Μέσα σε τούτες τις αλλόκοτες μέρες που ζούμε, η φωνή του Βάσου Λυσσαρίδη, μεστή με τα εκατό της χρόνια, μας λείπει πολύ. Γιατί εκείνη σίγουρα θα έθετε μπροστά μας την «άλλη όψη των πραγμάτων», εκείνη την όψη που μόνο οι ποιητές και οι αληθινοί δημιουργοί μπορούν να δουν! Σε τούτη την επικίνδυνη στροφή της Ιστορίας που η αγνωμοσύνη μεγαλουργεί και η ευχαριστία πλείστες όσες φορές αναδεικνύεται σε αδυναμία, εμείς ευχαριστούμε εσένα Γιατρέ μας που υπάρχεις στη ζωή μας… που υπάρχεις για την Κύπρο μας. Ένα μόνο πράγμα ζήτησε επιτακτικά, απαίτησε θα έλεγα, ο άνθρωπος που για εκατό γεμάτα χρόνια μόνο να δίνει γνωρίζει. Ζήτησε κι αναζητεί ακόμη… λαό!
Ζητείται λαός! Αυτό μας πρόσταξε! Λόγος βαρύς σαν Ιστορία! Μια πολυσήμαντη επιταγή ως άλλη αντίδραση, απάντηση, ή σχολιασμό σε όσα τραγικά καθημερινά και διαχρονικά τεκταινόμενα στην πολιτική και γεωστρατηγική αρένα κατατίθενται ως προβληματισμός ενώπιόν του. Σε όσα μια ζωή με ανεξίτηλα τα στίγματα της καταξίωσής του καταστάλαξε μέσα του. Στο λυκόφως των εκατό του χρόνων…
Ζητείται λαός!
Να μπει μπροστά και ν’ ανακόψει το φάντασμα του φασισμού που μια επιδημιολογική κρίση σήμερα, φαίνεται ικανή να τον ντύσει με ένα αλλόκοτο μανδύα. Έταξε η μοίρα στον φέρελπι τότε γιατρό, τον αγωνιστή της ΕΟΚΑ και τον κοκκινοσκούφη του Πενταδάκτυλου να σηκώσει το βάρος μιας γενιάς και να υπερασπιστεί με την ψυχή, με το σώμα και το παράδειγμά του την υπόσταση της νεόδμητης και επιμελώς ατελούς Κυπριακής Δημοκρατίας που λίγοι πίστεψαν και ετεροχρονισμένα οικειοποιήθηκαν. Και εκείνος ο λίγος αλλά εκλεκτός λαός, ο λαός του Λυσσαρίδη δεν είχε ποτέ τα ψηλά ποσοστά της θεσμικής εξουσίας και των ξενοκίνητων πολιτικών σχημάτων αλλά είχε το ειδικό βάρος που έχει ο χρυσός και το ατσάλι. Που ήταν πάντα σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης. Αυτός ο λαός ο πικρός, με τον άδικο σταυρό στον ώμο που τον όρισε η μοίρα να κουβαλά το βάρος των αμαρτιών μιας γενιάς και να κρατήσει ορθή απέναντι στον φασισμό την πατρίδα το 1974 αντέχοντας μετα-πραξικοπήματα και νεκροθάφτες της δημοκρατίας, καλείται διαχρονικά να βγάλει από τη βαθιά τρύπα της σύγχρονης «πολυφωνίας» τάχα μου και της παρεξηγημένης ανοχής το φίδι που σκόπιμα εξέθρεψε η δεξιά του ΔΗΣΥ και επιμελώς ανάστησε η δήθεν αριστερά του ΑΚΕΛ με τις σκηνοθετημένες δήθεν αντιπαραθέσεις.
Σήμερα δεν ζητείται μόνο λαός! Αναζητείται και Ιστορία!
Να αναχαιτίσει τη λαίλαπα του εθνικού εξευτελισμού που διαγράφεται με την έκδηλη ανοχή της εξόφθαλμης εισβολής στη δική μας γαλάζια, την καταγάλανη πατρίδα, ενώ μαζικά και σιωπηλά ηγεσίες χώνονται στο λούκι της παρερμηνευμένης υγειονομικής κρίσης. Για χρόνια γαλουχούσε ο Γιατρός αυτό τον λαό με νουνεχείς οδηγίες για τη σημασία της γεωστρατηγικής που αναδεικνύεται σε γεωπολιτική και τόνιζε προφητικά τη σημασία της ελάχιστης αποτρεπτικής ισχύος, εφαρμόζοντας το ιστορικό πως «αν θέλεις ειρήνη θα πρέπει να ετοιμάζεσαι για πόλεμο». Οι σημερινοί και χθεσινοί κρατούντες χλεύαζαν και τον χαρακτήριζαν λίγο-πολύ γραφικό και πολεμοχαρή. Μας άφησαν χωρίς σπίτι και χωρίς κάστρο για να μας αφήσουν τώρα και χωρίς εθνικό πλούτο και χωρίς εθνική αξιοπρέπεια. Μόνο που η πανδημία θα πάψει σε λίγο να είναι πρόσχημα.
Ζητείται λαός κι αναζητείται και Ιστορία!
Να ορθώσει το ανάστημα και τη γροθιά μπροστά στα «συντροφικά» μαχαιρώματα από δήθεν αριστερούς και δήθεν αντιφασίστες που ποτέ δεν άντεξαν τη σύγκριση με το μεγαλείο του αιώνιου έφηβου, την καθαρότητα του σοσιαλιστικού του βάθους. Γιατί εκείνος γνώριζε, και γνωρίζει ακόμη, πώς να τιμά και να προσκυνά πατρίδες χωρίς να γίνεται σωβινιστής, πώς να αναδεικνύει λαούς-μπροστάρηδες χωρίς να γίνεται ισοπεδωτικά διεθνιστής, παραμένοντας πατριώτης και στρατιώτης του κόσμου. Γιατί πρώτος διέγνωσε σαν αλάνθαστος Γιατρός πως δεν μπορείς να είσαι αριστερός και σοσιαλιστής σαν ξεκληρίζεις λαούς πίσω από τη βαριά σκιά του σιδηρού παραπετάσματος ή σαν αρνείσαι στον δικό σου λαό το δικαίωμα να έχει τη γη του ελεύθερη, το δικαίωμα να υπερασπίζεται τα ριζιμιά του κύρη του, ενώ ανέχεσαι και χειροκροτείς σαν ετερόκλητοι επιβραβευμένοι απάτριδες αποκαλούν τούτα τα χώματα «καταραμένα»!
Ζητείται λαός και αναζητείται και Ιστορία!
Λαός που να αναδεικνύεται ο ίδιος σε ξίφος και δόρυ. Που να χαράσσει βαθιές τομές σε ένα σύστημα σαθρό μιας κατ’ επίφαση δημοκρατίας που ξεκίνησε στραβά και στραβά αρμενίζει. Ένας λαός που ανασυντάσσεται για να διαπερνά την ασύγγνωστη ενδοτικότητα και την υποτέλεια σε τουρκοφρενείς επιταγές που τον κατατρέχουν κι από όταν ακόμη αγωνιζόταν σύσσωμος απέναντι στον Άγγλο δυνάστη. Γιατί δεν του συγχωρέθηκε ποτέ αυτό το… θράσος των Αυξεντίου και των Παλληκαρίδηδων να ενοχλούν αυτοκρατορίες και κοσμοκρατορίες. Που σήμερα μετεξελίχτηκαν σε μονοκρατορίες συμφερόντων και βρίσκουν συμμάχους τους λάγνους της εξουσίας που διαγράφουν λαούς και πατρίδες στο βωμό του πλουτοκρατικού διεθνισμού, δίχως όρια ανάμεσα σε τάχα μου ιδεολογίες και στρατόπεδα. Γαλάζιοι και κόκκινοι φασισμοί ενωμένοι στην πλουτοκρατία και τον αντεθνικό ενδοτισμό.
Ξίφος του ηγέτη ο λαός του! Και το στιβαρό χέρι του Βάσου Λυσσαρίδη είναι τώρα οπλισμένο όσο ποτέ άλλοτε. Καμιά πανδημία δεν μπορεί να μας αποπροσανατολίσει! Ο Πενταδάκτυλος δεν στέργει να περιμένει άλλο!
Αλλιώς περιμέναμε τα εκατοστά σου γενέθλια, Γιατρέ μας! Αλλά εις πείσμα των καιρών, ο λαός σου, Γιατρέ μας, σύσσωμος δηλώνει παρών! Και βρίσκεται όπως πάντα, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας!
*Μέλος Π.Γ. Κ.Σ. ΕΔΕΚ
