Αγκαλιάστηκε με θέρμη η είδηση της λειτουργίας του πρώτου νεκροταφείου για ζώα συντροφιάς στην Κύπρο. Ότι πλέον θα υπάρχει ένας χώρος για να θάβει κάποιος τον σκύλο, τη γάτα, τον παπαγάλο του, τον οποίο θα μπορεί να επισκεφθεί στο μνήμα του, αντιμετωπίζοντας πιο ομαλά την απώλεια, το πένθος και τον θάνατο. Τα ζώα συντροφιάς, τα οποία τρώνε μαζί μας, κοιμούνται γύρω μας, λυπούνται με τη στεναχώρια μας, είναι για τους περισσότερους ένα ακόμη μέλος της οικογένειας. Τον πονάς τον θάνατό του. Αναπολείς τις περιπέτειες που περάσετε. Τις σκανταλιές και τα παιχνίδια, τις χαρές, τις χαζομάρες, τη γλάστρα που έσπασε από αδεξιότητα.
Το πρώτο αδειοδοτημένο νεκροταφείο ζώων με την επωνυμία «Angels Pet Cemetery», αποτελεί ιδιωτική πρωτοβουλία. Όπως ανέφερε στον «Φ» ο ιδιοκτήτης του, Άγγελος Πετεβίνος, ο ίδιος σκέφτηκε τη δημιουργία του όταν ο σκύλος τους κινδύνεψε σοβαρά να πεθάνει. Την περίοδο εκείνη τον απασχολούσε τι θα έκανε με το κατοικίδιό του, αν τελικά αυτό απεβίωνε. Δεν υπήρχαν επιλογές… Άλλωστε, πολλά χρόνια πριν είχε βρεθεί σε αυτή τη δυσάρεστη θέση. Δεν είναι ο μόνος. Αυτό του μεταφέρουν δεκάδες άνθρωποι που εξέφρασαν ενδιαφέρον για το «Angels Pet Cemetery».
Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που σέβονται τα ζώα. Που τα νοιάζονται και τα φροντίζουν. Που επιδιώκουν να τους εξασφαλίζουν μία αξιοπρεπή ζωή και έναν αξιοπρεπή θάνατο. Όμως, υπάρχουν ανάμεσά μας και άνθρωποι με πιο σκοτεινές διαθέσεις. Που δεν διστάζουν να τα κακοποιούν, να τα βασανίζουν, να τα εγκαταλείπουν, να τα σκοτώνουν. Στον μικρό μας τόπο κάποιοι αναζητούν ένα νεκροταφείο για το ζώο τους, διότι δεν τους αρκεί να τα εναποθέσουν σε ένα χωράφι και την ίδια στιγμή στον ίδιο τόπο κάποιοι σφάζουν γατάκια και γράφουν με το αίμα τους ή κρεμάνε αλεπούδες από τις μπασκέτες της καλαθοσφαίρισης.
Κάποιοι παρά την παρανομία και τις συστάσεις της Πολιτείας, επιμένουν να βάζουν δίχτυα ψαρέματος στα χωράφια τους με σκοπό να παγιδέψουν και να σκοτώσουν φίδια. Τα σκοτώνουν, ακόμη και αν δεν είναι δηλητηριώδη είδη. Τα σκοτώνουν, ακόμη και αν αποτελούν κομμάτι μίας εύθραυστης και στραπατσαρισμένης αλυσίδας, ακόμη και αν ρυθμίζουν τους πληθυσμούς των τρωκτικών που κατασπαράζουν τις σοδιές. Από τα δολοφονικά ένστικτα ορισμένων συμπολιτών μας δεν γλυτώνουν ούτε ενδημικά είδη, ούτε και τα προστατευόμενα είδη. Χελώνες, φώκιες, φλαμίνγκο, γεράκια, ανθρωποπούλια.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, εθελοντές έλαβαν καταγγελία για εγκαταλελειμμένα σκυλιά και κουτάβια. Τίποτα δεν μπορούσε να τους προϊδεάσει για αυτό που θα έβρισκαν. Τέσσερα ενήλικα σκυλιά και 30 κουτάβια σε κακή κατάσταση, να αναζητούν σκιά και νερό. Να χρειάζονται τροφή και να κινδυνεύουν από διερχόμενα αυτοκίνητα.
Αυτά τα αντίθετα κομμάτια συνθέτουν το παζλ της κοινωνία μας. Εκείνοι που προσφέρουν χρόνο και πόρους για τα δικά τους ή και για τα εγκαταλελειμμένα ζώα και εκείνοι που δεν διστάζουν να τους συμπεριφερθούν με φρίκη. Η Πολιτεία, η αστυνομία για τα ζώα και οι αρμόδιες Αρχές, οφείλουν να είναι αποτελεσματικές αν θέλουν κάποτε να τους σταματήσουν.
