Τις προάλλες μπήκα στο μαγαζί του ποδηλατά Μ. Π. στη Λεμεσό για κάποιες μικρές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στο ποδήλατο της εξάχρονης κόρης μου. Με το κλείσιμο των σχολείων λόγω των διαταγμάτων και με τον χρόνο στο σπίτι να έπρεπε να γεμίσει με δραστηριότητες, είχαμε βάλει στόχο, μεταξύ άλλων, να αφαιρεθούν επιτέλους οι πίσω βοηθητικοί τροχοί και σιγά-σιγά να μάθει να οδηγεί χωρίς αυτούς.
«Είναι καλύτερα έτσι. Τα παιδιά νιώθουν χαρά και αυτοπεποίθηση χωρίς τους μικρούς τροχούς», παρατήρησε ο ποδηλατάς, γυρεύοντας αμέσως να πιάσει τα εργαλεία από τον πάγκο.
Ασυζητητί δεν μου άφησε περιθώριο να επιμείνω στην εντολή της κόρης μου, να προσαρμόσει πλαϊνό στήριγμα μαύρου χρώματος. Μου εξήγησε ότι έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και για το μεταλλικό, δεδομένου ότι σε εποχή κορωνοϊού πολλά εξαρτήματα, ακόμη και ποδήλατα, που προμηθεύονται από το εξωτερικό, είναι δυσεύρετα. Οι παραγγελίες βρίσκονται σε κοντέινερ που παραμένουν αμετακίνητα σε διάφορα λιμάνια του κόσμου…
«Μα καλά, δεν υπάρχει ένα εργοστάσιο στην Κύπρο να τα κατασκευάζει;», απόρησε ένας άλλος γονιός που ακολουθούσε στη σειρά.
«Ποιο εργοστάσιο;», είπε οργισμένα ο Μ. Π. «Όταν έφερναν όλους αυτούς τους επενδυτές, τους έβαζαν να επενδύουν μόνο για τους πύργους τους. Πού να ενδιαφερθούν να δημιουργηθούν εργοστάσια; Να δημιουργηθούν συγχρόνως και θέσεις εργασίας για να απασχολείται μόνιμα ο κόσμος;».
Αναμφίβολα παρόμοια ξεσπάσματα, όπως αυτό που μεταφέρει η στήλη από έναν ποδηλατά στη Λεμεσό, έχουν κυρίαρχη θέση στις καθημερινές συζητήσεις των πολιτών όλης της Κύπρου. Είναι γεγονός ότι το σκάνδαλο των πολιτογραφήσεων έχει σημαδεύσει ανεξίτηλα τους καθημερινούς συλλογισμούς τους. Παραδόθηκαν σε μια απέραντη απογοήτευση. Ο προβληματισμός και η αγανάκτηση, ειδικά μετά τα όσα αποκάλυψε το δίκτυο «Al Jazeera», έχουν βασανίσει τόσο βαθιά τις συνειδήσεις των πολιτών, που στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης, πάσης φύσεως πρόβλημα που τους ταλανίζει, μεγιστοποιείται στο μυαλό, όταν αναλογίζονται την απίστευτη ευκολία με την οποία κάποιοι λίγοι κάνανε μεγάλα πάρτι με την κυπριακή υπηκοότητα, εκμεταλλευόμενοι ένα διάτρητο επενδυτικό πρόγραμμα, φτιαγμένο στα μέτρα τους. Λίγο πολύ αυτό επισημάνθηκε την Τρίτη και στην ακροαματική διαδικασία της Ερευνητικής Επιτροπής για τις πολιτογραφήσεις επενδυτών, με την παρουσία του τέως υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη, όταν σε παρατήρησή του το μέλος της επιτροπής, Χρηματοοικονομικός Επίτροπος Παύλος Ιωάννου, διερωτήθηκε πώς από το 2007 που ξεκίνησε το πρόγραμμα κατ’ εξαίρεσης πολιτογραφήσεων δεν υπήρξαν κανονισμοί και μάλιστα από το 2013 όταν για πρώτη φορά το πρόγραμμα θεσπίστηκε νομοθετικά. Παρατήρησε ακόμη πως με την έλλειψη κανονισμών, τα κριτήρια βασίζονταν σε πρόνοιες δύο γραμμών στον νόμο περί αρχείου πληθυσμού.
Αυτή τη στιγμή, από τους πολίτες μόνο η κάθαρση είναι το ζητούμενο και οι τρεις εξουσίες, εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική, οφείλουν επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνο έτσι θα μπορέσει να συνεχίσει, όσο γίνεται, ισορροπημένα η ζωή μας σε αυτό το νησί. Και μιας και στην αρχή αναφερθήκαμε στα ποδήλατα, τι είπε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν; «Η ζωή είναι σαν το ποδήλατο. Για να κρατήσεις την ισορροπία σου πρέπει να προχωράς συνεχώς». Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι διάσπαρτοι σωροί μπόχας στο δρόμο μας, προϊόν των συσσωρευμένων σκανδάλων, ρίχνουν το ποδήλατο συνεχώς κάτω…
