Ξεκινάμε με μια «ανταπόκριση» από την Αμερική που, όσο κυβερνάται από έναν αγράμματο και υπερφίαλο τύπο, δεν θα βρει ησυχία. Χθες ήταν η κηδεία του Τζορτζ Φλόιντ, μέσα σε ένα κλίμα πολύ οξυμένο, όπως αναμενόταν. Η ανταπόκριση έρχεται με αφορμή μιας από τις πολλές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που έγιναν και γίνονται ακόμα για την εν ψυχρώ δολοφονία του. Την υπογράφει ο συμπατριώτης μας Στέλιος Τακετζής, που επί πολλά χρόνια είναι στέλεχος ελληνικής ναυτιλιακής εταιρείας στη Νέα Υόρκη, αλλά και ερασιτέχνης ραδιοφωνικός παραγωγός (πολύ καλύτερος όμως από πολλούς επαγγελματίες που ξέρω), στον δημοφιλή σταθμό της πόλης Cosmos fm.
Δίνει ωραιότατη, συστημένη απάντηση σε όλους αυτούς τους «ναι-μεν-αλλά-άκηδες), που τάχα τηρούν ίσες αποστάσεις, που τάχα λένε κάτι άλλο που καταργεί το «ναι μεν», που η γνώμη τους στερείται κάθε σοβαρού και αποδεδειγμένου επιχειρήματος, και μόνο σκοπό έχει τον αποπροσανατολισμό. Ξέρουμε πολλούς τέτοιους, μας περιβάλλουν από παντού. Ο Στέλιος ξεκινά κάπως… αλληγορικά:
«Οργανώνεις μία εκδήλωση για τις συνέπειες της υψηλής πίεσης. Καλείς ειδικούς, γεμίζεις το χώρο με επιγραφές “Η υπέρταση σκοτώνει” για να ευαισθητοποιήσεις τους ακροατές, και ξαφνικά πετάγεται ένας στόκος με πανό “όλες οι αρρώστιες σκοτώνουν” και ωρύεται ότι και ο καρκίνος σκοτώνει, και η γρίπη σκοτώνει, και τα όπλα σκοτώνουν, και προσπαθείς να του εξηγήσεις ότι φυσικά όλες οι αρρώστιες σκοτώνουν, όπως και τα όπλα και τα αυτοκίνητα ενίοτε, αλλά η εκδήλωση γίνεται για την υπέρταση. 
Τελικά καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός του φωνακλά είναι να σαμποτάρει την εκδήλωση και να αποπροσανατολίσει το κοινό.
Αυτό ακριβώς γίνεται και τώρα, Ένας αστυνομικός συνοδεία τριάδας συναδέλφων σκότωσε Αφροαμερικανό πολίτη με τρόπο ιδιαίτερα ειδεχθή. Το περιστατικό προστίθεται σε σωρεία άλλων περιστατικών όπου άοπλοι Αφροαμερικανοί σκοτώνονται από αστυνομικούς χωρίς λόγο. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, οργισμένο από την απαξίωση της ζωής των θυμάτων δημιούργησε την κίνηση BLACK LIVES MATTER (η ζωή των μαύρων μετράει) ως διαμαρτυρία εναντίον αυτού του φαινομένου και ως συμπαράσταση στην Αφροαμερικανική κοινότητα. 
Και βλέπουμε τους στόκους με συνθήματα “alllives matter” η “bluelivesmatter” κ.λπ. φωνασκούντες και ωρυόμενους, και προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι φυσικά όλες οι ζωές μετράνε, αλλά στην παρούσα περίσταση αντιμετωπίζουμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό προσπαθούμε να επιλύσουμε. Τελικά καταλαβαίνουμε πως ο σκοπός τους είναι να σαμποτάρουν την προσπάθεια και να αποπροσανατολίσουν το κοινό. Προσοχή λοιπόν. Αυτά τα αθώα και προφανή συνθήματα μπορεί να είναι κάθε άλλο παρά αθώα.»
 
Και αφού μιλήσαμε για στόκους, ας αναφερθούμε τώρα και σε μια διάνοια. Την κ. Κατερίνα Παπανάτσιου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, απόφοιτη οικονομικών σπουδών από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, αλλά και υφυπουργό Οικονομικών στην προηγούμενη κυβέρνηση. Η οποία πριν λίγες μέρες, έκανε την ακόλουθη αγωνιστική δήλωση επ’ ευκαιρία του διορισμού του Κύπριου νομπελίστα οικονομολόγου Χριστόφορου Πισσαρίδη ως Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Οικονομικών της Ελλάδας:
«Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν νομπελίστα Πισσαρίδη». Τόσο λιτή και περιττή! Και έτριξαν τότε συθέμελα τα οικοδομήματα του καπιταλισμού και έπεσαν γονυπετείς οι απανταχού νομπελίστες ζητώντας έλεος από αυτήν, την διαπρεπή οικονομολόγο-βουλευτή-σύντροφο.
> Είναι γνωστό ότι οι πλείστοι πολιτικοί έχουν μιαν αλλεργία στους επιστήμονες…
 
Πέρασαν κιόλας 2 χρόνια, συγκεκριμένα προχθές 8 του μηνός, που έφυγε από τη ζωή με δική του θέληση ο Άντονι Μπουρντέν, ένας από τους πιο φιλοσοφημένους σεφ που πάτησαν τη γη –αν και μεταξύ μας, είναι πολλοί οι σπουδαίοι μάγειρες, λόγω του ότι έχουν άμεση σχέση με την «ωμή τροφή», δηλαδή με ό,τι γεννά η φύση, είναι αφ’ εαυτού φιλοσοφημένα άτομα. Ο Μπουρντέν, εκτός αυτών, ήταν και πολυταξιδεμένος. Και μας έπαιρνε και εμάς μαζί. Όπως λέει και μια φίλη μου, ήταν αυτός που μας έκανε να μαζεύουμε λεφτά να πάμε για γαστρονομικές διακοπές στο Βιετνάμ!
Χθες, η Ματούλα Κουστένη έκανε ειδική αναφορά σε αυτόν στην εκπομπή της στον σταθμό Pepper 96.6 της Αθήνας, κι ανακάλυψε αυτήν του την ρήση: «Πιστεύω εδώ και πολύ καιρό ότι είναι σωστό και πρέπον, προτού κάποιος κάνει έρωτα, να μπορεί, εάν του ζητηθεί, να φτιάξει στον/στην σύντροφό του το πρωί που θα ξυπνήσουν μια κανονική ομελέτα. Και ίσως θα έπρεπε, η τεχνική μαγειρέματος μιας ομελέτας να σου διδάσκεται την ίδια χρονική στιγμή που μαθαίνεις πώς να πηδάς».-Δυο χρόνια τώρα κι ακόμα νομίζουμε ότι μας κάνει πλάκα. Πώς γίνεται να πεθαίνουν οι Μπουρντέν ρε φίλε; Σχολίασε η Ματούλα.