«Η γυναίκα είναι ον το οποίο ντύνεται, φλυαρεί και γδύνεται». Παλιό γνωμικό το οποίο άλλοτε ίσως είχε και πέραση και πιθανώς να υιοθετείτο, ως «φιλοσοφία», από σημαντικό αριθμό ανδρών, αλλά έκτοτε πολλά άλλαξαν και προϊόντος του χρόνου (μετά την κάθοδό μας από τα δέντρα) συνειδητοποιούμε ότι τέτοιες «εξυπνάδες» δεν προσβάλλουν τις γυναίκες αλλά αυτούς που τις εκστομίζουν. Σημαντικό μέρος της κοινωνίας, ευτυχώς, δεν ανέχεται πλέον προσβλητικές ή και υποτιμητικές αναφορές, κάτι το οποίο αποτυπώθηκε και στις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στην περίπτωση του συμμετέχοντα στο Big Brother, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε: «Με τις γκόμενες πάω μια κάθε μέρα για να αδειάζει το πακέτο, αλλιώς έχει βιασμό». Βεβαίως, το παλικάρι δεν αποκάλυψε πόσες βίασε μέχρι σήμερα ούτε και γνωρίζουμε κατά πόσον θα ρωτηθεί σχετικά από τις διωκτικές Αρχές.
Ένα από τα θέματα που εγείρονται είναι κατά πόσον διενεργείται κάποιος έλεγχος από τους τηλεοπτικούς σταθμούς οι οποίοι διοργανώνουν και προβάλλουν τέτοιες εκπομπές, διότι αν διενεργείται έλεγχος και οι ιθύνοντες γνωρίζουν σε αδρές γραμμές τις απόψεις των συμμετεχόντων, τότε η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τους παίκτες. Αν στόχος διαφόρων καναλιών είναι η προσέλκυση τηλεθεατών «πάση θυσία», τότε δεν νομίζω να έχουν αναστολές να περιλάβουν στους διαγωνιζόμενους και άτομα τα οποία θα προκαλέσουν συζήτηση με τις απόψεις που θα εκφράσουν, ώστε να αναπαραχθούν με σκοπό να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και σε νέους τηλεθεατές ή για να διατηρήσουν όσους παρακολούθησαν ήδη κάποιο πρόγραμμα. Αντίθετα, ίσως να αποτελεί και επιδίωξη η πρόκληση μέσω μιας ατάκας ή μιας αρλούμπας που θα εκστομίσει κάποιος. Καλλιεργείται, επίσης, ανάμεσα στους τηλεθεατές, η δημιουργία ομάδων, καλών ή κακών, έξυπνων ή λιγότερο έξυπνων και ωραίων και πιο ωραίων κ.λπ., πάντα με στόχο να κρατηθεί ψηλά το ενδιαφέρον και… «κουβέντα να γίνεται».
Όμως, το επίπεδο κάποιων εκπομπών και των συμμετεχόντων στα διάφορα προγράμματα αποτελεί τη μία πτυχή, αφού η άλλη πτυχή αφορά εμάς τους τηλεθεατές. Και το ερώτημα είναι, γιατί να μας ενδιαφέρει τι λέει ή τι κάνει ο τάδε παίκτης και τι λέει η δείνα παίκτρια και τι μας αφορούν τα μεταξύ τους κουτσομπολιά; Και γιατί αντί να μας απασχολεί αν ανατρέφουμε τα παιδιά μας κατά τρόπον ώστε να τους παραδώσουμε (κατά το δυνατόν) υγιείς πνευματικά και σωματικά στην κοινωνία, να αγχωνόμαστε ποιος θα νικήσει στο άλφα επεισόδιο και ποιος θα χάσει στο επόμενο; Και γιατί αντί να ασχοληθούμε με τα του οίκου μας να αγχωνόμαστε για το τι βλακεία ή εξυπνάδα θα ακουστεί από τις διάφορες εκπομπές;
Όμως, ο λογαριασμός θα έρθει στην ώρα του. Όταν τα παιδιά μας παρακολουθώντας τα διάφορα σκουπίδια που εκτοξεύονται στον εγκέφαλό τους, θα εξελιχθούν κατ’ εικόνα και ομοίωση των διαφόρων εκπομπών ψηλής θεαματικότητας και χαμηλής πνευματικότητας. Όταν θα έχουμε απέναντί μας παιδιά ρατσιστές, ακραίους σε όλα τα ζητήματα, αυθάδεις, εγωιστές, υπερόπτες και ατομικιστές θα διερωτηθούμε τι παιδιά κάναμε. Αντίθετα, όταν μεγαλώνουμε παιδιά που πήραν ως εφόδια την αλληλεγγύη, την αγάπη στον συνάνθρωπο, την κοινωνική ευαισθησία, τη ροπή προς τη δικαιοσύνη θα αισθανθούμε κι εμείς χρήσιμοι. Βεβαίως, όλα αυτά σχετίζονται και με την παιδεία και αυτό αποτελεί ευθύνη και της πολιτείας. Η επένδυση στα «διαβατήρια της κοινωνικής μόρφωσης» θα φέρει τον πολυτιμότερο πλούτο στην κοινωνία. Αποτελεί ασφαλή μέθοδο για να μην καταλήγουμε κατά καιρούς σε ερευνητικές επιτροπές.
