Οι τραγικές θύμησες του μαύρου Ιούλη του 1974 επέστρεψαν σαν γροθιά στο στομάχι, παρακολουθώντας στις τηλεοπτικές οθόνες τις χιλιάδες των ανθρώπων που έτρεχαν να σωθούν, την ίδια ώρα που η πανίσχυρη πολεμική μηχανή της Ρωσίας σάρωνε την Ουκρανία. 

Είναι πολλές οι «ομοιότητες» μεταξύ της άνανδρης τουρκικής εισβολής εναντίον της Κύπρου και της ρωσικής εναντίον της Ουκρανίας. Διότι η εισβολή είναι εισβολή, όπως και η κατοχή είναι κατοχή. Απλά επειδή ζούμε στον 21ο αιώνα νομίζαμε ότι τα πράγματα άλλαξαν και ότι δεν θα βλέπαμε άλλη αλλαγή συνόρων. 

Διαψευστήκαμε. Ο στυγνός αυταρχικός ηγέτης της Ρωσίας έδωσε την εντολή της επίθεσης, τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, εναντίον της Ουκρανίας και σε 24 ώρες έκλεισε το κεφάλαιο μίας χώρας. Από τη μία μέρα στην άλλη, όπως και την 20η Ιουλίου 1974, άλλαξαν με τη δύναμη των όπλων, οι ζωές των ανθρώπων.  

Μέχρι τη δημοσίευση αυτού του κειμένου, την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πιστεύουν ότι θα έχει πέσει και το Κίεβο. Και αν συμβεί αυτό, σημαίνει ότι μία μεγάλη χώρα θα βρεθεί υπό κατοχή, χωρίς η διεθνής κοινότητα να έχει κουνήσει ούτε το μικρό της δακτυλάκι για να βοηθήσει τα θύματα. 

Η υπερδύναμη Αμερική, η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών, το ΝΑΤΟ και ολόκληρη η Δύση έμειναν θεατές να παρακολουθούν τον βιασμό μίας χώρας και του λαού της.  

Δεν έχω καμία «αγάπη» για την Ουκρανία διότι -γενικά ομιλώντας- έδειξε πολλές φορές φιλαναζιστικές διαθέσεις, έδειξε το αποκρουστικό πρόσωπο του φασισμού. Όμως, δεν παύουν οι πολίτες της Ουκρανίας να είναι άνθρωποι, οι οποίοι δέχθηκαν επίθεση από τη ρωσική «αρκούδα», η οποία απειλεί να τους «καταβροχθίσει». 

Η Ρωσία πήρε μαθήματα από την κατοχική Τουρκία. Άλλωστε πρόκειται για δύο χώρες με αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία «ενώθηκαν» και πρόσφεραν το ένα στο άλλο αλληλοϋποστήριξη. Η Άγκυρα έχει εξυπηρετήσει αφάνταστα τη Μόσχα στο στρατηγικό παιγνίδι της Ευρώπης και της Μεσογείου. Είναι «θείο δώρο» για τη Ρωσία ο ταραξίας Ερντογάν. Διότι δημιουργώντας προβλήματα στη Δύση, εξυπηρετεί τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Ρωσίας. 

Στην Κύπρο έχουμε, δυστυχώς, πολλούς θαυμαστές του Βλαντιμίρ Πούτιν. Και το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι οι θαυμαστές του είναι περισσότερο οι ακροδεξιοί της Κύπρου. Είναι αυτό το μείγμα εθνικιστών και θρήσκων και θρησκόληπτων, οι οποίοι πιστεύουν όλες τις ιστορίες ανύπαρκτων «συνωμοσιών». Είναι οι ίδιοι που αποτελούν τους αρνητές των εμβολίων. Εάν δεν υπήρχαν αυτοί, δεν θα υπήρχε ούτε η πανδημία. Αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία. 

Το πρόβλημα των σχέσεων μελών του πολιτικού και οικονομικού κόσμου με τη Ρωσία είναι πολύ μεγάλο. Αρκετοί Κύπριοι έγιναν πλούσιοι επειδή συνεργάστηκαν για να καλύψουν τις παρανομίες των Ρώσων ολιγαρχών. Είναι ένας κόσμος εξαιρετικά επικίνδυνος. Γι’ αυτούς, οι ζωές των άλλων ανθρώπων κοστίζουν πενταροδεκάρες. 

Η αλήθεια είναι -διότι εμείς τα λέμε όλα- ότι η Ρωσία συνεχίζει μέχρι και σήμερα -και παρά τη στενή ανάρμοστη σχέση με την Τουρκία- να υποστηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Το κάνει παραδοσιακά από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε, ο Αντρέι Γκρομίκο, ο περίφημος υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, χρησιμοποιούσε την Κύπρο για να ενοχλεί τους Αμερικανούς και ειδικά τον Χένρι Κίσιγκερ. 

Αυτό συνεχίστηκε και μετά την πτώση του κομμουνισμού. Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, ανέβασε αυτή την υποστήριξη σε άλλα επίπεδα, από την εποχή που ήταν μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη.  

Οι πολιτικοί μας, από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και κάτω, λόγω της υποστήριξης της Κύπρου στον ΟΗΕ από τους Ρώσους, έχουν κάνει απίστευτες υποχωρήσεις στις οικονομικές παρανομίες τους. Όσο και να το διαψεύδουν, δισεκατομμύρια βρώμικου χρήματος πέρασαν από την Κύπρο. Το κυπριακό …πλυντήριο, όλα τα ξεπλένει. 

Έτσι φτάσαμε να υποβάλλουμε το εξής ερώτημα: Δικαιολογείται αυτό το ξέπλυμα επειδή οι Ρώσοι προσφέρουν μία άλφα υποστήριξη στο Σ.Α. του ΟΗΕ; Δηλαδή πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα για την Κύπρο εάν οι Ρώσοι δεν πρόσφεραν την υποστήριξη τους στα Ηνωμένα Έθνη… Και επίσης, ποιος πρόσφερε περισσότερα σε αυτή τη σχέση; Η Μόσχα ή η Λευκωσία; Μα φυσικά η Λευκωσία… 

Ότι και να υποστηρίζουν οι απολογητές του «Ξανθού Ηγέτη» και του «Ξανθού Έθνους», όταν φτάσει η στιγμή να επιλέξει η Μόσχα μεταξύ της Τουρκίας και του Ελληνισμού, θα προτιμήσει τη Ρωσία. Ξεκαθαρισμένα τα πράγματα… Παρά το γεγονός ότι μέσω της Κύπρου τα κέρδη των ολιγαρχών, των φίλων δηλαδή του Βλαντιμίρ Πούτιν, θα είναι πάντα περισσότερα. Ας μην ξεχνάμε ότι εκτός από το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, τα κυπριακά διαβατήρια ανοίγουν την πόρτα της Ευρώπης και όχι μόνο.  

Λέγοντας τα παραπάνω, και επειδή πρέπει να είμαστε δίκαιοι κατά την παρουσίαση των θέσεων μας, δεν ξεχνώ ότι για τη σημερινή τραγωδία που βιώνει ο κυπριακός λαός, έχει την απόλυτη ευθύνη ο Χένρι Κίσιγκερ. Υποβιβάζουν τους εαυτούς τους οι φίλοι μας οι Αμερικανοί όταν προσπαθούν μέσω γραφιάδων, που αλλάζουν θέσεις όπως τα πουκάμισα, να αποδείξουν πως η τότε κυβέρνηση τους δεν είχε ευθύνη για το πραξικόπημα και την εισβολή. Είχαν και παραείχαν. 

Έβλεπα τις δηλώσεις των ανθρώπων, που κατέφυγαν στο μετρό του Κιέβου για να σωθούν από τη μανία του ρωσικού στρατού. Είναι ένας στρατός που δεν υπολογίζει τις ζωές των πολιτών της Ουκρανίας. Και θυμήθηκα τη μανία των στρατιωτών του Αττίλα. Δολοφόνησαν άνδρες, βίασαν γυναίκες, κατέχουν με τη δύναμη των όπλων μέχρι σήμερα την Πατρίδα μας… 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μπορεί η Ευρώπη να «καίγεται» και η ήπειρος να απειλείται με ένα γενικευμένο πόλεμο, αλλά στον ομφαλό της γης, την Κύπρο, οι πολιτικοί της δεν ασχολούνται με τέτοια μικρά και ασήμαντα θέματα. Στο μυαλό τους έχουν την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως να μιλάμε για την κατάκτηση του …Λευκού Οίκου. Τι να περιμένει κανείς από τους πρωταθλητές της διαφθοράς;  

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Και μιας και μιλάμε για τη διαφθορά… Τι έγιναν εκείνα τα δάνεια των πολιτικών. Μερικοί τα πήραν, τα τσέπωσαν και τους χαρίστηκαν στο πλαίσιο του «ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυό το πρόσωπο». Συμβαίνει και το άλλο: όλοι οι σκύλοι μία γενιά… Η διαφθορά ξεπερνά και τα κόμματα, αλλά δυστυχώς και την πατρίδα. Κυριαρχούνται από τη λαιμαργία για το χρήμα, από τη μανία να υπηρετούν τα πάθη τους. Δεν είναι μόνο το σκάνδαλο των δανείων των πολιτικών προσώπων που «θάφτηκε». Η διάλυση της Συνεργατικής Τράπεζας είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Ξαφνικά ένα πρωί η Τράπεζα εξατμίστηκε. Και δεν τιμωρήθηκε κανείς. Και αυτοί που δεν τιμωρήθηκαν είναι πολιτικοί, οι οποίοι μπορούν να γίνουν και …Πρόεδροι! 

([email protected]