Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψεις κάτι για την Αμμόχωστο, ειδικά για την Αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού και να μην πεταχτούν διάφοροι ρεαλιστές να σου κάνουν μάθημα. Ένας, χτες, έγραφε ότι όπως προκρίνει μέσα από την αρθρογραφία μου, υποστηρίζω την «άθλια λογική» που λέει «ή όλα ή τίποτε» και η οποία «οδηγά με μαθηματική ακρίβεια στο να χάσουμε δυστυχώς πολύ σύντομα τα πάντα».
Κι αυτό διότι αναζήτησα (τρόπος του λέγειν) τις ευθύνες για τις εξελίξεις σε αυτούς που μας κυβερνούν εδώ και 14 χρόνια και διαχειρίζονται το Κυπριακό, και οι οποίοι ανήκουν στην ίδια σχολή σκέψης του Κυπριακού, τη λεγόμενη ρεαλιστική ή ενδοτική ή νούσιμη, αλλά σήμερα καυγαδίζουν πάνω στην ολόμαυρη ράχη της Αμμοχώστου για όλα τα κακά που μας βρήκαν. Για πολλούς, όμως, που θεωρούν τους εαυτούς τους πιο νούσιμους από εμάς, οι ευθύνες δεν ανήκουν σε αυτούς που διαχειρίζονται από θέση εξουσίας το Κυπριακό, αλλά στη δική μου «άθλια λογική» του «όλα ή τίποτα», κι ας είναι απλώς μια «άθλια λογική» ενός πολίτη που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει τη γνώμη του.
Όταν ακούω, λοιπόν, το νέο αφήγημα της δήθεν ρεαλιστικής σχολής, η οποία Αμμοχωστοποίησε το Κυπριακό και τώρα το φτάνει στην κορύφωση, πως αν χαθεί η Αμμόχωστος θα χαθεί και η Κύπρος, είναι αδύνατο να μην τους πω ότι αυτό που λένε εκφράζει τις πολιτικές και τη διαχείρισή τους. Θεωρούν πως αν χαθεί η Αμμόχωστος θα χαθεί η Κύπρος, διότι ακριβώς πιστεύουν πως χάθηκε η Κερύνεια, η Μόρφου, η Κυθρέα, ο Καραβάς, η Λάπηθος, η Γιαλούσα, ο Απόστολος Ανδρέας, ο Απόστολος Βαρνάβας, η Τύμπου, ο Μαραθόβουνος, η Μύρτου, ο Ξερός, οι Σόλοι… Τα ξέγραψαν. Αλλά δεν το ομολογούν, συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν.
Για να ξεφύγουμε λίγο από την Αμμόχωστο, είναι οι ίδιοι που έλεγαν «χωρίς Μόρφου δεν υπάρχει λύση» όταν έδωσε χάρτη ο Ακιντζί κι όταν ο Ερντογάν δήλωνε πως θέλει τη Μόρφου κι άλλες περιοχές για να την ενώσει με τα Κόκκινα. Είναι ο Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ, ο Άντρος, ο Στέφανος, οι πρωτομάστορες της λεγόμενης ενδοτικής γραμμής. Όλοι αυτό έλεγαν. Αν το πιστεύουν, τότε ποιος είναι που χωρίζει τον προσφυγικό κόσμο; Γιατί δεν είπαν ποτέ, χωρίς την Κερύνεια δεν υπάρχει λύση; Ποιος θα αποφασίσει τι θα διεκδικήσει και τι όχι; Ποιος θα αποφασίσει ότι είναι φρόνιμο να πάρουμε την Αμμόχωστο και να το κλείσουμε το Κυπριακό;
Κι αυτό δεν σημαίνει ή όλα ή τίποτα. Διότι, ούτε αυτό είναι το κυρίαρχο, τελικά. Το κυρίαρχο είναι ότι ακολουθήσαμε μια πολιτική που μας οδήγησε να βρεθούμε ένα βήμα από την τουρκοποίηση της πατρίδας μας κι εμείς ακόμα μαλλώνουμε μεταξύ μας για το αν θα συνεχίσουμε την ίδια πολιτική με την ψευδαίσθηση ότι θα πάρουμε την Αμμόχωστο, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι ο κίνδυνος πια είναι να χάσουμε όλη την Κύπρο. Διότι, όπως όλοι ξέρουμε, δεν συζητούμε, ούτε συζητήσαμε ποτέ τι θα πάρουμε και τι θα αφήσουμε, αλλά αφού ξεγράψαμε (ξέγραψαν οι ρεαλιστές) πολλά από τα κατεχόμενα εδάφη ως να ήταν τα αμπελοχώραφα τους, συζητούμε με ποιο εύπεπτο τρόπο, με ποια απατηλή διευθέτηση, θα παραδώσουμε στην Άγκυρα τον έλεγχο της πατρίδας μας, του κράτους μας, και την εσαεί νομιμοποίηση της κατοχής.
Πάντως, ευκαιρίας δοθείσης, να σημειωθεί παρακαλώ ότι δεν υποστήριξα τίποτε περισσότερο από ό,τι υποστηρίζουν δημοσίως όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της ρεαλιστικής σχολής που δεν είναι του «όλα ή τίποτα». Τι υποστηρίζουν; Ότι δεν δέχονται κατοχικό στρατό και εγγυήσεις. Ότι θέλουν πραγματική ομοσπονδία και δημοκρατία. Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Λύση με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ενότητα του χώρου, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας. Η λύση να συνάδει με το διεθνές δίκαιο, τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το κοινοτικό δίκαιο, με τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια και να είναι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα συμφώνησαν ομόφωνα στο Εθνικό Συμβούλιο στις 18/9/2009 κι από τότε τα επαναλαμβάνουν συνέχεια, θα τα ακούσουμε τώρα και στον προεκλογικό. Αν αυτά είναι «όλα ή τίποτα», δεν είναι δικά μου, δεν είναι ενός δημοσιογράφου, είναι όλης της πολιτικής ηγεσίας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, υποστηρίζουν κάτι άλλο, πιο ρεαλιστικό, αλλά ας το πουν στο λαό.
