ΠΟΥ τα πανηγύρια κι οι παράτες του παρελθόντος για την 3η Σεπτεμβρίου! Έτσι κι αλλιώς, λίγοι ξέρουν πως όταν προγραμματίστηκε για τη σημαδιακή μέρα το ιστορικό Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) ήταν σκόπιμη η σύνδεση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 μ’ εκείνην του 1974. Ήθελε να συνδέσει ο Αντρέας το Κίνημα για απαλλαγή τής Ελλάδας από την επαίσχυντη Χούντα και τα καταστροφικά παράγωγα των γεφυροποιών της, με τη λαϊκή απαίτηση για Σύνταγμα των αγωνιστών του ’21 προς ολοκλήρωση της Απελευθέρωσης.
Πλην, προς επίρρωσιν της διαπίστωσης ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, χλόμιασε και το όραμα για μιαν Ελλάδα νέα, με ιδιοτελείς δηλώσεις των Νεοπασόκων του Σημιτικού… εκσυγχρονισμού:
«Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 ανήκει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και δεν απαντά πλέον στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εκφράζει το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής…»
Δέκα χρόνια αργότερα (2013) από την αποκήρυξη των Νεοπασόκων του 2003, επήλθε νέο πλήγμα από τους Νεοπασόκους που μεταπήδησαν στη βάρκα του ΣΥΡΙΖΑ.
– Η 3η Σεπτεμβρίου δεν ανήκει στο ΠΑΣΟΚ του 6%.
Όντως! Αλλά, όταν η… καταγγελία εκπορεύεται από εκείνους -ακριβώς- που έσυραν το Κίνημα σε μονοψήφιο αριθμό, επιστρέφεται: Στους… εκσυγχρονιστικούς Σημίτες -«να νομίζουν οι… χαζοκούμπαροι ότι θα εισέλθουν στην Ε.Ε.»- στους αχθοφόρους ιστορικών επωνύμων Γιωργάκηδες -«να συνειδητοποιήσουν οι Κυπριλέζοι ότι θα είναι ένα ‘’νέο έθνος’’»- στους Βενιζελο-Πάγκαλους και τις Γιαννο-Αννούλες και λοιπούς, που δεν βρέθηκαν στο ίδιο εδώλιο με τον Τσοχατζόπουλο –«ευχαριστώ για όλα, Άκη!…»
Με την Κύπρο σταυρωμένη από την τουρκική κατοχή και πολυπροδομένη, ήταν πολλοί που ανταποκρίθηκαν στη διακήρυξη «για μιαν Ελλάδα νέα». Η σημερινή επέτειος τούς βρίσκει απογοητευμένους και -πολλαπλώς- κατακουρεμένους!…