Μόλις διάβασα πως μερίδα πολιτών αντέδρασε στην επίσκεψη του Ποντίφικα στην Κύπρο δηλώνοντας πως είναι “Persona non Grata”… καμάρωσα σαν γύφτικο σκεπάρνι!
Βλέπετε, μια φορά κι ένα καιρό η αφεντομουτσουνάρα μου άστραφτε και βροντούσε στην τηλεόραση, παρουσιάζοντας ένα talk show που έφερε το όνομα… «Persona & Persona non Grata». Δικαιολογημένα λοιπόν θεώρησα πως το άρθρο της εφημερίδας αφορούσε την αφεντιά μου. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να χρησιμοποιούν τον τίτλο της δικής μου τηλεοπτικής εκπομπής κι εγώ να μένω άθροος· άστομος μουγγός και γλωσσοδεμένος!
Για όλους όσους δεν γνωρίζουν την ακριβή σημασία της λατινικής αυτής φράσης, τους πληροφορώ πως σημαίνει «ανεπιθύμητο πρόσωπο». Όχι πως χαμπαριάζω από λατινικά. Τσάτρα πάτρα… έψαξα το θέμα και βρήκα άκρη.
Τώρα γιατί κάποιοι αποκαλούν το επίσκοπο της Ρώμης «ανεπιθύμητο πρόσωπο» μου είναι δύσκολο να το καταλάβω. Ούτε και μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι πνευματικοί πατέρες και άλλοι ευρυμαθείς Έλληνες κατηγορούν τον Ποντίφικα πως είναι «προαγωγός της νέας τάξης πραγμάτων»… Πως είναι «αιρετικός»… Πως αυτός «θα είναι η αιτία των επερχόμενων κακών στον κόσμο» και με αλλοφροσύνη ξελαρυγγιάζονται φωνάζοντας… «έξω ο Πάπας από την Κύπρο».
Δεν χρειάστηκε και πολύ. Με πιάσαν τα διαόλια μου πάλι! Μου ανέβηκε η πίεση κι άρχισα να βγάζω αφρούς από το στόμα. «Εξεμάνην» που έλεγε κι η θεία μου η Ερμιόνη πριν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο κι αποδημήσει εις Κύριον…
Έλυσα το ζωνάρι έτοιμος για καυγά…
Όπως πάμε, σε λίγο θα κατηγορήσουμε τον Ποντίφικα, πως για την μετάλλαξη του Covid-19 από «Όμικρον» σε «Πι» – μετάλλαξη η οποία αναπότρεπτα θα ακολουθήσει – θα φταίει ο Πάπας! Τι άλλο να… «πι» κανείς εκτός από το να βάλει την κασέτα και να παλιλλογήσει τα λόγια του Σαίξπηρ…
To «πι» or not to «πι»…
Δεν μπορούμε ρε παιδί μου μια φορά στην ζωή μας να δούμε τα πράγματα με ευθυκρισία; Με σωφροσύνη; Να δούμε το δάσος;
Μια εκφανής, αξιοσέβαστη και κοσμοξάκουστη προσωπικότητα επισκέφθηκε το νησί μας! Όλα τα φώτα στράφηκαν στη Κύπρο και φώτισαν το διαμάντι της Μεσογείου, όπως ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος αποκάλεσε την Κύπρο. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτης παρακολούθησαν στους δέχτες των τηλεοράσεων τους την άφιξη του Ποντίφικα στο νησί, άκουσαν τον Πρόεδρο της ελλείπουσας Κυπριακής Δημοκρατίας να μιλά για εισβολή και κατοχή και τον Αρχιεπίσκοπο να επισημαίνει τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατακτητών. Αλήθεια, πόσο συχνά μας δίνεται μια τόσο υψίστης σπουδαιότητας ευκαιρία να προβάλουμε το εθνικό μας βάσανο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης;
Εξάλλου, ο άγιος Πατέρας της Καθολικής εκκλησίας, αφού άκουσε με κατανόηση τα κλαψουρίσματα, τα μουρ μουρ και τα παράπονα μας, το μόνο που ξεστόμισε ο άνθρωπος στην αντιφώνηση του ήταν την λέξη…
ΑΓΑΠΗ!
Κι εμείς, οι αυτοχειροτόνητοι «καλοί χριστιανοί»… με τον σταυρό στο ένα χέρι, χολή και όξο στο άλλο, χύνουμε φαρμάκι κι ωρυόμενοι φωνάζουμε…
«Όξω απ’ εδώ σατανά»!
Γιατί τόση κακότητα… τόση εμπάθεια τόσο φανατισμός; Ο ίδιος ο Χριστός ως Κύριος και Σωτήρας, για αγάπη κι αδελφοσύνη μας μίλησε. Το σχίσμα της χριστιανοσύνης και η δημιουργία δογμάτων εντός της χριστιανικής πίστης όπως– η Ορθόδοξη εκκλησία, η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, το Λουθηρανικό δόγμα, ο Προτεσταντισμός, οι Πρεσβυτεριανοί, οι Αγγλικανοί κ.α. – ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΟ είναι! Δημιούργημα της αλαζονείας και υψηλοφροσύνης αρχομανών ιεραρχών. Κι η αδυναμία των «εκκλησιών» να εξαλείψουν τις δογματικές τους διαφορές και να σταματήσουν το ανάθεμα των αφορισμών και των καθαιρέσεων, οφείλεται και πάλι στις εγωκεντρικές επιδιώξεις αρχομανών αρχιποιμένων!
Ένας είναι ο Χριστός! Και μια η διδασκαλία Του…
Η ΑΓΑΠΗ!
Καλά… Κι εσένα τι σε έπιασε έτσι ξαφνικά Σιδερά και αποφάσισες να κάνεις τον «συνήγορο του διαβόλου» στον… «όξω απ’ εδώ»;
Δεν ξέρω! Από τότε που έκλεισα τα 60 με το παραμικρό αψώνω. Γίνομαι πυρ και μανία! Μεταξύ μας, τα νεύρα μου ίσως να οφείλονται στην κρίση μέσης ηλικίας και στην ανδρόπαυση – π ανάθεμα την – η οποία, εκεί που πρέπει να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, προβάλλει μπροστά μου σαν τον φάντη μπαστούνι και μου κόβει τα γόνατα…
Πάλι…
Ίσως αυτό που πραγματικά φταίει, να είναι η αρθριτική ακαμψία που βασανίζει την μέση μου εδώ και καιρό, και το γεγονός πως την ώρα που περπατώ… «κατσιαρίζω»…
Η πάλι…
Η γκρίνια μου να οφείλεται στο βάσανο που αντιμετωπίζουν κι άλλοι εξηντάρηδες και εβδομηντάρηδες παίδαροι σαν του λόγου μου, οι οποίοι κάθε πέντε λεπτά τρέχουν στο «ανακουφιστήριο» σιγοσφυρίζοντας το άσμα του Ζαμπέτα… «σταλιά-σταλιά»!
Τι λέγαμε;
Α! Ναι… για τον Πάπα, την επίσκεψη του στην Κύπρο και την επίθεση που δέχθηκε από μερίδα φανατικών Ρασπούτιν και Ελληνορθόδοξων σταυροφόρων οι οποίοι συνεχίζουν να ζουν στο μεσαίωνα. Κι αντί να υπηρετούν τον Χριστό και την αγάπη, με κακόνοια υπηρετούν τον φανατισμό και την δική τους μισαλλοδοξία.
I rest my case…
Τίποτα άλλο δεν έχω να πω επί του θέματος εκτός… Τελευταία διαπιστώνω πως έχω γίνει δύστροπος· μίζερος και κλαψιάρης.
«A grumpy old man»!
Όλα μου φταίνε! Βλέπετε όποια πέτρα κι αν σηκώσω όλο και κάποιο Watergate θα βρω από κάτω. Οικονομικά εγκλήματα… Αποβορβόρωση της δημόσιας ζωής… Εκμαυλισμό συνειδήσεων… Σαπρότητα της κρατικής μηχανής!
Παντού βρόμα και δυσοσμία…
Δεν ξέρω! Ίσως να πρέπει να επισκεφθώ κάποιο ψυχίατρο. Κρίμα που δεν βρίσκεται στην ζωή ο Γιάγκος Μικελλίδης… Ντόμπρος, ακρατόστομος και Αριστοφανικός καθώς ήταν θα μου ζητούσε να ρίξω κι εγώ κανένα τσεκουράτο μπινελίκι να μου περάσει το στρες…
Θυμάμαι όταν μια μέρα τον άκουσα να λέει στην τηλεόραση … «Ζούμε σε μια χώρα μπαγαπόντηδων… Να αρπάξουν… Να φαν το βυζί της μάνας τους (…) Οι Κύπριοι είμαστε όλοι κλέφτες…» σηκώθηκαν και οι τρεις απομείνασες τρίχες της κεφαλής μου!
Με ένα πράγμα διαφωνώ μόνο από τα ξεράσματα που διατύπωσε το απύλωτο στόμα του κατά τα άλλα συμπαθέστατου ψυχίατρου…
Δεν είμαστε όλοι κλέφτες!
Θέλω να πιστεύω πως οι πλείστοι Κύπριοι είμαστε τίμιοι. Νομοταγείς. Έχουμε ηθικές αρχές και χρηστοήθεια. Ένα είναι το έγκλημα μας…
Θεωρούμε πως το ρουσφέτι είναι τρόπος ζωής. Αποδεχτό! Μεταλλάχθηκε και κυκλοφόρησε ανάμεσα μας πιο γρήγορα κι από το Covid-19. Επιδημία κι αυτό. Χειρότερο κι από την φυματίωση, την λέπρα και την χολέρα. Γιατί μόλις χρειαστούμε κάτι παίρνουμε αμέσως τον «φιλάρα» μας υπουργό… την «κουμπάρα» μας την βουλευτίνα… τον «κολλητό» μας δήμαρχο… και το ρουσφέτι καλά κρατεί.
Επιτρέψαμε στους πολιτευτές και στην άρχουσα τάξη να μας χώσουν στο τσεπάκι τους. Και μόλις χρειαστούν ψήφους, ζητούν από τους «πελάτες» τους να τρέξουν οικογενειακώς να τους ψηφίσουν. Βλέπεται είμαστε φιλότιμος λαός. Θέλουμε να ανταποδώσουν την εξυπηρέτηση που μας έκαναν. Καμιά σημασία δεν έχει αν οι «φίλοι» μας το αξίζουν η όχι. Η αν έχουν κι αυτοί λερωμένη την φωλιά τους. Αν ανήκουν και αυτοί στην αποσάθρωση της εξουσίας και την σαπίλα του πολιτικού μας συστήματος…
Η Κύπρος έχει γίνει μαγαζί. Μπακάλικο. Σουπερμάρκετ. Ένα συν ένα δωρεάν! Με αποτέλεσμα (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να μας κυβερνούν σκάρτοι… Βρόμικοι πολιτικάντηδες και φαύλοι κομματάρχες…
Ποιητής είμαι. Συνεχίζω να ονειρεύομαι όμως. Να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα αποβάλουμε το σύνδρομο της ρουσφετοκρατίας. Πως στις επόμενες εκλογές θα ψηφίζουμε με γνώμονα το καλό του τόπου και όχι τα προσωπικά μας συμφέροντα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αποβάλουμε από το DNA μας το ρουσφέτι και να σβήσουμε από το μητρώο μας την βαριά κατηγορία του Γιάγκου Μικελλίδη πως…
«Οι Κύπριοι είμαστε όλοι κλέφτες!»
* Επίτιμος Καθηγητής / Βραβευμένος Συγγραφέας / Σεναριογράφος / Λιμπρετίστας / Ποιητής / Συνθέτης / Δημοσιογράφος / Θεατρικός Σκηνοθέτης & Παραγωγός / Βραβευμένος Τραγουδιστής / Πρόεδρος του συνδέσμου «Χάρισμα» / Μέλος της UNESCO τεχνών, λόγου και επιστημών Ελλάδος
