Ο µόνος λόγος που µετά θάνατον γίνεται τόση µεγάλη διαφήµιση σ’ ένα πολιτικό πρόσωπο, είναι επειδή δεν είναι σε θέση να την αξιοποιήσει.

Αφήστε που κάποιοι αφελείς, εκ των ανειλικρινών διαφηµιστών, ευελπιστούν στο να αποκοµίσουν οι ίδιοι οφέλη.

Εάν, πάντως, “σεβασµός στον νεκρό”, πέρα από την ενδεικνυόµενη σιωπή που επιβάλλει το γεγονός, πάει να πει να λουστούµε την αµετροέπεια, να σταθούµε µε κατανόηση µπροστά στις υπερβολές των οπαδών και στις συναισθηµατικές φλυαρίες των «είδαµε φως και µπήκαµε», να αντέξουµε τις κλισαδούρες των δηµοσιογράφων, να καταπιούµε τη γλοιώδη υποκρισία των αντιπάλων και όσων έσουρναν τα προηγούµενα χρόνια τα εξ αµάξης και να παραµερίσουµε την, περιορισµένη έστω, ρεβανσιστική διάθεση ορισµένων εκ των κλακαδόρων, τότε τον σεβαστήκαµε και µε το παραπάνω τον µακαρίτη.

Σπάνια αυτή η πολιτεία κάνει κάτι σωστό. Όπως η Κάρτα Φιλάθλου. «Είναι ένα εργαλείο που απέφερε απτά αποτελέσµατα», είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης, τονίζοντας ότι δεν βλέπει λόγο να γίνει η οποιαδήποτε αλλαγή. Κι όµως. Κάποιοι άλλοι βλέπουν. Τα οικονοµικά συµφέροντα των σωµατείων -των πρώτων και κύριων τραµπούκων στα γήπεδα- και τα συµφέροντα των κοµµάτων.

Προφάσεις µε δικαιολογία τα µέτρα ασφαλείας στα γήπεδα. Ουδέν µονιµότερον του προσωρινού.
 
Άσχετο, αλλά εάν αντί να οραµατιζόµαστε µια Κύπρο «κέντρο» -ενεργειακό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, διαστηµικής διπλωµατίας µε Διπλωµατικές Ακαδηµίες και Ινστιτούτα Ανάδειξης Ηγετών- γιατί δεν φροντίζουµε να αποκτήσουν στέγαστρα οι στάσεις των λεωφορείων της πρωτεύουσας αυτής της µπανανίας, που εν έτει 2019 δεν έχουν;

Καµιά φορά αναλογίζοµαι τι θα συνέβαινε σ’ αυτόν τον τόπο αν ήµασταν µια αχανής χώρα µε πληθυσµό δεκάδων εκατοµµυρίων, όταν θκυο ασσιελιές τόπο αδυνατούµε να τον κουµαντάρουµε.

Επί τη ευκαιρία, κάτι που αφήσαµε ασχολίαστο. «Σε µια χώρα η οποία έχει θεσµούς και στάνταρ που λειτουργούν σωστά, θα τέλειωνε σε τρία χρόνια», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο αρχιτέκτονας της πολύπαθης Πλατείας Ελευθερίας. Δεν ξέρω αν οι θεσµοί τη διάβασαν, αλλά κάποια στιγµή θα ενδιαφερθεί κάποιος να ψάξει το πώς και γιατί δεν τελειώνει αυτή η ιστορία; Ποιος ευθύνεται για τις καθυστερήσεις, αν είναι δικαιολογηµένες ή µη και ποιος επωφελείται από αυτές;
 
Άλλο πάλι και τούτο µε τις κυβερνητικές κατοικίες πέριξ του Προεδρικού και τα εξωφρενικά χαµηλά ενοίκια µε τα οποία αυτές παραχωρήθηκαν για δεκαετίες. 77 ευρώ και 91 σεντ παρακαλώ. Τον µήνα! Και τώρα, λέει, τσακώνονται µ’ αυτούς που είναι µέσα επειδή… το Τµήµα Κτηµατολογίου υπολόγισε ότι το ενοίκιο πρέπει να ανέλθει στα… 450 ευρώ το µήνα! Το πιο εξωφρενικό δε είναι αυτό. Γιατί µιλάµε για διώροφες κατοικίες 6 και 7 υπνοδωµατίων, µε γκαράζ, πέριξ του Προεδρικού Μεγάρου! Περίεργους υπολογισµούς κάνει το Τµήµα Κτηµατολογίου σε µια πόλη που µε 450 ευρώ δεν βρίσκεις να νοικιάσεις γουµά.
 
Πρόεδρος Αναστασιάδης: «Δεν νοµίζω να χρειάζεται να παίρνω άδεια µε ποιους θα συντρώγω ή όχι». Για όνοµα, Πρόεδρε, µας παρεξηγήσατε. Εδώ δεν σας είπαµε µε ποιου ολιγάρχη φίλου σας το λίαρ τζετ θα ταξιδεύετε, ούτε σε ποιου εφοπλιστή φίλου σας την οκέλα θα παραθερίζετε στις καλοκαιρινές σας διακοπές. Θα σας βάζαµε ττερπιέν στο φαΐ;
 
Αναµφισβήτητα, η ικανοποίηση να βλέπεις τον Ερντογάν να ηττάται, είναι µεγάλη. Με αυτοσυγκράτηση βεβαίως, καθότι ο εχθρός του εχθρού µας δεν είναι πάντα φίλος µας.
 
«I want to thank my country Greece», είπε ο Γιάννης Αντετοκούνµπο παραλαµβάνοντας το βραβείο του «πολυτιµότερου παίκτη» του ΝΒΑ για την περίοδο 2018-2019.
 
«Μια µεγάλη αναγνώριση για έναν σπουδαίο αθλητή, µα πάνω απ’ όλα για έναν θαυµάσιο άνθρωπο που δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε», έγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που τον Ιούλιο του 2015 ψήφισε κατά του νοµοσχεδίου που παραχωρούσε ιθαγένεια σε παιδιά νόµιµων µεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όπως η περίπτωση του σπουδαίου αθλητή που δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε και ευχαριστεί τη χώρα του, την Ελλάδα.
 
Απ’ την άλλη πάλι, αν ο πατέρας του Γιάννη Αντετοκούνµπο δεν έφτανε πριν από πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά στις µέρες µας, το πιο πιθανό η οικογένειά του να βρισκόταν τώρα στοιβαγµένη σε hot spot  κάποιου νησιού.
 
Εµείς, πάλι, αν είχε δυο εκατοµµυριάκια να αγοράσει ένα διαµερισµατάκι µε sea view θα του τη δίναµε στο πι και φι. Μαζί µε µια φώκια για κατοικίδιο.
 
 Φιλgood, τεύχος 230.