Έτος 1868. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τους διώκτες του, ο λιποτάκτης Τζον Κάρτερ μεταφέρεται στον… Άρη, όπου βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν εμφύλιο επικών διαστάσεων για την κυριαρχία του πλανήτη. Είναι πολλά τα λεφτά (πλανήτη) Άρη! Κουβαλώντας τη ρετσινιά της μεγαλύτερης φλόπας της δεκαετίας (η Disney αποχαιρέτησε ήδη γύρω στα 200 εκατομμύρια δολάρια) ο John Carter δεν είναι η κακή ταινία που σας είπαν να αποφύγετε. Αντιθέτως, είναι πολύ καλύτερη απ’ όσο το υλικό στο οποίο βασίστηκε (το pulp του Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ) θα της επέτρεπε να είναι! Η μεγάλη ατυχία του ντισνεϊκού μεγαθήριου είναι οι απροκάλυπτες ομοιότητες με sci-fi ακρογωνιαίους λίθους όπως το Star Wars και το Avatar και λέμε ατυχία (ή ειρωνεία όπως αποδείχθηκε) γιατί αμφότερα τα δημοφιλή blockbusters
ξεσήκωσαν ολόκληρες θεματικές από το βιβλίο που κυκλοφόρησε ακριβώς έναν αιώνα πριν! Διαθέτει όλα εκείνα τα συστατικά μιας συναρπαστικής sci-fi περιπέτειας που σε κρατάει ικανοποιημένο για κοντά δυόμιση ώρες και χωρίς να βαρεθείς στιγμή: Ένα συμπαθή αντισυμβατικό ήρωα, χαριτωμένα εξωγήινα πλάσματα αλλά και τερατώδη, μια πρωτόγονη αλλά γενναία φυλή που θα διδάξει και θα διδαχθεί από τον ήρωα, μια «καλή αυτοκρατορία» που κινδυνεύει από την κακή, μια γοητευτική πριγκίπισσα που θέλει κάθε τρεις και λίγο διάσωση κι ένας γραφικός κακός που παίρνει στο τέλος ότι του αξίζει. Προσθέσετε σε όλα αυτά τα αρτιότερα εφέ και τα πιο εξωπραγματικά σκηνικά που είδαμε μέχρι τότε (καταλαβαίνεις με τη μία που πήγαν τα λεφτά) κι έχεις το ίσως πιο misguided blockbuster στην ιστορία του σινεμά. Μακάρι όλες οι πραγματικά κακές ταινίες να έδειχναν τόσο καλές. Μ.Ν.
 
10.15 MM ΑΝΤ1
ΕΠΙΣΤ. ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (ΗΠΑ, 2012)
Σκηνοθεσία: Άντριου Στάντον
Παίζουν: Τέιλορ Κιτς, Λιν Κόλινς
Διάρκεια: 127’