Ο νοσταλγός των Γκουλάγκ

Χρειάζονται πιστοποιητικό ψυχικής υγείας οι δημοσιογράφοι για να ασκούν το λειτούργημά τους;
 

Δεν άργησα, βέβαια, να απογοητευτώ καθώς η γρήγορη και ανοδική πορεία του άρχισε να φανερώνει γνωρίσματα του ανδρός ακριβώς αντίθετα από τα αναμενόμενα. Θα περιοριστώ στο πιο πρόσφατο, γιατί κατά τη γνώμη μου εγείρει ένα σοβαρότατο θέμα, το οποίο πρέπει να αντικρυστεί και αντιμετωπιστεί σε όλη την έκταση και το βάθος του.

Ο υπεύθυνος σύνταξης της εφημερίδας Ο Φιλελεύθερος, Άριστος Μιχαηλίδης, στην τακτική του στήλη επέκρινε την ενέργεια του κ. Κιζίλγιουρεκ, μέλους πλέον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το ΑΚΕΛ, να εισφέρει χίλια ευρώ από το προσωπικό του εισόδημα για την ανακούφιση δυσπραγούντων ξένων φοιτητών στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη. Ο κ. Μιχαηλίδης διερωτήθηκε γιατί ο Τουρκοκύπριος Ευρωβουλευτής δεν συγκινήθηκε από ξένους φοιτητές που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα στα ελεύθερα εδάφη της Δημοκρατίας κι έπρεπε να ρίξει τα χρήματά που κερδίζει χάρη στο νόμιμο κράτος, στον παράνομο κορβανά της εισβολής και της κατοχής. Επρόκειτο για μια καθόλα θεμιτή αλλά κι επιβεβλημένη κριτική στα πλαίσια του ελέγχου που έχει δικαίωμα και υποχρέωση να ασκεί ο τύπος στα δημόσια πρόσωπα σε πλουραλιστικά δημοκρατικά πολιτεύματα.

Στα ίδια πλαίσια, η εφημερίδα παραχώρησε στον κρινόμενο το δικαίωμα της απάντησης. Θα περίμενε κανείς από ένα ακαδημαϊκό και αιρετό πολιτικό να αναπτύξει με την αρμόζουσα ευπρέπεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα επιχειρήματά του, υπερασπιζόμενος τις θέσεις του.

Αντ’ αυτού τι έκανε ο κ. Κιζίλγιουρεκ; Επιστρατεύοντας κατά το δοκούν το έργο του αμερικανοεβραίου ψυχαναλυτη Άρνο Γκρούεν, προσπάθησε από την αρχή μέχρι το τέλος της απάντησής του να παρουσιάσει εκείνον που τον επέκρινε ότι είχε ψυχολογικό πρόβλημα. Ακριβώς ότι έκαναν για δεκαετίες τα ιδεολογικά ινδάλματα του κ. Κιζίλγιουρεκ, εξαποστέλλοντας στη Σιβηρία όποιον τολμούσε να επικρίνει το ολοκληρωτικό καθεστώς ή απλώς να εκφράσει ελεύθερη άποψη. Τον έβγαζαν βλαμένο που δήθεν χρειαζόταν θεραπεία. Αν ο συγκεκριμένος Ευρωβουλευτής μας είχε πιο ισχυρές εξουσίες, ο καϋμένος ο Διευθυντής Σύνταξης του «Φ» θα βρισκόταν τώρα σε κανένα Γκούλαγκ.

Μακάρι το θέμα να ήταν αστείο, αλλά δυστυχώς είναι εξαιρετικά σοβαρό και ανησυχητικό, τόσο που δεν πρέπει ούτε να περάσει απαρατήρητο ούτε να αφεθεί να πέσει στα μαλακά. Τα Γκούλαγκ και οι δημιουργοί τους αποτελούν πλέον εφιαλτικό παρελθόν και θλιβερή ανάμνηση στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού που τα έζησαν. Κι εδώ εμφανίζονται σήμερα ανάμεσά μας άνθρωποι που θέλουν να αναβιώσουν αυτές τις απάνθρωπες τακτικές στον μικρό και  ημικατεχόμενο τόπο μας. Θα ήταν λόγος ανησυχίας ακόμα κι αν ένας απλός πολίτης το έκανε, πόσο μάλλον μια σημαντική προσωπικότητα με ενεργό ρόλο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπως είναι ο κ. Κιζίλγιουρέκ.  Η αφόρητη ειρωνεία είναι ότι μας εκπροσωπεί στο Κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας ο λόγος ύπαρξης είναι η περιφρούρηση των δημοκρατικών αρχών και αξιών.

Αν ο κ. Κιζίλγιουρέκ διαθέτει το ανάλογο ήθος και σθένος, οφείλει να παραδεχτεί ότι η απάντησή του στη θεμιτή επίκριση που δέχτηκε ήταν ανάρμοστη και λανθασμένη και να την αποσύρει με δημόσια απολογία. Αν δεν το κάνει, θα επιβεβαιώσει την αναξιοσύνη του και θα μεταθέσει σε άλλους το καθήκον και την υποχρέωση να τον βάλουν στη θέση του.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία τον ανέδειξε στο Ευρωκοινοβούλιο χειραγωγώντας τις ψήφους των απλών Ακελικών, θα πρέπει να βγει και να πει αν συμφωνεί μαζί του πως, όποιος γράφει κάτι που δεν μας αρέσει πρέπει να περνά από ψυχίατρο. Το βάρος πέφτει ιδιαίτερα στον Γενικό Γραμματέα του κόμματος Άντρο Κυπριανού, ο οποίος επιδεικνύει τελευταία μεγάλο ενδιαφέρον για τους πνευματικούς ανθρώπους λόγω κορωνοϊού.

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν έχει άλλη επιλογή από του να ακυρώσει την απόφασή του – παράτυπη άλλωστε – να κρατεί την θέση του Κοσμήτορα των Ανθρωπιστικών Σπουδών ανοικτή για τον κ. Κιζίλγιουρέκ για όταν θα πάψει να είναι Ευρωβουλευτής. Σε διαφορετική περίπτωση, η συγκεκριμένη έδρα θα είναι εξ ορισμού ή διορισμού για γέλια.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Κύπρου ώφειλε να είχε ήδη αντιδράσει αυτεπάγγελτα στην πρωτοφανή ενέργεια του Νιαζί Κιζίλγιουρέκ να βγάλει ένα από τα μέλη της για δέσιμο επειδή τον επέκρινε. Τι να υποθέσει κανείς, ότι συμφωνεί μαζί του; Το ερώτημα φαντάζει πιο πελώριο για την ΕΣΚ και τον συνάδελφο Πρόεδρό της Γιώργο Φράγκο, παρά για τον ίδιο τον Κιζίλγιουρεκ.

 

Αναμένει κανείς ότι θα υπάρξει χωρίς άλλη καθυστέρηση υπεύθυνη και σαφής τοποθέτηση από την οργάνωση των δημοσιογράφων για το αν οι λειτουργοί του Τύπου χρειάζονται πιστοποιητικά ψυχικής υγείας για να ασκούν το λειτούργημά τους.