; Κι αν φτάσαμε, σημαίνει πως έκανε και η Τουρκία τα βήματά της προς τη λύση; Τι ανέτρεψε τα πάντα λοιπόν; Δεν κατάλαβε τι σήμαινε το ναυάγιο εκείνο; Όταν άκουσε τον Γκουτέρες να εύχεται καλή τύχη στους νότιους και τους βόρειους τι σκέφτηκε; Σκέφτηκε ποτέ -από μέσα του- πως «έχει δίκαιο το ΑΚΕΛ που φωνάζει;». Ποιο νόημα είχε η παραμονή του στη θέση του διαπραγματευτή μετά το Κραν Μοντανά και μετά που η Τουρκία μάς είπε «πάππαλλα η ΔΔΟ»; Γιατί παραιτήθηκε τώρα και όχι νωρίτερα;

Από την άλλη, διακρίνω υποκρισία μεγατόνων σε όσους επικρίνουν το ΑΚΕΛ για πολιτική μυωπία και παιδαριώδη λάθη, επειδή επιλέγει έναν πρώην συνεργάτη του Αναστασιάδη για υποψήφιο πρόεδρο, αντί να… τα βρει με την αντιπολίτευση και να κατεβούν όλοι μαζί -ω τι χαρά!- για τη νίκη στις προεδρικές. Μα τι καλά! Να ισοπεδωθούν όλα, να παραμεριστούν όλα, να διαγραφούν τα πάντα και να κατεβούν μαζί -από τον πρώτο γύρο, με κοινό υποψήφιο και κοινό πρόγραμμα- ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και όποιος άλλος βρεθεί κοντά. Αυτό και αν θα ήταν ανοσιούργημα και πολιτική ανηθικότητα. Είναι ευτύχημα που απευφεύχθη. Και ελπίζω με αυτή την εξέλιξη να έχει αποφευχθεί και η συγκυβέρνηση όλης της αντιπολίτευσης. Άλλο υποστήριξη, εξ ανάγκης στον β’ γύρο (όπως πχ η Αριστερά ψήφισε κατά πλειοψηφία -και με το στανιό- τον Μακρόν δύο φορές), και άλλο συγκυβέρνηση με χαώδεις διαφορές στο Κυπριακό και όχι μόνο. Δεν ξεχνιέται άλλωστε η άτυπη συγκυβέρνηση Αβέρωφ – Νικόλα μετά το 2013, διότι στηριζόταν σε κοινές πολιτικο-οικονομικές επιλογές. Που δεν άλλαξαν.

 

 

Ενωμένη Ευρώπη…

Είναι περίεργο κάποτε πώς αξιολογούνται οι ειδήσεις από μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Εν πάση περιπτώσει, κάπου σε κάποιο σημείο των δηλώσεων του πρωθυπουργού της Ιταλίας μετά τη συνάντησή του με τον Τζο Μπάιντεν, την Τετάρτη, διαβάσαμε πως, αναφερόμενος στις πληρωμές του ρωσικού φυσικού αερίου σε ρούβλια, υπογράμμισε ότι το θέμα «αποτελεί γκρίζα ζώνη», υπογραμμίζοντας πως «στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους εισαγωγείς φυσικού αερίου, αλλά και η Γερμανία που είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας, έχουν ήδη ανοίξει λογαριασμούς ή έχουν πληρώσει σε ρούβλια». Την ίδια ώρα, η Κομισιόν και άλλα όργανα της ΕΕ κατέβαλλαν προσπάθειες για να υποχρεωθούν κράτη μέλη να συναινέσουν στο εμπάργκο του πετρελαίου από Ρωσία, το οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν οι χώρες που δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν ένα εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο. Το οποίο για την ώρα ούτε συζητά, ούτε προτείνει η Κομισιόν.

 

 

Ο κίνδυνος πείνας και για τους χορτάτους

Μήπως είναι ώρα να ανησυχήσουμε κι εμείς εδώ και να προετοιμαστούμε στο βαθμό που μπορούμε; Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες εξέφρασε βαθιά ανησυχία για τον κίνδυνο εκτεταμένου λιμού, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία απειλεί την επισιτιστική ασφάλεια σε διάφορα μέρη του κόσμου. «Πρέπει να πω πως ανησυχώ βαθιά, ειδικότερα για τους κινδύνους ο λιμός να επεκταθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου, εξαιτίας της δραματικής κατάστασης επισιτιστικής ασφάλειας που αντιμετωπίζουμε λόγω του πολέμου στην Ουκρανία”, είπε ο Γκουτέρες.

Ο δε καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς, εξέφρασε την ανησυχία του για το ενδεχόμενο να υπάρξει πείνα σε πολλές περιοχές του πλανήτη, εάν χώρες που διαδραματίζουν μεγάλο ρόλο στην επισιτιστική ασφάλεια, όπως η Ουκρανία, δεν είναι σε θέση να συνεχίσουν τη συγκεκριμένη δραστηριότητά τους.

 

 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ να αρνείται την άμυνα το ΡΙΚ όταν κατηγορείται για παρεμβάσεις και έλλειψη αντικειμενικότητας, η οποία άλλωστε ανγνοείται από παντού.

ΤΟ «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» το δοκιμάζαμε παλιά στα χωράφια των γειτονιών και τρώγαμε του βάρους μας.

ΟΣΟ αμύνεται, τόσο χειρότερα κάνει τα πράγματα. Και προκαλεί μειδιάματα, όχι συμπάθεια.

ΜΕΤΑΞΥ άλλων, ανακοίνωσε τις προάλλες το ΡΙΚ ότι «το γεγονός που οδήγησε στην υποβολή του αιτήματος αποχώρησης του κου Ντίνου Φοινικαρίδη από τη θέση του δημοσιογράφου/παρουσιαστή του ενημερωτικού προγράμματος “Από Μέρα Σε Μέρα”, οφείλεται σε ενδοτμηματική ασυνεννοησία και μόνο. Κάτι που έχει καταδείξει σχετική έρευνα του Γενικού Διευθυντή, η οποία παρουσιάστηκε στο Δ.Σ. ΡΙΚ στις 4 Μαΐου 2022. Φαινόμενο που πρέπει να αποφευχθεί στο μέλλον. Κάτι που επιβεβαιώνεται επίσης από την ώριμη και ορθή απόφαση του κου Φοινικαρίδη να μην αποσυρθεί από την εκπομπή “Από Μέρα σε Μέρα”».

ΝΑΙ, αγαπητοί στο ΡΙΚ, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι ο Φοινικαρίδης δεν διαπίστωσε εκ των υστέρων ενδοτμηματική ασυνεννοησία και είπε «α στο καλό, γιατί πήγα και παραιτήθηκα;».

Ο ΦΟΙΝΙΚΑΡΙΔΗΣ, τη μέρα που επανήλθε στα καθήκοντά του είπε τα εξής, διότι ξέρει πως οι καλές συνεννοήσεις είναι απαραίτητες όταν απευθύνεσαι έντιμα στον κόσμο: «Είναι αλήθεια ότι είχα υποβάλει την παραίτηση μου από την εκπομπή, ωστόσο ύστερα από διαβεβαιώσεις, τόσο προφορικές όσο και γραπτώς, με επιστολή που έχω λάβει από τον γενικό διευθυντή του ΡΙΚ, ότι δεν τίθεται αμφιβολία για τους δημοσιογράφους του ΡΙΚ, η δημοσιογραφική ανεξαρτησία και ελευθερία της έκφρασης, χωρίς τις οποιασδήποτε μορφής παρεμβάσεις, αποφάσισα να συνεχίσω στην παρουσίαση της εκπομπής».

ΟΥΤΕ λέξη για ενδοτμηματική ασυνεννοησία.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, έλαβε ο άνθρωπος διαβεβαιώσεις, γραπτώς, για τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία και την ελευθερία της έκφρασής του. Γιατί του δόθηκαν τέτοιες διαβεβαιώσεις για μια… ατυχή – κακή συνεννόηση;

ΚΑΛΗ συνέχεια Ντίνο.