North Country

Η Τζόσι Ειμς είναι μια ανύπαντρη μητέρα που επιστρέφει στη γενέτειρά της και βρίσκει δουλειά ως εργάτρια στο τοπικό ανδροκρατούμενο ορυχείο σιδήρου. Ωστόσο, μαζί με άλλες συναδέλφους της αντιμετωπίζουν συστηματική σεξουαλική παρενόχληση. Το 1975 τα ορυχεία της Μινεσότα δέχτηκαν πρώτη φορά εργάτριες, γεγονός που εξόργισε τους άντρες εργαζόμενους. Θέλοντας να τις αποθαρρύνουν, αλλά και στο πλαίσιο της νοοτροπίας του αρσενικού, έκαναν καθημερινή πρακτική τα πρόστυχα σχόλια και τα καψόνια εις βάρος των γυναικών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Λόις Τζένσον μήνυσε τα ορυχεία Έβελεθ καταφέρνοντας να συσπειρώσει και άλλες γυναίκες. Έτσι, υποβλήθηκε η πρώτη ομαδική αγωγή για σεξουαλική παρενόχληση σε εργασιακό χώρο και δημιουργήθηκε προηγούμενο, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το μετέπειτα νομικό πλαίσιο για τέτοιου είδους υποθέσεις. Αυτό το καλογυρισμένο δράμα της Νίκι Κάρο (Whale rider) κινείται πιστά στα πρότυπα του θηλυκού σινεμά καταγγελίας (είδος που μας έδωσε διαμάντια όπως η «Νόρμα Ρέι» και η «Έριν Μπρόκοβιτς») και στοχεύει στο ταρακούνημα και τον προβληματισμό του (άρρενος κυρίως) θεατή. Τα καψόνια που υπόκεινται οι ηρωίδες μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα βίαια (έξυπνη η κίνηση της σκηνοθέτιδας να μην υποκύψει στον πειρασμό της υπερβολής) αλλά μερικά είναι τόσο χυδαία και προσβλητικά που ακόμα και ο άντρας-θεατής αρχίζει να αισθάνεται άβολα και ντροπιασμένος για μερικούς εκπροσώπους του φύλου του. Όμως όλη η δύναμη του φιλμ κρύβεται στις στέρεες ερμηνείες και κυρίως σε αυτή της πρωταγωνίστριας Σαρλίζ Θέρον (που απέσπασε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ). Ένα δυνατό δράμα που αξίζει να προσέξετε. Μ.Ν.