ΚΑΘΩΣ, προσφωνώντας την 3η Επιτροπή της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο πρέσβης Αντρέας Μαυρογιάννης, Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Δημοκρατίας στον ΟΗΕ, ήγειρε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των Κυπρίων, εξαιτίας της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής μέρους της Κύπρου από την Τουρκία, με όλα τα παρεπόμενα και απότοκα (βίαιος εκτοπισμός των νόμιμων κατοίκων, σφετερισμός των περιουσιών τους κ.ά.π.). Ειδική αναφορά από την αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα του Νησιού που επεδίωξε και –εν πολλοίς– πέτυχε η Τουρκία μέσω των –γνωστών– μεθόδων της, όπως κυνικά δηλώνονται στην πλαγιά του κατεχόμενου Βουνού μας: «Τι ευτυχία να σφετερίζεσαι ό,τι δεν σού ανήκει».
Λοιπόν:
Η χαλαρή έως ανύπαρκτη ΜΗ αντίδραση στο φαινόμενο της αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα των Κατεχομένων –παρότι ο εποικισμός και οι βιαιότητές του συμπεριλαμβάνονται στα εγκλήματα πολέμου– οφείλεται σε διάφορους λόγους:
•Πλημμελής έως ανύπαρκτη ενημέρωση της καλούμενης διεθνούς κοινότητας από την πολιτικο-κομματική ηγεσία Ελλάδας και Κύπρου, σε σημείο που η νέα γενιά πολιτευτών να νομίζει (;) ότι ανέκαθεν υπήρχαν «δύο ζώνες» στην Κύπρο, η βόρεια με κατοίκους Τουρκοκυπρίους και η νότια με Ελληνοκυπρίους, αγνοώντας (;) τη βρετανική προστυχιά και συνέργια στη (δια)μετακόμιση των Τουρκοκυπρίων (μέσω Βρετανικών Βάσεων-Τουρκίας) στα Κατεχόμενα. Οι Τουρκοκύπριοι της Πάφου, της Λεμεσού και της Λάρνακας, είχαν καταφύγει στις Βρετανικές Βάσεις την περίοδο του Πραξικοπήματος και του μεταπραξικοπήματος του ’74. Και, παρότι ο Μακάριος επέστρεψε τον Δεκέμβριο, και η λογική και το συναίσθημα επέβαλλαν –και– στους Τουρκοκυπρίους την επιστροφή στα σπίτια και τις περιουσίες τους, οι Βρετανοί βρήκαν τρόπο για να υπηρετήσουν τον βρετανο-τουρκικό –μόνιμο– στόχο τους της Διζωνικής: Μετέφεραν τους Τουρκοκυπρίους με μεταγωγικά από τις Βάσεις στην Τουρκία, και απεκεί –Γενάρη του ’75– στα Κατεχόμενα, όπου –με ασύστολο πλιάτσικο– εδραιωνόταν «η ζώνη τους».