Από την περασμένη Πέμπτη, έχει δημιουργηθεί καλώς ή κακώς ένα δεδομένο. Η Βουλή δεν έχει εγκρίνει τον προϋπολογισμό, άρα το κράτος αυτή τη στιγμή λειτουργεί ουσιαστικά υπό έκτακτη ανάγκη. Το πολιτικό σκηνικό περιστρέφεται πλέον γύρω από αυτό το δεδομένο. Δηλαδή την ψήφιση του προϋπολογισμού από περισσότερα κόμματα, ούτως ώστε αυτός να εγκριθεί και να μπορέσει το κράτος να λειτουργήσει κανονικά. Το αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών θα το δούμε πολύ σύντομα. Ουσιαστικά αμέσως μετά τις γιορτές είναι πολύ πιθανόν ο νέος προϋπολογισμός να υποβληθεί στην Ολομέλεια, σε μία έκτακτη η κανονική συνεδρία, και ανάλογα θα ψηφιστεί ή θα καταψηφιστεί από το Σώμα. Το πιθανότερο βέβαια είναι τελικά ο προϋπολογισμός να εγκριθεί. Διότι εάν δεν γίνει ούτε αυτή τη φορά, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά και η κατάσταση αρχίζει πλέον μέσα από την κωμικότητά της να γίνεται τραγική και επικίνδυνη.
Αυτό το οποίο βλέπουμε να διαδραματίζεται αυτές τις μέρες αποκαλύπτει ουσιαστικά και την τραγικότητα αλλά και την πολιτική εξαθλίωση του πολιτικού συστήματος στην Κύπρο. Από τη μια, μία Κυβέρνηση κλεισμένη στα ψηλά δώματα της να παρακολουθεί αφ’ υψηλού τα όσα διαδραματίζονται και να αρνείται αλαζονικά να αντιληφθεί την ευθύνη που της αναλογεί για το γεγονός ότι οδηγηθήκαμε σήμερα σε αυτό το σημείο. Διότι αυτό έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα και αυτό γίνεται και τώρα. Γνώριζε η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι υπό τα δεδομένα όπως δημιουργούνταν, θα ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο να εγκριθεί ο προϋπολογισμός. Τι έπραξε όμως; Απολύτως τίποτα. Ακόμα και τώρα, άφησαν ουσιαστικά τον Αβέρωφ Νεοφύτου να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία να βλέπει όλες τις πολιτικές δυνάμεις –πλην του ΔΗΚΟ φυσικά για ευνόητους λόγους– και να προσπαθεί να στήσει γέφυρες για να εξέλθει η Κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση.
Από την άλλη βέβαια είναι και αυτή η ακατανόητη λογική στην οποία στο τέλος της ημέρας έχει εγκλωβιστεί το ΔΗΚΟ με τη διασύνδεση της ψήφισης του προϋπολογισμού με τον έλεγχο των φακέλων των πολιτογραφήσεων από τον Γενικό Ελεγκτή. Και ουσιαστικά αυτή τη στιγμή θα πρέπει να επιμείνει σε αυτή τη γραμμή λογικής μέχρι τέλους. Ενώ στην πραγματικότητα, γνωρίζουν πιθανότατα και οι ίδιοι ότι η ψήφιση ή όχι του κρατικού προϋπολογισμού στον οποίο αποτυπώνονται οι προθέσεις της Κυβέρνησης όσον αφορά έργα και παροχές έχει να κάνει με το κατά πόσο συμφωνούν ή όχι με αυτή τη φιλοσοφία. Αυτό λέει και το ΑΚΕΛ. Δεν ψηφίζει τον προϋπολογισμό επειδή δεν συμφωνεί με τις πολιτικές μίας δεξιάς κυβέρνησης. Απόλυτα αντιληπτό.
Η παράδοση ή όχι των φακέλων στον Γενικό Ελεγκτή και ο έλεγχος των πολιτογραφήσεων είναι ένα θέμα. Για το οποίο η Κυβέρνηση ελέγχεται και θα κριθεί. Και μάλιστα αυστηρά. Αποτυπώθηκε σε μεγάλο βαθμό και στην έρευνα που δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή ο «Φ» όταν το 84% απάντησε ότι τα στοιχεία πρέπει να δοθούν στον Γενικό Ελεγκτή. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι πολίτες θεωρούν ότι επειδή δεν δόθηκαν τα στοιχεία δεν πρέπει να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός. Αυτό είναι που αρνούνται να αντιληφθούν στο ΔΗΚΟ.
Σε μία άλλη παράλληλη παράμετρο βλέπουμε και τα όσα διαδραματίζονται γύρω από το θέμα της έγκρισης ή όχι του προϋπολογισμού με βάση τα αιτήματα που τίθενται από πλευράς των κομμάτων για τον προϋπολογισμό. Στην ουσία, ο προϋπολογισμός έχει μετατραπεί σε σκηνή προεκλογικής αρένας με το κάθε κόμμα να θέλει να αποκομίσει εντυπώσεις από το βάλε- βγάλε των προτάσεων για παροχές και μέτρα στήριξης στον προϋπολογισμό. Και στη μέση βέβαια να αναφύεται και το ΓεΣΥ με το οποίο είναι εμφανείς –και αντιληπτές– οι διαφωνίες μεταξύ ΕΔΕΚ και υπολοίπων επί της φιλοσοφίας του θέματος.
Στο τέλος της ημέρας πού καταλήγουμε; Μα στο πολύ απλό συμπέρασμα ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν υπήρχε και η ανάλογη πολιτική βούληση από όλους. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κινήσεις και επαφές με όλες τις πολιτικές δυνάμεις γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη πλειοψηφία για έγκριση από τη Βουλή του προϋπολογισμού και να μην επαναπαυόταν στον θρόνο της. Το ΔΗΚΟ έχει κάθε δικαίωμα –και καλά κάνει– να ζητά έλεγχο των πολιτογραφήσεων. Δεν μπορεί όμως να επιμένει εκβιαστικά να διασυνδέει το θέμα με τον προϋπολογισμό για τον οποίο επί της ουσίας δεν ακούσαμε τις διαφωνίες του. Οι υπόλοιποι, ας αφήσουν τον προϋπολογισμό έξω από την προεκλογική. Έχουν χρόνο μπροστά τους μέχρι τις βουλευτικές εκλογές.
