Τόλμησε να μιλήσει για επάνοδο στην Κυπριακή Δημοκρατία και ενιαίο κράτος ο Γιώργος Κολοκασίδης -λέω «τόλμησε» γιατί σήμερα επικράτησε το αφήγημα πως όποιος μιλήσει για ενιαίο κράτος είναι ακραίος- κι άρχισαν διάφοροι να κάνουν αναλύσεις για να εξηγήσουν ότι αυτοί που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο θέλουν να επικρατήσει η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων στη μειοψηφία των Τουρκοκυπρίων. Διότι στο ενιαίο κράτος οι Τ/κ δεν θα έχουν καμιά δυνατότητα να συμμετέχουν στη διοίκηση του κράτους (Κυβέρνηση, Βουλή) και δεν θα μπορούν να αποφασίζουν για τίποτα. Όσα λένε οι Τ/κ τα επαναλαμβάνουν και Ε/κ. 

Αυτό που είπε ο Κολοκασίδης, βέβαια, είναι ότι αν η λύση που αναζητούμε πρέπει να περιέχει κάποια βασικά στοιχεία, όπως η κατοχύρωση των τριών ελευθεριών για όλους τους νόμιμους κατοίκους (εγκατάστασης, νομής περιουσίας και διακίνησης), «που πάντα διεκδικούσαμε», μία ισχυρή Κυβέρνηση, αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και διακοπή εγγυήσεων, αποχώρηση εποίκων, «εκτός κάποιων ανθρωπιστικών περιπτώσεων», τότε «η ΔΔΟ δεν τα διασφαλίζει όλα αυτά». Ενώ «σίγουρα το ενιαίο κράτος πληροί αυτές τις προϋποθέσεις που θέτω, αλλά ακόμα και στοιχεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή και ομοσπονδιακά μπορούν να υπάρξουν. Φτάνει να μην επηρεάζεται η ενότητα του ενός κράτους και η συνοχή του» (εφ. Πολίτης, 19/6/2022).

Τις προϋποθέσεις που αναφέρει ο κ. Κολοκασίδης τις υποστηρίζουν όλοι οι πολιτικοί και οι κομματικοί ταγοί. Δεν άκουσα κανέναν να λέει το αντίθετο. Επομένως, είναι οι υπόλοιποι που πρέπει να απαντήσουν αν αυτά διασφαλίζονται με τη ΔΔΟ. Όμως, αυτοί που έσπευσαν να του απαντήσουν επειδή μίλησε για ενιαίο κράτος, σχολιάζουν μόνο ότι αυτό βλάπτει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, επομένως ούτε να περνά από το μυαλό μας.

Θεωρίες, φυσικά, σε κάθε περίπτωση, διότι εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε από κοινού οι δυο κοινότητες μια δημοκρατική, λειτουργική και βιώσιμη λύση (το «δίκαιη λύση» αφαιρέθηκε από το λεξιλόγιο μας), αλλά έστω και στις θεωρίες, αυτό που έπρεπε πρώτα από όλα να απασχολεί τους προβληματισμούς μας είναι το γεγονός ότι ο ουσιαστικός λόγος που δεν λειτούργησε το Σύνταγμα του ‘60 και μας οδήγησε στα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν, ήταν ακριβώς οι φυλετικοί και θρησκευτικοί διαχωρισμοί που μας επιβλήθηκαν. Και αν όντως αγωνιούσαμε όλοι για το μέλλον των ανθρώπων της Κύπρου, όλων των κοινοτήτων, αυτό που θα έπρεπε να αποζητούμε θα ήταν τον τρόπο για να καταργήσουμε τους διαχωρισμούς. Εμείς, αντίθετα, αυτό που αναζητούσαμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν πώς θα προσαρμόσουμε τους διαχωρισμούς στα σημερινά δεδομένα. Στα δεδομένα της κατοχής. Διότι αυτό απαιτούσε η Τουρκία κι εμείς αναζητούσαμε επιχειρήματα να το στηρίξουμε.

Τώρα, μας λένε ότι το ενιαίο κράτος δεν είναι δημοκρατία διότι οι Ελληνοκύπριοι ως πλειοψηφία θα αποφασίζουν για τα πάντα και οι Τουρκοκύπριοι ως μειοψηφία δεν θα εκλέγονται σε καμιά θέση εξουσίας. Όμως, ας σκεφτούμε τι θα συνέβαινε αν είχαμε πραγματική δημοκρατία και την στήριζαν και οι δυο κοινότητες χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις. Οι Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι είναι πάνω από 80.000. Θα τους αγνοούσαν τα κόμματα; Εδώ δεν αγνοούν το χωριό μου που έχει καμιά πεντακοσαριά ψηφοφόρους και θα αγνοούσαν 80.000;

Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές το ΑΚΕΛ πήρε 79.913 ψήφους και ο  ΔΗΣΥ 99.328. Σε ένα ενιαίο δημοκρατικό κράτος, τα κόμματα θα φρόντιζαν να έχουν στα ψηφοδέλτιά τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς ώστε να προσελκύσουν ψήφους. Όπως φρόντισε το ΑΚΕΛ να έχει Τουρκοκύπριο υποψήφιο ευρωβουλευτή και τον εξέλεξε. Και με ψήφους Τουρκοκυπρίων. Στην εξέλιξη θα φρόντιζαν να συνενωθούν και με αδελφά τουρκοκυπριακά κόμματα για να γίνουν ακόμα πιο ισχυρά. Έτσι θα δημιουργείτο σιγά – σιγά η κουλτούρα του κοινού κράτους και της δημοκρατίας. Ακόμα και ένας Ελληνοκύπριος υποψήφιος Πρόεδρος θα φρόντιζε να έχει γύρω του Τουρκοκύπριους υποστηρικτές, πολιτικούς, επιχειρηματίες, αλλά και κόμματα. Αν ήταν υποψήφιος ένας Τουρκοκύπριος, όπως ο Μουσταφά Ακιντζί θα είχε στήριξη από χιλιάδες Ελληνοκύπριους. Θα ερχόταν η ώρα που θα εκλεγόταν και Τουρκοκύπριος Πρόεδρος με ψήφους και Ελληνοκυπρίων.

Θεωρητικά πάντα, το επαναλαμβάνω μη νομίσει κανένας ότι έχω κι εγώ αυταπάτες ότι μπορεί να συμβεί. Είναι το ιδανικό, αλλά χωρίς προοπτικές. Όχι γιατί οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να καπελώσουν τους Τουρκοκύπριους, αλλά γιατί υπάρχει η Τουρκία πάνω στα κεφάλια μας. Και δεν αρκεί η Τουρκία, υπάρχει και η Βρετανία. Για δικά τους συμφέροντα επέβαλαν πρώτα τον φυλετικό διαχωρισμό και μετά τον γεωγραφικό. Εμείς, όμως, γιατί το υιοθετούμε;