Ο Λοΐζος Πουργουρίδης γράφει πώς έφτιαξε φέτος το δικό του στεφάνι.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στολίζω το μαγιάτικο στεφάνι έτσι για το έθιμο, για να το κρεμάσω στην πόρτα μου και να μου φέρνει γούρι. Βάζω τα δυνατά μου να το κάνω όσο μπορώ πιο όμορφο. Το στολίζω με γαρίφαλα, τριαντάφυλλα, μαργαρίτες, κρίνα και ό,τι άλλα λουλούδια έχει ο κήπος μου. Φέτος σκέφτηκα να το στολίσω με διαφορετικά λουλούδια, λουλούδια από τον κήπο της καρδιάς. Θα φτιάξω ένα αλλιώτικο στεφάνι, ένα στεφάνι που θα μείνει αμάραντο, όσες μέρες κι αν περάσουν. Παράξενο δεν είναι; Ναι, γιατί όταν το κοιτάζει κάποιος, θα παίρνει δύναμη και κουράγιο και να ξεπερνά τις δυσκολίες της ζωής. Θα το στολίσω με λόγια ψυχής, με αισθήματα, με ομορφιές της ζωής, με ιδέες και σκέψεις με την αγάπη, τη χαρά την καλοσύνη, την ανεκτικότητα, την υπομονή, το κουράγιο, τη θέληση, την ελπίδα, την αφοσίωση, τη φροντίδα την έγνοια…
Ανάμεσα σ’ αυτά θα βάλω το χαμόγελο ενός παιδιού, την αγκαλιά της μάνας, το στήριγμα του πατέρα, τη φροντίδα για τον πονεμένο… Θα το στολίσω με τα χρώματα της άνοιξης, το χρυσό του ήλιου, το γαλάζιο του ουρανού, το θρόισμα του ανέμου στα φύλλα, το φλοίσβο της θάλασσας, το κελάδημα των πουλιών, τη μαγεία της φύσης. Έτσι πιστεύω θα γίνει τέλειο. Θα μου πεις, πώς είναι δυνατόν να χωρέσουν όλα αυτά σ’ ένα στεφάνι; Θα χωρέσουν, γιατί είναι αυτά που χρειαζόμαστε καθημερινά, που ομορφαίνουν τη ζωή μας και την κάνουν πιο εύκολη στις δύσκολες μέρες που περνούμε. Το παράξενο αυτό στεφάνι θα το κάμω φυλακτό, να το κρεμάσω στην καρδιά μου.
Μη μας θαμπώνουν τα φανταχτερά στεφάνια με τα ακριβά λουλούδια και στολίδια. Το απλό αυτό στεφάνι, ας το κάνουμε οδηγό στη ζωή μας. Να το κοιτάζουμε σαν μια εικόνα στις δύσκολες ώρες, να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο και να προχωρούμε μπροστά!
Όλοι μπορούμε να το στολίσουμε και να το φυλάξουμε, φτάνει να το θέλουμε… ας το κάνουμε λοιπόν!