Σκέψεις του Μάριου Χριστοφίδη ενόψει της άτυπης πενταμερούς στη Γενεύη που έχει συγκαλέσει ο ΓΓ του ΟΗΕ.

Φαίνεται ότι από τις δηλώσεις για λύση δυο κρατών των διαφόρων Τούρκων αξιωματούχων, του Τατάρ και την τελευταία του Ερντογάν «τη δέχεστε ή όχι», η Άτυπη πενταμερής πάει να καταστεί άτοπη διάσκεψη. Ερντογάν στα τουρκικά σημάνει «τολμηρός, πολεμιστής, μαχητής» και το έχει πιστέψει.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Τουρκία παίζει πολύ καλό διπλωματικό πόκερ και γι’ αυτό με τα δύο κράτη μπλοφάρει. Στη Τουρκία δεν συμφέρουν τα δύο κράτη, διότι με τέτοια λύση δεν θα ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο που είναι ο στόχος της από το 1956. Η Τουρκία προβάλλει τα δύο κράτη για να εισπράξει όσα μπορεί περισσότερα από την αποκεντρωμένη του Αναστασιάδη. Με συνομοσπονδία ή Ομοσπονδία (Χαλαρωτάτη) ή στάτους κβο, η Τουρκία κερδίζει και εμείς χάνουμε. Δυστυχώς, η Τουρκια ήλθε στην Κυπρο για να μείνει και μόνο με πόλεμο και στη πλευρά των ηττημένων φεύγει όπως έγινε με τα Επτάνησα, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη.

Οι ηγέτες μας από την τουρκανταρσία το 1964 πελαγοδρομούν χωρίς να μελετήσουν εις βάθος αυτές τις πραγματικότητες και είναι ο κύριος λόγος για τα χάλια μας στο Κυπριακό.

Ο διαπραγματευτής μας Αναστασιάδης ζήτησε μετά από 57 χρόνια συνομιλιών από τη διαπραγματευτική ομάδα να μελετήσει εις βάθος τις τουρκικές θέσεις και να τον συμβουλεύσει. Αυτή ενέργεια του Αναστασιάδη είναι τουλάχιστον αστεία αν όχι παιδαριώδης, διότι ακόμα «και οι λύμπουροι» γνωρίζουν τις θέσεις και προθέσεις της Τουρκίας που είναι καθαρές ως κρύσταλλο. Ο Αναστασιάδης, αφού αποφάσισε να προτείνει αποκεντρωμένη, θα έπρεπε να ζητήσει μελέτη των εξουσιών που θα πρέπει να παραμείνουν στην κεντρική κυβέρνηση για να μην επηρεαστεί αρνητικά το ομοσπονδιακό σύστημα και να μετατραπεί σε λεγόμενη -ανύπαρκτη διεθνώς- Συνομοσπονδιακή Ομοσπονδία (αγγλική έμπνευση όπως η Ζυρίχη και η ΔΔΟ).

Αναφέρομαι σε Αναστασιάδη και όχι στον Πρόεδρο, διότι σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΣΑ είναι ως ηγέτης της ε/κ κοινότητας που λαμβάνει μέρος στις συνομιλίες. 

Είναι τώρα ευκαιρία με την κωλυσιεργία του Γκουτέρες να καλέσει την Άτυπη, να του πούμε ξεκάθαρα ότι δεν πάμε σε τέτοια διάσκεψη αφού οι Τούρκοι με την επιμονή τους για δύο κράτη έχουν τορπιλίσει το αποτέλεσμα με σίγουρο αδιέξοδο.

Η μπάλα τώρα με τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι στο γήπεδο του Εθνικού Συμβουλίου για να αποφασίσει επαγγελματικούς χειρισμούς  και όχι ως συνήθως ερασιτεχνισμούς και διαφωνίες. Είναι καιρός να συμπεριφερθούν με σοβαρότητα και να θυμηθούν το «εν τη ενώσει η ισχύς». Αμφιβάλλω όμως ότι θα το πράξουν διότι η μόνη τους έννοια είναι το κόμμα και όχι η Κύπρος (Χριστόφιον / «Το κόμμα και τα μμάθκια σας Άντρο»).

Σε μια περίοδο κρίσης το 1858 ο Αβραάμ Λίνκολν, τότε γερουσιαστής, σε ομιλία του είπε «a house divided against itself cannot stand». Θα μπορούσαν οι πολιτικοί μας να ακολουθήσουν τη δήλωση του Λινκολν (πρόεδρος των ΗΠΑ 1861-1865, κατά τον αμερικανικό εμφύλιο), αφού πράγματι βρισκόμαστε σε κρίση στο Κυπριακό που ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία που πολλοί όμως πιστεύουν ότι δεν μπορεί να είναι. Μπορεί να μην είναι η τελευταία ευκαιρία, αλλά σίγουρα είναι η ευκαιρία για αλλαγή στρατηγικής/ τακτικής (εισβολή/ κατοχή).

Θα δράξουν αυτή την ευκαιρία οι μέχρι τώρα αποδεδειγμένα άσχετοι πολιτικοί και πολιτικάντηδες; Πολύ δύσκολο! Χρειαζόμαστε Προστάτη για την άμυνα μας και για να μπορούμε να διαπραγματευτούμε επί ίσοις όροις με την παντοδύναμη έναντι μας Τουρκία.

Αυτή ειναι η Κυπρος.