Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ Τουρκία προχώρησε και εξέδωσε νέα παράτυπη NΑVTEX, για γεώτρηση που θα πραγματοποιήσει το πλωτό γεωτρύπανο «Γιαβούζ» στα νοτιοδυτικά της Κύπρου. Αποτελεί συνέχεια της γεώτρησης που πραγματοποιείται τους τελευταίους μήνες στο θαλασσοτεμάχιο 6 της κυπριακής ΑΟΖ. Οι εργασίες, όπως συναφώς αναφέρεται, θα συνεχιστούν μέχρι τις 20 Αυγούστου 2020. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια των επεκτατικών σχεδιασμών της κατοχικής Τουρκίας και όπως σε δηλώσει του ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, «είναι ένα ισχυρό μήνυμα προς την Ευρώπη, τι εννοούν (οι Τούρκοι) όταν λένε ότι επιδιώκουν τάχα διάλογο και ότι τάχα προσπαθούν με κάθε τρόπο να είναι σύννομοι με το διεθνές δίκαιο». Ο Πρόεδρος ανέφερε πως θέσει το θέμα στο διήμερο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο συνέρχεται στις Βρυξέλλες.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως η Άγκυρα κινείται σχεδόν ανενόχλητα στους σχεδιασμούς της και δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει τη στάση της. Για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών Κρίστοφερ Μπούργκερ, η χώρα του οποίου προεδρεύει αυτό το εξάμηνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχολιάζοντας την εξέλιξη με τη νέα NΑVTEX, έσπευσε να δηλώσει πως είναι λάθος μήνυμα από πλευράς Τουρκίας. Τόνισε ότι η Ε.Ε. αναμένει από την Τουρκία ένα «θετικό μήνυμα αποκλιμάκωσης της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο». Μια τέτοια δήλωση πώς θα την εισπράξει η κατοχική Τουρκία; Πώς, άραγε, εισέπραξε η Άγκυρα τα όσα αναφέρθηκαν από τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, όταν επισκέφθηκε την τουρκική κυβέρνηση;
Η ΑΓΚΥΡΑ προ πολλού αντιλήφθηκε πως οι σχεδιασμοί της δεν αντιμετωπίζουν σημαντική αντίδραση. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Είναι προφανές πως από το βαθμό και την ένταση των παρεμβάσεων, των αντιδράσεων καθορίζει και η κατοχική δύναμη την τακτική της. Και η τακτική της είναι αυτή, την οποία παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες.
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ της Τουρκίας δεν θα αλλάξει όσο δεν αισθάνεται αποφασιστικές αντιδράσεις και δεν έχει κανένα κόστος για τις παράνομες δράσεις της. Πολλοί αναφέρονται στο γεγονός ότι, για παράδειγμα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα δεν επιτρέπουν μια ενιαία στάση και πολιτική. Αυτό είναι αλήθεια και δεν αφορά μόνο την Τουρκία και όσα κάνει σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Αφορά κι άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Είναι γι’ αυτό και δεν υπάρχει επί της ουσίας ενιαία εξωτερική πολιτική.
ΤΟΥΤΟ, όμως, δεν σημαίνει πως αυτή η κατάσταση θα συνεχισθεί, θα γίνεται ανεκτή από τα κράτη-μέλη. Σήμερα είναι η επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, αύριο, ίσως, όμως ενδέχεται η Άγκυρα να στραφεί και κατά άλλων κρατών-μελών. Γιατί σε αυτό το αποτέλεσμα οδηγεί η ανοχή και τα λανθασμένα μηνύματα που στέλνονται. Εάν, σήμερα, υπάρξει αντίδραση θα αποτραπούν τα χειρότερα για όλους. Αυτό προφανώς και το αντιλαμβάνονται οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για προφανείς, όμως, λόγους δεν θέλουν να το παραδεχθούν γιατί τότε θα πρέπει να κινηθούν, ενεργήσουν, αποφασίσουν.
