Παλιός φίλος του Βάσου Λυσσαρίδη, από τα νιάτα του μακαριακός, δημοκρατικός, ο Κωστάκης Παναγιώτου έχει πολλά να διηγηθεί. Και για την περίοδο πριν το πραξικόπημα, αλλά και μετά, στις δύσκολες εκείνες ώρες με την εισβολή.
Θυμάται ιστορίες, που αποτελούν μαρτυρίες, από αυτές που συνθέτουν με μικρές ή μεγάλες αναφορές το παζλ της ιστορίας. Κάθε μαρτυρία είναι πολύτιμη, υπό την έννοια ότι φωτίζει εν πολλοίς κάποιες πλευρές που μπορεί μερικές φορές να μην περιγράφουν όλες τις πτυχές, είναι όμως σημαντικές για να διαμορφώσει κανείς μια πλήρη εικόνα.
Οι διηγήσεις του πολλές. Ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, αυτή με τη συγχώρεση που είχε ζητήσει μέλος της ΕΟΚΑ Β’ από τον Βάσο Λυσσαρίδη. Αλλά και μια άλλη περίπτωση, κατά την οποία διαβίβασε πληροφορίες στο Προεδρικό για απόπειρα κατά του Μακαρίου. Είχε τότε ακούσει τη συζήτηση αξιωματικών, που είχαν δείπνο στο εστιατόριο όπου δούλευε.
Ο Κωστάκης Παναγιώτου κατάγεται από την Αναρίτα της Πάφου, ξεκίνησε το σχολείο στην Πάφο, τελείωσε ωστόσο στη Λεμεσό το Λανίτειο γυμνάσιο. Μαθητής, λόγω και εμπλοκής μελών της οικογένειας του, βοηθούσε στην ΕΟΚΑ με φυλλάδια κι άλλες δραστηριότητες.
Το 1967 άρχισε να εργάζεται στη Λευκωσία στο γνωστό για την εποχή εστιατόριο «Κόρνερ» (μάγειρας αρχικά και μετά σερβιτόρος), που ανήκε στον εξάδελφό του, Στέφανο Χαραλάμπους, ενώ πολύ αργότερα είχε λειτουργήσει ο ίδιος το «Συμπόσιουμ», κοντά στην κρατική έκθεση.
Η απόπειρα κατά Μακαρίου
Λίγες ημέρες πριν από την απόπειρα κατά του Αρχιεπισκόπου το 1972, γινόταν ένα πάρτι αξιωματικών στο εστιατόριο «Κόρνερ», το οποίο βρισκόταν κοντά στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. «Σερβίροντας είχα ακούσει υψηλά ιστάμενους αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς (Ελλαδίτες κα Κύπριους) και της ΕΛΔΥΚ να μιλούν με απύθμενο μίσος για τον Μακάριο. “Που θα μας πάει, του έμειναν τρεις ημέρες”, έλεγαν και ξανάλεγαν. Έμεινα αποσβολωμένος. Στη συνέχεια άκουσα να λένε πως “αυτή τη φορά δεν θα γλυτώσει”».
Μέσα στη σύγχυση του, ο Κωστάκης Παναγιώτου άρχισε να σκέφτεται διάφορα μέχρι που αποφάσισε, περασμένα μεσάνυκτα, να τηλεφωνήσει κάποιου γνωστού του στο Προεδρικό. Τον ξύπνησε. Στην άλλη άκρη του σύρματος ο συνομιλητής του τού ανέφερε πως τέτοιες πληροφορίες έρχονται συνεχώς στο Προεδρικό. Ήθελε να επικοινωνήσει και με άλλους, πλην όμως ο συνομιλητής του, τον καθησύχασε. «Μην αγχώνεσαι δεν θα γίνει οτιδήποτε», του είπε. Σε μερικές ημέρες έγινε η απόπειρα εναντίον του Μακαρίου, η οποία ευτυχώς απέτυχε. «Τότε ήλθε και με βρήκε ο φίλος μου από το Προεδρικό, σαφώς μετανιωμένος, που δεν αξιοποίησε την πληροφορία που του έδωσα».
Ο κ. Παναγιώτου σημειώνει πως κάθε Τετάρτη και Παρασκευή έπαιρνε παραγγελία φαγητό στο Προεδρικό. Πέρασε αρκετός καιρός για να μάθει πως ήταν για τον Μακάριο. Και το έμαθε λόγω ενός τροχαίου που σημειώθηκε και καθυστέρησε να πάρει το φαγητό. Ο Μακάριος όταν τον είδε με το πακέτο, του έδωσε την ευχή του.
Σημειώνεται πως τις ημέρες της εισβολής το εστιατόριο «Κόρνερ» βομβαρδίστηκε από τους Τούρκους και αναγκάστηκε να σταματήσει τη λειτουργία του.
Υπήρχαν βράδια που δεν κοιμόταν
«Ένας φίλος, μετά από πολλά χρόνια, μου είχε εκμυστηρευθεί πως κατά το πραξικόπημα ήταν στην πλευρά της ΕΟΚΑ Β’. Αν και γνώριζε πως ήμουν στην αντίπερα πλευρά, μου είχε πει πως στις μάχες εκείνες σκότωσε, όπως υποστήριξε, δύο Εδεκίτες, αντιστασιακούς». Αυτό το κουβαλούσε, όπως του είπε, μαζί του μια ζωή. Υπήρχαν βράδια που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Γνώριζε πως τα παιδιά τους είχαν παντρευτεί και έκαναν παιδιά. «Τότε μου είχε ζητήσει να τον συνοδεύσω στο Βάσο Λυσσαρίδη για να του ζητήσει να τον συγχωρέσει. Είχα μιλήσει με τον Γιατρό και κανονίστηκε η συνάντηση. Μαζί μας στη συνάντηση αυτή ήταν ένας ακόμη φίλος, ο οποίος ζούσε στο εξωτερικό».
Η συνάντηση, λοιπόν, έγινε. «Όταν πήγαμε στον Γιατρό, ο φίλος μου πήγε και αγκάλιασε τον Λυσσαρίδη και του ζήτησε να τον συγχωρέσει. Ο Βάσος Λυσσαρίδης του είπε πως από το Θεό πρέπει να ζητήσει συγχώρεση και όχι από τον ίδιο. Του ανέφερε πως πολλά είχαν γίνει και μίλησε στη συνέχεια και για τον εμφύλιο στην Ελλάδα, όπου αδελφός σκότωνε αδελφό. Ο Γιατρός, θυμάμαι πως αναφέρθηκε και στις ευθύνες των πολιτικών.
Ο φίλος μετά από έξι μήνες ασθένησε με καρκίνο και στη συνέχεια πέθανε. Όταν πήγα στην κηδεία, η σύζυγός του μου είχε αναφέρει πως εκείνη η συνάντηση με τον Λυσσαρίδη τον έκανε να νιώσει καλύτερα και κατάφερνε να κοιμάται ήσυχα τα βράδια….»
Οι ιστορίες πολλές και η διήγηση ανεξάντλητη. Μικρά κομμάτια στην ιστορία αυτού του τόπου.
Πηγή: Φιλελεύθερος
